பாரத போர் முடிந்த பிறகு, கௌரவர்கள் பக்கம் இருந்த அனைவரும் மடிந்தார்கள்.
பாண்டவர்கள் பக்கமும் அபிமன்யு, மற்றும் திரௌபதியின் 5 பிள்ளைகள் உட்பட அனைவரும் மடிந்து விட்டார்கள்.
அனைவருக்கும் தகனம் செய்து, கங்கையில் தீர்த்த தர்ப்பணம் தானே செய்தார் யுதிஷ்டிரர்.
அந்த சமயத்தில், கர்ணன் தனது மூத்த சகோதரன் என்ற செய்தியையும் குந்திதேவி மூலமாக கேட்ட யுதிஷ்டிரர், மீள முடியாத சோகத்தில் மூழ்கினார்.
நிலத்திற்க்காக குலத்தை அழித்தோமே! உலகத்தில் இருந்த க்ஷத்ரிய அரசர்கள் எல்லோரும் அழிந்து விட்டனரே! பிள்ளைகளும் போய் விட்டனரே! என்றதும்,
'இனி ராஜ்யம் எனக்கு தேவையில்லை. ஒரு மரத்தடியில் போய் அமர்ந்து, உடல் சம்பந்தமாகவோ, மனம் சம்பந்தமாகவோ இனி எந்த ஒரு முயற்சியும் செய்யாமல், விருப்பும் இல்லாமல், வெறுப்பும் இல்லாமல், வனம் சென்று வாழ போகிறேன்'
என்று சொல்லி விட்டார்.
யுதிஷ்டிரர் சந்நியாசியாக செல்ல கூடாது என்று, அர்ஜுனன், பீமன், நகுலன், சகாதேவன் போன்றோர் கர்மாவே சிறந்த தர்மம், க்ருஹஸ்த தர்மமே சிறந்தது என்று சொல்லி சமாதானம் செய்ய முயற்சித்தனர்.
அந்த சமயம், திரௌபதியும், "தண்ட நீதியே' சிறந்தது என்று பேசினாள்.
இப்படி பலர் சொன்ன பிறகு, வியாசர் யுதிஷ்டிரரிடம் உபதேஸிக்கிறார்.
तपॊ यज्ञ: तथा विद्या भैक्षम् इन्द्रिय निग्रहः |
ध्यानम् एकान्तशीलत्वं तुष्टिर दानं च शक्तितः |
ब्राह्मणानां महाराज चेष्टाः संसिद्धि कारिकाः ||
- வ்யாஸ மஹாபாரதம் (Vyasa Mahabharata)
மஹாராஜனே! தவம், யக்ஞம், ஆத்மாவை பற்றிய அறிவு, உயிர் தக்க வைக்க பிக்ஷை வாழ்க்கை, புலன் அடக்கம், தியானம், தனிமையை விரும்புவது, ஆத்ம சுகத்தில் இருப்பது, கிடைத்ததில் திருப்தி, தன் சக்திக்கு தகுந்த தானம் செய்வது,
இந்த தர்மங்கள் அனைத்தும், ப்ராம்மணர்களுக்கு ப்ராம்மணத்துவம் 'ஸித்தி' அடைவதற்காக விதிக்கப்பட்டவை.
क्षत्रियाणां च वक्ष्यामि तवापि विदितं पुनः |
यज्ञॊ विद्या समुत्थानम् असंतॊषः श्रियं प्रति |
दण्डधारणम् अत्युग्रं प्रजानां परिपालनम् |
वेद ज्ञानं तथा कृत्स्नं तपॊ सुचरितं तथा |
द्रविणॊपार्जनं भूरि पात्रेषु प्रतिपादनम् |
एतानि राज्ञां कर्माणि सुकृतानि विशां पते |
इमं लॊकम् अमुं लॊकं साधयन्तीति नः श्रुतम ||
- வ்யாஸ மஹாபாரதம் (Vyasa Mahabharata)
க்ஷத்ரியர்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட தர்மம் உனக்கு தெரிந்தாலும், மீண்டும் சொல்கிறேன்.
