Followers

Search Here...

Saturday, 12 September 2020

Narayana Kavacha (With meaning in ENGLISH) - Srimad Bhagavatam (A Shield - To cure all disease and guard from enemies)

Narayana Kavacham

(Srimad Bhagavatam) Canto 6: Chapter 8

Bruhaspati is the 'Guru of deva' (demi gods in Heaven - Swarg Lok).
One day, when Bruhaspati went to see Indradeva in his Court, Indra was enjoying watching the dance of Apsaras (demi goddess with extreme beauty and dancing skills).

Knowing that his guru was coming to see him, he thought, "Why is he coming at this odd time?"

Knowing Indradeva's intention, Bruhaspati felt disrespected and returned quietly.



After the dance was over and the royal court had disbanded, Devendra went to the ashram to see his Guru Bruhaspati. 
But, Bruhaspati disappeared and stayed out of his vision.

The asuras learnt that "Bruhaspati is angry with the Devas. This is the right time" they said, attacking the Devas and beaten them out of heaven. 

Devas (Demi Gods who control the 5 Nature space, air, fire, water and earth) were thrown out of the Swarga Loka and wandered in earth like human beings and begging for their good time.

"Is there no redemption for this?" They regretted about their situation and appealed to Lord Brahma.

"Once without a Guru, anyone bound to struggle always. Don't be without a guru. Until Bruhaspati repents, keep Tvashta's son Viswaroopan as deva guru. Listen to him. He will tell you the way to deal with the asuras.", Brahma replied.
Vishwaroopan, a three-headed Brahman, agreed to be a guru to the demi gods (30 crore Devas).

To Heal incurable diseases and to conquer enemies, Vishwaroopa recited "Narayana Kavacham (shield)" to the demi gods (devas).

Indra diligently recited this Mantra Shield with dedication and understanding.

With this Power of Mantra, he defeated the demons (Asuras) and achieved a great victory. He recaptured the heavenly world.



Rajo Uvaacha - श्रीराजोवाच
(King Parikshit asks Suka Brahma Rishi)

यया गुप्त: सहस्राक्ष: सवाहान् रिपु सैनिकान् ।
क्रीडन्निव विनिर्जित्य त्रिलोक्या बुभुजे श्रियम् ॥

yayaa guptaḥ sahasraakṣaḥ
savaahaan ripu-sainikaan 
kreeḍan niva vinir jithya
tri-lokyaa bubhuje śriyam  

The Indra God with a thousand eyes (sahasraakṣaḥ), protected (guptaḥ) by which (yayaa) magical mantra, defeated all (savaahaan) the forces of the enemy (ripu-sainikaan) just like a game (kreeḍan niva) and attained (bubhuje) all the wealth (śriyam) by achieving the victory (vinir jithya) to become the leader of the three worlds (tri-lokyaa) back again!
भगवंस्तन्ममाख्याहि वर्म नारायणात्मकम् ।
यथाततायिन: शत्रून्येन गुप्तोऽजयन्मृधे ॥

bhagavas tan mama akhyaahi
varma naaraayaṇa aatmakam  
yathaa tataa yinaḥ shatrūn
yena gupto ajayan mṛdhe  

Bhagavan! You (bhagavaṁs tan) should teach (akhyaahi) me (mama) the art of Narayana Kavacham (naaraayaṇa aatmakam) which gives a great protection (varma).
No matter how (yathaa) the enemies (shatrūn) try to defeat him (tataa yinaḥ), by (yena) chanting the Narayana Armor Mantra, Indra Deva was protected (gupto) and undefeated (ajayan) in battle (mṛdhe).
SriSuka Uvaacha - श्रीशुक उवाच
(SriSuka BrahmaRishi Says)

वृत: पुरोहितस्त्वाष्ट्रो महेन्द्रायानुपृच्छते ।
नारायणाख्यं वर्माह तदिहैकमना: श‍ृणु ॥

vṛtaḥ purohitas tvaaṣṭro
mahendraa yaanu pṛcchate
naaraayaṇaakhya varmaaha
tad iha yeka-manaḥ śṛṇu

Indra Deva (mahendraa) asked “What is the trick to defeat enemies?” (yaanu pṛcchate) to Viswaroopa, son of tvaastro (tvaaṣṭro) appointed priest of the demi gods (vṛtaḥ purohita).
Hence, Viswaroopa preached the Narayana Kavacham (naaraayaṇaakhya varmaaha) to Lord Indra.
Sri Sukabramma Rishi said Parikshit “I preach that (tad) same here (iha). Parikshit Manna! Listen (śṛṇu) with one mind (yeka manah) what Viswaroopa said”
Viswaroopa Uvaacha - श्रीविश्‍वरूप उवाच
(Viswaroopa says to Indra Deva)

धौताङ्‌घ्रिपाणिराचम्य सपवित्र उदङ्‍मुख: ।
कृतस्वाङ्गकरन्यासो मन्त्राभ्यां वाग्यत: शुचि: ॥

Dhauta aghri-paaṇir aacamya
sapavitra udhang mukhaḥ
kṛta-svaaga-kara-nyaaso
mantraabhyaa vaag-yataḥ śuciḥ

1st clean (Dhauta) your feet (aṅghri) and hands (paaṇir) with fresh water. Looking at the north direction (udhang mukhaḥ), Do achamanan (aacamya) by drinking (taking) little water three times by saying achyuthaaya namah, ananthaaya namah,govindaaaya namah.
Then Wear a pure dharpa grass (sapavitra) as a ring on the ring finger. With pure mindet (śuciḥ), Then touch the 8 limbs of the body (kṛta-svaaṅga-kara-nyaaso) by reciting name of God (mantraabhyaaṁ) from heart, without reciting openly (vaag-yataḥ).



नारायणपरं वर्म सन्नह्येद् भय आगते ।
पादयोर्जानुनोरूर्वोरुदरे हृद्यथोरसि ॥
मुखे शिरस्यानुपूर्व्यादोंङ्कारादीनि विन्यसेत् ।
ॐ नमो नारायणायेति विपर्ययमथापि वा ॥ 

naaraayaṇa-param varma
sannahyed bhaya aagate
paadayor jaanunor oorvo
udare hṛdyath urasi
mukhe śirasy aanupoorvyaad
okaara aadeeni vinya set
o namo naaraayaṇaa yeti
viparyaya mathaapi vaa

To overcome the fear (bhaya) that comes (aagate) to us physically and mentally and by the 5 divine Natural powers (Space, Air, Fire, Water, Sand) and from animals,
Let us tie (sannahyed) ourself with Narayana as shield (nārāyaṇa-paraṁ varma) who is present everywhere as Vishnu.
Touch the 8 limbs of your body starting from feet (paadayor), knees (jaanunor), thighs (oorvo), abdomen (udare), heart (hṛdyath), chest (urasi), face (mukhe), and head (śirasy) in sequence one by one (aanupoorvyaad).
While touching (vinya set) your feet, begin by chanting “Om” (oṁkaara aadeeni), followed by chanting “na” (knees), “mo” (thighs) “naa” (abdomen) “raa” (heart) “ya” (chest) “naa” (face) “ya” (head). Thus by saying “oṁ namo naaraayaṇaa”, tell yourself Narayana alone is Supreme and able protector (oṁ namo naaraayaṇaa yeti)
Repeat the Mantra by reciting again (mathaapi vaa) by touching in reverse order (viparyaya) by touching head, face,chest,heart,abdomen, thigh,knee,feet as well.
करन्यासं तत: कुर्याद् द्वादशाक्षरविद्यया ।
प्रणवादियकारान्तमङ्गुल्यङ्गुष्ठपर्वसु ॥ 

kara-nyaasa tataḥ kuryaad
dvaada śaakṣara-vidyayaa
praṇavaadi-yakaara antam
aṅguly-aguṣṭa-parvasu

Then, purify (nyaasaṁ) your hands (kara) by chanting that (tataḥ kuryaad) 12-letter DwathaSaakshara Mantra (dvaada śaakṣara-vidyayaa) which starts with Om (praṇavaadi) and ends with Ya (Yakaara antam).
Om Na Mo Ba Ga Va they Vaa Su dhey vaa ya (Om Namo Bhagavathey Vaasudheyvaaya) is DwathaSaakshara Mantra.
With your right thumb, touch the bottom of index, middle,ring,little finger by chanting Om Na Mo Ba.
Then,
With your left thumb, touch the bottom of little, ring,middle,index finger by chanting Ga Va they Vaa.
With your Index finger touch bottom of your thumb on both hands by chanting Su de vaa ya.
न्यसेद्‌धृदय ओंङ्कारं विकारमनु मूर्धनि ।
षकारं तु भ्रुवोर्मध्ये णकारं शिखया न्यसेत् ॥
वेकारं नेत्रयोर्युञ्‍ज्यान्नकारं सर्वसन्धिषु ।
मकारमस्त्रमुद्दिश्य मन्त्रमूर्तिर्भवेद् बुध: ॥