யாகம் செய்வதிலும், உலகம் மற்றும் ஆத்மா பற்றிய அறிவு, பொருள் சேர்ப்பதில் திருப்தி இல்லாமலும், புகழில் ஆசையும், ஆட்சியில் பாராபட்சம் இல்லாமல் தண்ட நீதியோடு நிர்வாகமும், அனைத்து உயிர்களையும் காப்பதும், வேதனையை அறிவதும், தவமும், ஒழுக்கமான தனிமனித வாழ்க்கையும், பொருள் ஈட்டுவதில் திறனும், அந்த பொருளை நல்ல தர்மங்களுக்கு கொடுப்பதும், அரசர்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட தர்மம்.
இப்படி க்ஷத்திரியன் க்ஷத்ரியத்துவம் அடையும் போது, இவ்வுலகில் மட்டுமல்ல, மேல் உலகிலும் புகழோடு இருப்பான்.
தண்ணீர் எப்படி குடிக்க வேண்டும்? ஆபஸ்தம்ப ரிஷி சொல்லும் சூத்திரத்தை அறிவோம்..
तिष्ठन्न् आचामेत् प्रह्वो वा |
आसीनः त्रि: आचामेद् धृदयड़गमाभिः अद्भिः ||
- ஆபஸ்தம்ப சூத்ரம்
tiṣṭhann ācāmet prahvo vā |
āsīnas trir ācāmed-dhṛdayaṅgamābhir adbhiḥ ||
- Apastamba sutra (formula)
ஆபஸ்தம்ப ரிஷி சொல்கிறார்...
நின்று கொண்டே தண்ணீர் குடிக்க கூடாது.
அமர்ந்து கொண்டு, மூன்று முறை, கையில் பட்டாணி அளவுக்கு எடுத்து உட்கொண்ட பிறகு, தேவையான அளவு தண்ணீர் குடிக்க வேண்டும்.
Apastamba rishi says...
One should not drink water while standing.
One must sit and sip water [for purification] thrice in hand and then drink remaining.
Swayambu Manu (creator of human) elaborate little further on how people in 4 varna should drink..
ஸ்வாயம்பு மனு (மனித குலத்தின் முதல் மனிதர்), மூன்று முறை தண்ணீர் கையில் விட்டு குடிக்கும் போது, 4 வர்ணத்தில் (ஜாதியை சொல்லவில்லை) இருப்பவர்கள் எப்படி குடிக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறார்.
பொதுவாக, தூய்மையான இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டு, தண்ணீர் குடிக்க வேண்டும்.
கையில் விட்டு கொள்ளும் நீர், நுரைத்து இருக்க கூடாது. ஒரு பட்டாணி அளவுக்கு எடுத்து கொண்டு குடிக்க வேண்டும்.
One must sit in a pure place, and should sip water thrice from his hand, water which is free from bubbles and foam, and which he has attentively regarded, in such a quantity as would cover a Māśa bean.
The water sipped by a Brahman (today MLA and MPs in assembly who directs other 3 on right and wrong) should be felt reaching his heart.
பிராம்மண வர்ணத்தில் இருப்பவர்கள் (இன்று, சட்டசபையில் மற்ற 3 வர்ணத்தில் இருப்பவர்களுக்கு எது தர்மம்/அதர்மம் என்று வழிகாட்ட, மந்திரிகள் என்ற பெயரில் பிராம்மண வர்ணத்தில் உள்ளனர்) நீரை கையில் எடுத்து மூன்று முறை குடிக்கும் போது, நெஞ்சு வரை போய் சேர்ந்ததை உணரும் படியாக அருந்த வேண்டும்.
The water sipped by a Kshatriya (protection force, army, police) should be felt reaching his throat.
க்ஷத்ரிய வர்ணத்தில் இருப்பவர்கள் (இன்று, போலீஸ், ராணுவம் என்ற பெயரில் க்ஷத்ரிய வர்ணத்தில் உள்ளனர்) நீரை கையில் எடுத்து மூன்று முறை குடிக்கும் போது, கழுத்து வரை போய் சேர்ந்ததை உணரும் படியாக அருந்த வேண்டும்.