nyased hṛdaya okaara
vi-kaaram anu moordhani
ṣa-kaara tu bhruvor madhye
ṇa-kaara śikhayaa nyaset
ve-kaara netrayor yuñjyaan
na-kaara sarva-sandhiṣu
ma-kaaram astram uddiśya
mantra-moortir bhaved budhaḥ

Then, you (tu) Meditate Vishnu Shatakshari (om vishnave nama) by Holding (nyased) the sound of "Om" (oṁkaaraṁ) in the heart (hṛdaya), 'Vi' (vi-kaaram) on the top head (anu moordhani), 'sh' (ṣa-kaaraṁ) in the middle of the eyebrows (bhruvor madhye), 'Na' (ṇa-kaaraṁ) in the tuft (shikha) (śikhayaa nyaset),
“Ve” (ve-kaaraṁ) in both eyes (netrayor yuñjyaan), “Na” (na-kaaraṁ) in all joints, “Ma” as Weapon of protection. The one who makes himself (bhaved) in this Mantra form (mantra-moortir) is the wise and intelligent (budhaḥ)

सविसर्गं फडन्तं तत्सर्वदिक्षु विनिर्दिशेत् ।
ॐ विष्णवे नम इति ॥

Sa visargaṁ phat anta
tat sarva-dikṣu vinir diśet
o viṣṇave nama iti

After chanting “Om Vishnave Nama” by the end (antaṁ), say “Phat” in addition (Sa visargaṁ phat) and turn around yourself 360* starting from east in all 4 direction (tat sarva-dikṣu). Fix your mind (vinir diśet) that Vishnu prevails everywhere while saying “Om vishnave nama”.
आत्मानं परमं ध्यायेद् ध्येयं षट्‍‌शक्तिभिर्युतम् ।
विद्यातेजस्तपोमूर्तिमिमं मन्त्रमुदाहरेत् ॥ 

aatmaana parama dhyaayed
dhyeya ṣaṭ-śaktibhir yutam
vidyaa-tejas-tapo-moortim
ima mantram udaaharet

Medidate (dhyaayed) that Supreme god (paramam) in your heart (aatmaanaṁ) who is worth to be medidated (dhyeyaṁ) who completely holds (yutam) 6 greatest asset (ṣaṭ-śaktibhir)
Supreme Narayana alone who is Param (above all), alone holds all 6 assets together - Absolute Wealth, Absolute Dharma, Absolute Fame, Absolute Sri (Nature), Absolute Determination, Absolute Moksha (Liberation)
Lets chant (imaṁ udaaharet) that Knowledgable, glorious, affirmed deity (vidyaa-tejas-tapo-moortim) with the Narayana Mantra (mantram).



ॐ हरिर्विदध्यान्मम सर्वरक्षां
न्यस्ताङ्‌घ्रिपद्म: पतगेन्द्रपृष्ठे ।
दरारिचर्मासिगदेषुचाप-
पाशान् दधानोऽष्टगुणोऽष्टबाहु: ॥

om harir vidadhyaan
mama sarva-rakṣaa
nyasta aghri-padmaḥ
patagendra-pṛṣṭhe
dara ari-charma asi-
gada iṣu-chaapa-paaśaan
dadhaana aṣṭa-guna aṣṭa-baahuḥ
 
May the Supreme God Hari (destroyer of all sins) and Creator of Om, bless (vidadhyaan) and protect (rakṣaaṁ) me (mama) all around (sarva). I medidate that Supreme Hari who is sitting on back (pṛṣṭhe) of Garuda (Eagle) (patagendra), who is a representation of Veda, touching (nyasta) him with his lotus feet, holding (dadhaana) 8 different weapons like the conchshell (dara), disc (ari), shield (charma), sword (asi), club (gada), arrows (isu), bow (chaapa) and ropes (paasaan) in his 8 arms (aṣṭa-baahuḥ) who fully possesses 8 siddhi (aṣṭa-guna).
8 Siddhi are animaa, laghimaa, Garimaa, Laghimaa, Praapti, Praakaamya, Iṣiṭvaa, Vaśitvaa