The water sipped by a Vaiśya (employer) should be felt reaching his stomach.
வைசிய வர்ணத்தில் இருப்பவர்கள் (இன்று, சுயதொழில், வியாபாரம் என்ற பெயரில் வைசிய வர்ணத்தில் உள்ளனர்) நீரை கையில் எடுத்து மூன்று முறை குடிக்கும் போது, வயிறு வரை போய் சேர்ந்ததை உணரும் படியாக அருந்த வேண்டும்.
The water sipped by a sudra (employee) should be felt reaching his tongue.
சூத்திர வர்ணத்தில் இருப்பவர்கள் (இன்று, மற்றவர்களுக்கு வேலை செய்பவர்கள் (employee) என்ற பெயரில் சூத்திர வர்ணத்தில் உள்ளனர்) நீரை கையில் எடுத்து மூன்று முறை குடிக்கும் போது, நாக்கு வரை போய் சேர்ந்ததை உணரும் படியாக அருந்த வேண்டும்.
Million of years ago, veda talks about this science of drinking water.
Today,
Science is recommending everyone to drink water in sitting position rather standing position.
If every one of readers, spend time on reading all Sutra (formula) given by apastamba, manu, narada, etc many research and development and rediscovery can be made.
Hail and be proud of Vedic Dharma @ Sanathana Dharma @ Hindu Dharma.
போர் முடிந்த பிறகு, 100 பிள்ளைகளை இழந்த த்ருதராஷ்டிரன், அருகில் வந்த பீமனை ஆத்திரத்தில் கொல்ல நினைத்தான்.
வாசுதேவ கிருஷ்ணர், த்ருதராஷ்டிரன் மனநிலை அறிந்து, இரும்பினால் செய்யப்பட்ட பீமனின் சிலையை அருகில் நிறுத்த, அதை இறுக கட்டி உடைத்து விட்டான்.
கிருஷ்ணர், பிறகு விதுரர் தர்ம உபதேசம் செய்து சமாதானம் செய்தனர்.
காந்தாரிக்கு திவ்ய ஞானம் கொடுத்தார் வியாசர்.
காந்தாரி, போர்க்களம் சென்று இறந்து கிடக்கும் தன் பிள்ளைகளையும், பாண்டவர் பக்கம் இறந்த அபிமன்யு போன்றவர்களையும் பார்த்து புலம்பினாள்.
கோபத்தில், 'யாதவ வீரர்கள் அடித்து கொண்டு மடிவார்கள், குல பெண்கள் கதறி அழுவார்கள். கிருஷ்ணா! வனத்தில் அனாதை போன்று சென்று மறைவாய்', என்று சபித்தாள்.
ஸ்ரீகிருஷ்ணர் சமாதானம் செய்தார்.
பிறகு,
அனைவருக்கும் தகனம் முறையாக செய்து, கங்கை கரையில் ஜல தர்ப்பணம் செய்ய கிளம்பினார் யுதிஷ்டிரர்.
அனைவருக்கும் தர்ப்பணம் செய்த பிறகு, குந்தி தனது மகனான கர்ணனுக்கும் தர்ப்பணம் செய்ய சொன்னாள்.
'கர்ணன் தன்னுடைய மூத்த சகோதரன்' என்று தெரிந்ததும் இதுவரை இருந்த துக்கத்தை காட்டிலும், மீள முடியாத துக்கத்தில் மூழ்கி விட்டார் யுதிஷ்டிரர்.
நாரதர், கர்ணனை பற்றியும், அவன் பெற்ற பல சாபத்தை பற்றியும் சொல்லி, 'துக்கப்பட வேண்டாம்' என்று சொன்னார்.
அப்பொழுதும், சமாதானம் அடைய முடியாமல் இருந்த யுதிஷ்டிரரிடம் குந்திதேவி மீண்டும் வந்து சமாதானம் செய்ய முயற்சித்தாள்.