 
जलेषु मां रक्षतु मत्स्यमूर्ति-
र्यादोगणेभ्यो वरुणस्य पाशात् ।

jaleṣu maa rakṣatu matsya-moorti:
yaado-gaṇebhyo varuṇasya paaśaat

May God (moorti) incarnate as a fish (matsya) protect (rakṣatu) me (maaṁ) from the danger or disease that comes thru’ water (jaleṣu). Let him protect me from those living beings (yaado-gaṇebhyo) who are affectionate of aquatic life (varuṇasya paaśaat).
स्थलेषु मायावटुवामनोऽव्यात्
त्रिविक्रम: खेऽवतु विश्वरूप: ॥ 

sthaleṣu maayaa vadu-vaamana avyaat
trivikramaḥ khe avatu viśvaroopaḥ

May supreme God, guard (avyaat) me from the danger or disease that comes thru’ ground (sthaleṣu) who incarnate disguising (maayaa) himself as 7-year-old short (vaamana) Brahmin boy (vadu).
May supreme God, guard (avatu) me from the danger or disease that comes thru’ sky/air (khe) who took the vishwaroopa (viśvaroopaḥ) and re-captured all 3 worlds (trivikramaḥ) from Bali Chakravarthi and gave back life to all living being from earth till satya loka.
दुर्गेष्वटव्याजिमुखादिषु प्रभु:
पायान्नृसिंहोऽसुरयूथपारि: ।
विमुञ्चतो यस्य महाट्टहासं
दिशो विनेदुर्न्यपतंश्च गर्भा: ॥ 

durgeṣu aṭavy-aaji-mukha aadiṣu prabhuḥ
paayaan nṛsiho asura-yoothapa ariḥ
vimuñchato yasya mahaa aṭṭahaasa
dhiśo vinedur nyapataś cha garbhaaḥ

May Supreme God guard me (paayaan) me from the danger or disease that comes thru’ dangerous places (durgeṣu), dense forests (aṭavy) and battlefields (aaji-mukha aadiṣu) who incarnated himself as narasimha (nṛsiṁho) and killed (arih) the most dangerous asura king (asura-yoothapa) Hiranyakasipu.
May the roaring sound (mahaa aṭṭahaasaṁ) of Lion faced Narasimha, spread across all direction (dhiśo vinedur) which (yasya) can Shook (vimuñchato) and make even an asura natured child growing inside any womb (garbhaaḥ) to fell down (nyapataś cha).
रक्षत्वसौ माध्वनि यज्ञकल्प:
स्वदंष्ट्रयोन्नीतधरो वराह: ।

rakṣatu asau maa adhvani yajña-kalpaḥ
sva-daṣṭrayaa unneeta-dharo varaahaḥ

May that (asau) Supreme God protect (rakṣatu) me (maa) from the danger or disease that comes thru’ pathways (adhvani) who incarnated himself as yagya form (yajña-kalpaḥ) Boar (varaha) and pulled up (unneeta) the earth (dharo) with his horns (sva-daṁṣṭrayaa)
रामोऽद्रिकूटेष्वथ विप्रवासे
सलक्ष्मणोऽव्याद् भरताग्रजोऽस्मान् ॥

raama adri-kooṭeṣa atha vipravaase
sa lakṣmaṇa avyaad bharata agraja asmaan

May that Supreme God protect (avyaad) me (asmaan) from the danger or disease that comes thru’ peaks of mountains (adri-kooṭeṣa) and (atha) in foreign lands (vipravaase) who incarnated himself as rama with Lakshman (sa lakṣmaṇa), and who is the elder brother of Bharat (bharata agraja).



मामुग्रधर्मादखिलात्प्रमादा-
न्नारायण: पातु नरश्च हासात् । 

maam ugra-dharmaad akhilaat pramaadaan
naaraayaṇaḥ paatu naraś cha haasaat

May supreme God “Narayana” (naaraayaṇaḥ) protect (paatu) me (maam), from practices which are extremely cruel (ugra-dharmaad) and from all (akhilaat) mad actions (pramaadaan), who protector of all human (Naras cha) from their useless pride (haasaat).
दत्तस्त्वयोगादथ योगनाथ:
पायाद्गुणेश: कपिल: कर्मबन्धात् ॥

dat tastv a-yogaad atha yoga-naathaḥ
paayaad guṇeyśaḥ kapilaḥ karma-bandhaat

May that (atha) Supreme God who incarnated himself as Yoga Guru (yoga-naathaḥ) Dattaatreya (dat tastv) (single avatar of brahma, Vishnu, rudra) protect (paayaad) me, from those who guides me against the spiritual path (a-yogaad).
Let Supreme God who incarnated himself as Kapila Rishi (kapilaḥ) who possesses great divine qualities (guṇeyśaḥ), protect (paayaad) me, from bondage of my actions (karma-bandhaa)
सनत्कुमारोऽवतु कामदेवा-
द्धयशीर्षा मां पथि देवहेलनात् । 

sanat-kumaaro avatu kaama devaad
haya śeerṣaa maa pathi deva-helanaat

May Sanat Kumaara (sanat-kumaaro) who had interested on liberation and spiritual growth, protect (avatu) me from the lusty desires (kaama devaad).
May the Supreme God who is the protector (pathi) of Veda, who incarnated himself as Divine horse (Haya seershaa) to protect Veda, also protect me (maam) from those who insults and disrespect Vedic Scholars and Vedic Gods.
देवर्षिवर्य: पुरुषार्चनान्तरात्
कूर्मो हरिर्मां निरयादशेषात् ॥

devarṣi-varyaḥ puruṣa archana antaraath
koormo harir maa nirayaad asheṣhaat

May Naradha Muni, the best of the Deva Rishis (devarsi varyah), protect me from the sins (andaraath) for not worshiping (archana) Purushothamana (purusa).
May the Lord (Hrir), who incarnated himself in tortoise form (Koormo) and carried the magical mountain and gave nectar to the gods, protect me (Mam) from falling into irreversible (asheshaat) Hells (nirayaad)


धन्वन्तरिर्भगवान् पात्वपथ्याद्
द्वन्द्वाद् भयाद‍ृषभो निर्जितात्मा ।

dhanvantarir bhagavaan paatu apathyaad
dvand vaad bhayaad ṛṣabho nirjita atmaa

May Lord Dhanvantri (dhanvantarir bhagavaan), who is doctor in the name of Vaidhya Narayana, protect me (paatu) from all diseases of the body (apadhyaad)
May Rishabha Rishi (ṛṣabho), who has conquered the senses (nirjita atmaa), protect me from fear (bhayaad), from the sorrow caused by twins (dvand vaad) such as heat-cold, pleasure-sorrow, honor-shame.
यज्ञश्च लोकादवताज्जनान्ताद्
बलो गणात् क्रोधवशादहीन्द्र: ॥ 

yagyaś cha lokaat avataanj janaa antaad
balo gaṇaat krodha-vaśaad aheendraḥ

May Spiritual fire (yagyaś cha) form Narayanaa himself protect me and end (antaad) the insults (Avadaanj) thrown at me by the people (janaa) of the world (Lokaat).
May Balarama (balo), the incarnation of Adisesha (Aheendra:), protect me from the venomous beasts (Ganaat krodha Vasaad) like snakes.

 
द्वैपायनो भगवानप्रबोधाद्
बुद्धस्तु पाषण्डगणप्रमादात् ।

dvaipaayano bhagavaan apra bodhaad
buddhas thu paaṣaṇḍa-gaṇa-pramaadaat

May the Vedic deity Vyasa Bhagavan (dvaipaayano bhagavaan) save me from the ignorance of the Vedic scriptures (Apra Bodhaad).
May the wise (buddhas thu) Paramatma Narayanan protect me from leaving the pure (pramaadaat) Vedic religion and join the non-vedic principle/dharma (paaṣaṇḍa-gaṇa).
कल्कि: कले: कालमलात् प्रपातु
धर्मावनायोरुकृतावतार: ॥ 

kalki kaleḥ kaala-malaat prapaatu
dharma avanaaya uru-kṛuta avataaraḥ

In order to protect Dharma (dharma avanaa) who is going to incarnate (kṛta avataaraḥ) in the form of Kalki, that great (uru) Bhagavan will leave Dharma and
May the Supreme God, protector of the Vedic Dharma (dharma avanaaya) incarnate (avataaraha) himself as Great (uru kruta) Kalki (kalki) and protect (prapaatu) me from the misery which smells like feces (malaat) in kali period (after 3102BCE) (kaleḥ kaala).