"நானும், சூரிய தேவனும் கர்ணனிடம் உள்ள ஒற்றுமையை கண்டும், உன்னிடம் சொல்ல சக்தி இல்லாமல் இருந்தோம். தர்மத்தை காப்பதில் சிறந்த கர்ணன், உங்களிடம் விரோதம் பாராட்ட ஆரம்பித்த பிறகு, நானும் அவனை பற்றி உன்னிடம் சொல்லாமல் இருந்து விட்டேன்' என்று சொன்னாள்.
தர்ம புத்தி உள்ளவரும், கண்ணீரால் நிரம்பிய கண்களை உடையவரும், மிக்க தேஜஸ் உடையவருமான யுதிஷ்டிரர், தாயார் இப்படி சொன்னதும், சோகத்தின் மிகுதியால்,
"ரகசியத்தை மூடி வைத்து கொண்டதால் உன்னால் இப்பொழுது நாங்கள் வஞ்சிக்கப்பட்டு இருக்கிறோம்" என்று சொல்லி, மேலும் துக்கம் தாளாமல்,
"எல்லா உலகங்களிலும் இன்று முதல் பெண்களிடம் ரகசியம் தங்காமல் போகட்டும்" என்று சாபமிட்டார்.
காந்தாரி 'யாதவ வீரர்கள் அழிந்து, அவர்களின் பெண்கள் கதறி அழ வேண்டும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் வனத்தில் மறைய வேண்டும்' என்று சபிக்கிறாள்... மஹாபாரதம் பேசுகிறது..
पाण्डवा धार्तराष्ट्रा: च द्रुग्धाः कृष्ण परस्परम् |
उपेक्षिता विनश्यन्त: त्वया कस्माज जनार्दन ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
கிருஷ்ணா! பாண்டவர்களும், கௌரவர்களும் ஒருவருக்கொருவர் பகை கொண்டிருந்தனரே. ஜனார்தனா ! இவர்கள் இருவருமே அழிந்து போகட்டும் என்று ஏன் இருவரையுமே புறக்கணித்தாய்?
शक्तेन बहु भृत्येन विपुले तिष्ठता बले |
उभयत्र समर्थेन श्रुतवाक्येन चैव ह ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
கிருஷ்ணா! உனக்கு சக்தி இருந்தும், உனக்காக போர் செய்ய மகா பராக்கிரமசாலிகளான யாதவ வீரர்கள் இருந்தும், இப்படி ஒரு பெரு நாசத்தை தடுக்காமல் இருந்து விட்டாயே!
इच्छतॊपेक्षितॊ नाशः कुरूणां मधुसूदन |
यस्मात् त्वया महाबाहॊ फलं तस्माद् अवाप्नुहि ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
மதுசூதனா! நீ விருப்பப்பட்டு தான் இவர்களை உபேக்ஷித்து, குரு வம்சத்தின் நாசத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறாய். இப்படி ஒரு குலநாசத்தை ஏற்படுத்தியதன் பலனை நீ அடைந்தே தீர வேண்டும்.
पतिशुश्रूषया यन् मे तपः किं चिद् उपार्जितम् |
तेन त्वां दुरवापात्मञ शप्स्ये चक्रगदाधर ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
என்னுடைய கணவனுக்கு இதுநாள் வரை பணிவிடை செய்த தவத்தின் பயனை கொண்டு, சக்கரமும், கதையும் தரித்து இருக்கும் உன்னை சபிக்கிறேன்.
यस्मात् परस्परं घ्नन्तॊ ज्ञातयः कुरुपाण्डवाः |
उपेक्षितास ते गॊविन्द तस्माज् ज्ञातीन वधिष्यसि ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
எப்படி உறவுக்காரர்களான பாண்டவர்களும், கௌரவர்களும் தங்களுக்குள் அடித்து கொண்டு இருக்கும் போது, அவர்களை பார்த்து கொண்டே இருந்தாயோ, அது போல, உன்னுடைய உறவுகள் தங்களுக்குள் அடித்து கொண்டு மடிவதை காண்பாய். நீயே உன்னுடையவர்களை வதமும் செய்வாய்.
त्वम् अप्य उपस्थिते वर्षे षट्त्रिंशे मधुसूदन |
हतज्ञाति: हतामात्यॊ हतपुत्रॊ वनेचरः |
कुत्सितेनाभ्युपायेन निधनं समवाप्स्यसि ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
மதுசூதனா! இன்றிலிருந்து 36வது வருடம் வரும் போது, உன்னுடைய உறவுகளும், மந்திரிகளும், புத்ரர்களும் மடிந்து போவார்கள். நீயும் அனாதை போன்று வனத்தில் சஞ்சரித்து மறைவாய்.
तवाप्य एवं हतसुता निहतज्ञातिबान्धवाः |
स्त्रियः परिपतिष्यन्ति यथैता भरत स्त्रियः ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
எப்படி பரத குல பெண்கள் இப்பொழுது கண்ணீர் வடித்து அழுகிறார்களோ, அது போல, உன் குல பெண்களும், தங்கள் கணவனை, பிள்ளையை, சொந்தங்களை இழந்து அழுவார்கள்.
இவ்வாறு, 100 புத்ரர்களை இழந்த சோகத்தில், தன்னையும் மீறி காந்தாரி இப்படி பேசிவிட்டாள்.
மஹாபாரத சரித்திரத்தை, மன்னன் ஜனமேஜெயனுக்கு சொல்லிக்கொண்டு வந்த வைசம்பாயனர் மேலும் சொல்கிறார்.
तच छ्रुत्वा वचनं घॊरं वासुदेवॊ महामनाः |
उवाच देवीं गान्धारीम् ईषद अभ्युत्स्मयन्न इव ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
உதார குணம் கொண்ட வாசுதேவன், இப்படி கடுமையான சாபத்தை வழங்கிய காந்தாரியை பார்த்து, புன்சிரிப்புடன் பேசலானார்..
संहर्ता वृष्णिचक्रस्य नान्यॊ मद् विद्यते शुभे |
जाने ऽहम् एतद् अप्य एवं चीर्णं चरसि क्षत्रिये ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
க்ஷத்ரிய ஸ்திரீயே! நான் இவ்வாறு நடக்கப்போவதை அறிவேன். என்னுடைய சங்கல்பத்தையே, நீ இப்பொழுது சொன்னாய். இப்படி ஒரு சாபத்தை ஏன் கொடுத்தோம் என்று நீ உன்னையே சந்தேகிக்க அவசியமில்லை.
अवध्यास् ते नरैर् अन्यैर् अपि वा देवदानवैः |
परस्परकृतं नाशम् अतः प्राप्स्यन्ति यादवाः ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
என்னை தவிர வேறொருவனால் யாதவ (வ்ருஷணீ வீரர்கள்) கூட்டத்தை அழிக்க முடியாது. என்னுடைய யாதவ வீரர்களை மனிதர்கள் மட்டுமல்ல, தேவர்களாலும், தானவர்களாலும் கூட அழிக்க முடியாது. யாராலும் கொல்லப்படாதவர்கள். யாதவர்கள் தங்களுக்குள் அடித்து கொண்டு தான் மடிவார்கள்
इत्य उक्तवति दाशार्हे पाण्डवा: त्रस्तचेतसः |
बभूवु: भृशसंविग्ना निराशा: चापि जीविते ||
- வியாசர் மஹாபாரதம்
இவ்வாறு தாஸார்ஹன் (கிருஷ்ணர்) கூறியவுடன், பாண்டவர்கள் மனதில் நடுக்கமும், பெரும் துயரும் கொண்டனர். உலகில் உயிர் வாழ ஆசையில்லாதவர்களாகவும் ஆகினர்.
'தன் பக்கம் நிறைய ஆள் சேர்த்து கொள்ளவேண்டும்' என்பதற்காக பலமில்லாதவன், திறமையில்லாதவன், பேச தெரியாதவன், படிக்க தெரியாதவனை எல்லாம் சேர்த்து கொண்டு, தானும் பெரும் கூட்டத்திற்கு 'தலைவன்' என்று தன்னை சொல்லிக்கொள்பவர்கள் உண்டு.
பெருமாளோ, தன்னுடைய சேனையில், ஒவ்வொரு வீரனும் தோற்கடிக்க முடியாத சூரர்களாகவே வைத்து இருக்கிறார்.