Morning
Pratha (6 AM - 8 AM) – Kesava protect me,
Sangava (8 AM - 10 AM) - Govindan protects me,
Praahwa (10 AM -12 Noon) Narayanan proects me
Madhyan (12 Noon - 2 PM) Vishnu protects me,
Aparaanna (2 PM - 4 PM) Madhusoodhan protects me,
Saayam (4 PM - 6 PM) Madhavan protects me,
 
Night
Pradhosa (6 PM - 8 PM) Hrishikesha protects me,
Artha-Raathri (8 PM - 10 PM) Padmanabhan protects me,
Niseetha (10 PM - 12 Mid Night) Padmanabhan protects me,
Apara-Raathri (12 Mid Night - 2 AM) Sreedharan protects me,
Pratyusha (2 AM - 4 AM) Janarthana protects me,
Prabhatey (4 AM - 6 AM) Visvesvara protects me.

Brahma Muhurt :  It the time between 4AM and 6AM. Prabhatey is also referred as Brahma Muhurt, best time for Yogic Meditation on Supreme God.
From Sunset (6PM) till SunRise (6AM), it has 30 Muhurta.
Each Muhurta covers 24 minutes.
Last 5 Muhurta (5*24=120 minutes) before sunrise, covers the Brahma Muhurt period.

 
मां केशवो गदया प्रातरव्याद्
गोविन्द आसङ्गवमात्तवेणु: ।

maa keśavo gadayaa praata avyaad
govinda aasagavam aatta-veṇuḥu

Let the club-bearer (gadayaa) Kesavan (Kesavo) protect (avyaad) me (maam) in the morning (praata) (6 AM-8AM).
Let the Govinda (govinda), who holds the flute (venuhu) in his hand (aatta), keep me safe on the second morning (aa saṅgavam) (8AM - 10AM).
नारायण: प्राह्ण उदात्तशक्ति-
र्मध्यन्दिने विष्णुररीन्द्रपाणि: ॥

naaraayaṇaḥ praahṇa udaatta-śakti:
madhyan-dhiney viṣhṇur areendra-paaṇi

Let the Sriman Narayanaa (naaraayaṇaḥ) armed with majestic power weapon (udaatta-śakti:), protect me in the 3rd part of day (praahṇa) (10AM - 12 Noon).
May Lord Vishnu (viṣhṇur) Holding the wheel of time in hand (areendra-paaṇiḥ), protect me during noon period (12 Noon - 2 PM) (madhyan-dhiney).

देवोऽपराह्णे मधुहोग्रधन्वा
सायं त्रिधामावतु माधवो माम् ।

devo aparaahṇe madhu-hu ugra dhanvaa
saaya tri-dhaamaa avatu maadhavo maam

Let the glorious God (devo) as Madhusudhanan (madhu-hu), holding the deadly (Ugra) Dhanush (bow) (dhanvaa) named Saaranga, guard me at 5th part of the day (aparaahṇe) (2PM - 4PM).


Let the Supreme God as Madhavan (maadhavo), who is present in all the three places (tri-dhaamaa) (creation, protection, destruction), protect(avatu) me (maam) in the 6th part of the day or evening (saayam) (4PM - 6PM).
दोषे हृषीकेश उतार्धरात्रे
निशीथ एकोऽवतु पद्मनाभ: ॥
 
doṣeh hṛṣeekeśa uta ardha-raatre
niśeetha eko avatu padmanaabhaḥ

Let the supreme god as Hrishikesh who is the conqueror of senses protect me during the time of Pradosha (doṣeh) (6PM - 8PM).
Let the supreme one and only (eko) god “Padmanabha” guard (avatu) me both in 2nd part of night (ardha-raatre) (8PM-10PM) and 3rd part of the night (niseetha) (10PM - 12 Mid Night).
श्रीवत्सधामापररात्र ईश:
प्रत्यूष ईशोऽसिधरो जनार्दन: ।