பொதுவாக எந்த அரசனும், தன்னுடைய சேனையில் இருப்பவர்களிடையே, பலம்குறைந்தவரையே தூதுக்கு அனுப்புவார்கள்.
மலையையே ஒரு கையால் தூக்கும், சாதிக்க முடியாத (அஸாத்ய) காரியங்கள் அனைத்தையும் சாதிக்க கூடியவரான ஹனுமானை தூதுக்கு அனுப்புகிறார், ராமபிரான்.
இலங்கைக்குள் ராவணன் அனுமதி இல்லாமல் கால் வைக்க இந்திரனும், சூரியனும் பயந்து கொண்டு எல்லையில் நிற்க, ஹனுமான் சீதாதேவியை அசோகவனம் வரை சென்று பார்த்து விட்டார்.
சீதாதேவியிடம் "ராமபிரான்வைத்திருக்கும் கோடிக்கணக்கான வானர சேனையில் கடைசி வரிசையில் நிற்கும் ஒரு சாதாரண வானரன் நான். என்னை விட பலசாலிகளான வானரர்களை கோடிக்கணக்கில் அழைத்து கொண்டு பிரபு ஸ்ரீராமர் உங்களை மீட்க வந்து கொண்டு இருக்கிறார்" என்று சொல்கிறார்.
யாராலும் தோற்கடிக்க முடியாத சூரர்களையே தன் சேனையில் வைத்து கொண்டு இருப்பவர் என்பதால் பெருமாளுக்கு "ஸூரஸேன:" என்று பெயர் உண்டு.
ராம அவதாரத்தில் தான் அப்படி ஒரு சூரசேனையை வைத்து இருந்தார் என்று நாம் நினைத்து விட கூடாது.
கிருஷ்ண அவதாரத்திலும் இவருடைய யாதவ சேனை அழிக்கவே முடியாத சேனையாக இருந்தது.
பாரத போர் முடிந்த பிறகு உலகத்தில் இருந்த அனைத்து க்ஷத்ரிய வீரர்களும் அழிந்து போன நிலையில், யாதவ சேனை மட்டும் அப்படியே இருந்தனர்.
கிருஷ்ணரோடு இருந்த சாத்யகியும் போரில் மடியவில்லை..
கௌரவர்களுக்காக போர் செய்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் யாதவ சேனையும் அழியவில்லை. கௌரவர்கள் பக்கம் நின்று போர் செய்த க்ருதவர்மனும் போரில் மடியவில்லை.
இப்படிப்பட்ட அழிக்கவே முடியாத, அடக்க முடியாத யாதவ வீரர்கள், கிருஷ்ணருக்கு கட்டுப்பட்டு இருந்தார்கள் என்றால், கிருஷ்ணனின் பலம் எப்படிப்பட்டதாக இருந்திருக்கும்? என்று நாம் அனுமானிக்கலாம்.
அவதார காரியம் முடிந்து விட்டதால், தான் வைகுண்டம் செல்ல முடிவு செய்தார் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்.
யாராலும் அழிக்க முடியாத யாதவ வ்ருஷ்ணீ சேனையை பூலோகத்தில் விட்டு விட்டு சென்றால், உலகம் தாங்காது என்பதால், தனக்கு முன்னால் இவர்கள் அனைவரையும் முதலில் அனுப்ப முடிவு செய்தார்.
இவர்களே தங்களுக்குள் அடித்து கொண்டு அழிந்து போகும் படியாக சங்கல்பித்து, போர் முடிந்த சமயத்திலேயே காந்தாரியை சாபமிடும் படி செய்வித்து, தன் கையாலேயே மிச்சமிருந்த யாதவ சேனையையும் காலம் வந்தபோது அழித்தார்.
Uttara was pregnant when Abhimanyu went to war. How many years they lived together?
Brahmam, the Supreme Creator (Narayana) created Brahma Deva. From Brahma's right Chest, appeared Dharma Deva.
Dharma Deva had 8 sons named as generally as Vasu.