śreevatsa-dhaama apara-raatra eeśaḥ
pratyooṣa eeśo asi-dharo janaardanaḥ

Let supreme god (Eesaha) Srinivasa who hold mahalakshmi in his chest (śreevatsa-dhaama), guard me during 4th part of night (apara-raatra) (12 Mid Night - 2 AM).
Let supreme god (Eeso) protector of human beings (janaardanaḥ) who carries the sword (asi-dharo) guard me during 5th part of night (pratyooṣa) (2 AM - 4 AM).
दामोदरोऽव्यादनुसन्ध्यं प्रभाते
विश्वेश्वरो भगवान् कालमूर्ति: ॥ 

daamodaro avyaad anusandhya
prabhaate viśveśvaro bhagavaan kaala-moortiḥ

May Damodar (daamodaro ) protect (avyaad) me at every junction (anu sandhyaṁ) (@ 6AM, @ 12 Noon, @ 6PM) (Avyad).
May the God of Universe (viśveśvaro bhagavaan), the timekeeper and ruler of the world (kaala moortih), protect me at dawn (Prabhaate) (4 AM - 6 AM).



चक्रं युगान्तानलतिग्मनेमि
भ्रमत् समन्ताद् भगवत्प्रयुक्तम् ।
दन्दग्धि दन्दग्ध्यरिसैन्यमाशु
कक्षं यथा वातसखो हुताश: ॥

chakra yugaanta anala-tigma-nemi
bhramat samantaad bhagavat-prayuktam |
dandagdhi dandagdhi ari-sainyam aaśu
kakṣa yathaa vaata-sakha hutaaśaḥ ||

Let the supreme Vishnu (bhagavat) fire (prayuktam) the sharp edged (tigma nemi) Wheel (chakra) which spins (bhramat) in all directions (samantaad) like a fireball (anala), which denotes the destroyer the time (Yugaanta).
Let this fireball destroy, destroy (dandagdhi dandagdhi) the army of enemies (ari-sainyam) immediately (aasu), like (yathaa) blazing fire (hutaasah) burns dry grass (kaksam) with the friend of the wind (vaata-sakha) to ashes

गदेऽशनिस्पर्शनविस्फुलिङ्गे
निष्पिण्ढि निष्पिण्ढ्यजितप्रियासि ।
कुष्माण्डवैनायकयक्षरक्षो-
भूतग्रहांश्चूर्णय चूर्णयारीन् ॥ 

gadey aśani-sparśana-visphuliṅge
niṣpiṇḍhi niṣpiṇḍhy ajita-priyaasi
kuṣmāṇḍa-vainaayaka-yakṣa-rakṣo-
bhoota-grahaaś choorṇaya choorṇaya arīn

Hey Club (gadey) in the hand of Vishnu! Just by your touch (sparsana) like a thunderbolt (asani), the fire sparks (visphuliṅge) into pieces, into pieces (nispindi nispindi). Hey undefeated (ajita), you are dearer (priya asi) to me and hence destroy, destroy (choornaya choornaya) all my enemies (arīn) amond kusmandas, ghost named vainaayaka, ghost named yaksa, ghost named raksasaas, ghost named bhootas, evil demon like grahaas
त्वं यातुधानप्रमथप्रेतमातृ-
पिशाचविप्रग्रहघोरद‍ृष्टीन् ।
दरेन्द्र विद्रावय कृष्णपूरितो
भीमस्वनोऽरेर्हृदयानि कम्पयन् ॥ 

tva yaathudhaana-pramatha-preta-maatṛu
piśaaca-vipra graha-ghora-dṛṣteen
dharendra vidraavaya kṛṣṇa-poorito
bhīma-svano arer hṛdayaani kampayan

O Krishna, holder of Pāñcajanya conchshell (dharendra), you (tvam) blow the air from your mouth (kṛṣṇa-poorito) and drive away (vidraavaya) the enemies (arer) like Rākṣasas (yaathudhaana), pramatha ghosts, Pretas, Maatru ganaas, Piśaacas and brahma raakshas (vipra graha) with fearful eyes (ghora-dṛṣteen), feel the extreme fear and heart tremble (hṛdayaani kampayan) due to the extreme sound (bhīma-svano) from conch.