One Vasu named "Soma" whose father is Dharma Deva and Mother is Manasvini, had son named "Varchas"
When all the Asura took the form of humans and conquered the Human World (earth), Brahmam (Supreme Creator) decided to incarnate himself as Krishna.
Hearing this news, all Deva started to incarnate themselves in Human Form.
At that time, Soma (one of Vasu) hesitated to let his son "Varchas" to born as Human.
He told the other Devas as following:
नाहं दद्यां प्रियं पुत्रं मम प्राणैर्गरीयसम्।
समयः क्रियतामेष न शक्यम् अतिवर्तितुम्।।
सुरकार्यं हि नः कार्यमसुराणां क्षितौ वधः।
तत्र यास्यत्ययं वर्चा न च स्थास्यति वै चिरम्।।
ऐन्द्रिर्नरस्तु भविता यस्य नारायणः सखा।
सोर्जुनेत्यभिविख्यातः पाण्डोः पुत्रः प्रतापवान्।।
तस्यायं भविता पुत्रो बालो भुवि महारथः।
ततः षोडशवर्षाणि स्थास्यत्यमरसत्तमाः।।
अस्य षोडशवर्षस्य स सङ्ग्रामो भविष्यति।
यत्रांशा वः करिष्यन्ति कर्म वीरनिषूदनम्।।
नरनारायणाभ्यां तु स सङ्ग्रामो विनाकृतः।
चक्रव्यूहं समास्थाय योधयिष्यन्ति वःसुराः।।
विमुखाञ्छात्रवान्सर्वान्कारयिष्यति मे सुतः।
बालः प्रविश्य च व्यूहमभेद्यं विचरिष्यति।।
महारथानां वीराणां कदनं च करिष्यति।
सर्वेषामेव शत्रूणां चतुर्थांशं नयिष्यति।।
दिनार्धेन महाबाहुः प्रेतराजपुरं प्रति।
ततो महारथैर्वीरैः समेत्य बहुशो रणे।।
दिनक्षये महाबाहुर्मया भूयः समेष्यति।
एकं वंशकरं पुत्रं वीरं वै जनयिष्यति।
प्रनष्टं भारतं वंशं स भूयो धारयिष्यति।।
- adi parva (vyasa mahabharata)
"My son is dearer to me than all living beings. I will not give him away. You must accept the fate I am about to tell you. I agree that, It is our business to kill the demons incarnated on earth. My son 'Varchas' is going to be born for this. But he will not stay on earth for long.
May he be born as the son of Nara, the consort of Narayana. While he is Young boy, a Great Warrior, O best of Gods! My child will be in the world for only 16 years.
At that age, a great war between us and the Asuras will take place in the world. The Asuras will set up a cycle and fight. My child will roam inside without being able to break the cycle. He will turn his back on the enemies standing there and run away. There alone, my son will will send one-fourth of the asura army to their own city. Many great warrior will join together and fight with him. Finally, i will get him back again in the same evening to my place. He will give this dynasty a valiant son. That son will restore the lost dynasty of Bharata," he said to the other gods
After the end of war, gandhari along with her husband, vyasa, pandava, krishna visits the war zone.
Vyasa gives gandhari divine vision to see things despite she closed her eyes with silk cloth.
At that time, she sees uttara crying over Abimanyu who was killed by multiple warriors at same time.
Uttara cries...
एतावान् इह संवासॊ विहितस् ते मया सह |
षण् मासान् सप्तमे मासि त्वं वीर निधनं गतः ||
- vyasa Mahabharata (ஸ்திரீ பர்வா)
The union with me in this world had it seems only for 6 months, for in the 7th O hero! You have bereft of life.
இவ்வுலகில் என்னுடன் உமக்கு இந்த 6 மாத காலம் தான் வாழ்க்கை ஏற்படுத்தப்பட்டது. 7வது மாதத்தில் நீர் வீரமரணத்தை அடைந்து விட்டீர்.
Uttara later gave birth a son named "Vishnu RAthan" alias "Parikshit".
Parikshit ruled the entire world with no enemies around, inherited from his grandfather "Yudhistra".
.jpg)