त्वं तिग्मधारासिवरारिसैन्य-
मीशप्रयुक्तो मम छिन्धि छिन्धि ।
चक्षूंषि चर्मञ्छतचन्द्र छादय
द्विषामघोनां हर पापचक्षुषाम् ॥

tva tigma-dhaara asi-vara ari-sainyam
eeśa-prayukto mama chindhi chindhi
chakṣhuṣi charmañ chadha-chandra chaadaya
dviṣaam aghonaa hara paapa-chakṣhuṣhaam

O Nandakam, the Best of sword with very sharp blades (tigma-dhaara asi-vara), You (tvaṁ) are engaged (Prayukto) by the supreme God Vishnu (Isa) who created the world. You (Dvam), must chop to pieces, chop to pieces (chindhi chindhi), the army (sainyam) of my (mama) enemies (ari).
O Shield (charmañ) with hundreds of moon (chadha-chandra) like eyes (chakṣhuṁṣi), please cover (chaadaya) me from those who are envious of me (dviṣaam), those who are completely sinful (aghonaaṁ) and take away (hara) those eyes (chakṣhuṣhaam) who are sinful (paaapa)
यन्नो भयं ग्रहेभ्योऽभूत् केतुभ्यो नृभ्य एव च ।
सरीसृपेभ्यो दंष्ट्रिभ्यो भूतेभ्योंहोभ्य एव च ॥
सर्वाण्येतानि भगवन्नामरूपानुकीर्तनात् ।
प्रयान्तु सङ्‌क्षयं सद्यो ये न: श्रेय:प्रतीपका: ॥

yanno bhaya grahebhyo bhoot
ketubhyo nṛbhya eva cha
sareesṛpebhyo daṣṭribhyo
bhootebhyo ahobhya eva cha

sarvaaṇ yetaani bhagavan-
naama-roopa anukeertanaat
prayaantu sagkṣaya sadyo
ye naḥ śreyaḥ-prateepakaaḥ

Fear (bhayam) which comes (yanno) from the planet ill effects (grahebhyo bhoot), and from meteors (falling stars)(ketubhyo), from envious human beings (nṛbhya) and also (eva cha), and also (eva cha) from snakes or scorpions (sareesṛpebhyo), from animals with fierce teeth like tigers, wolves and boars (daṁṣṭribhyo), from ghosts or the material elements (earth, water, fire, etc.) (bhootebhyo), from sinful activities (aṁhobhya), all these fear (sarvaaṇ yetaani) which (ye) can hinder (prateepakaaḥ) our (naḥ) happiness (śreyaḥ), will get immediately (sadyo) raided (prayaantu) and completely destroyed (saṅgkṣayaṁ) by repeated chanting (anukeertanaat) of name of Narayana (bhagavan naama) and his different forms of krishna, rama, narasimha, Vamana etc., (roopa).



गरुडो भगवान् स्तोत्रस्तोभश्छन्दोमय: प्रभु: ।
रक्षत्वशेषकृच्छ्रेभ्यो विष्वक्सेन: स्वनामभि: ॥

garuḍo bhagavaan stotra-
stobhaś chando mayaḥ prabhuḥ
rakṣatu aśeṣa-kṛchchrebhyo
viṣvaksenaḥ sva-naamabhiḥ

Oh Garuda Bhagavan (garuḍo bhagavaan), carrier of Vishnu, who is glorified in vedic verses (stotra stobhaś), who himself is a vedic personified (chando mayaḥ), who himself is vedic god (prabhuḥ), may protect (rakṣatu) me unlimited miseries (aśeṣa-kṛchchrebhyo) who holds the title name (sva-naamabhiḥ) as army chief ‘visvaksena’.
सर्वापद्‌भ्यो हरेर्नामरूपयानायुधानि न: ।
बुद्धीन्द्रियमन:प्राणान् पान्तु पार्षदभूषणा: ॥

Sarva aapadbhyo harer naama-
roopa-yaana aayudhaani naḥ
buddhi indriya-manaḥ-praaṇaan
paantu paarṣadha-bhooṣaṇaaḥ

May the different Names (naama) of supreme God (harer) and his different form (roopa) and the weapons (aayudhaani) he carry (yaana), protect (paantu) my (nah) intelligence (buddhi), senses (indriya), mind (manah), breathing air (praanaan), from all kind of dangers (Sarva aapadbhyo) like the ornaments (bhoosanaah) wore by liberated souls (paarsadha) in Vaikunda (vishnu’s abode).
यथा हि भगवानेव वस्तुत: सदसच्च यत् ।
सत्येनानेन न: सर्वे यान्तु नाशमुपद्रवा: ॥ 

yathaa hi bhagavaan eva vastutaḥ
sath asachcha yath
satyena anena naḥ sarve
yaantu naaśam upadravaaḥ

whatever (yath) manifested (sath), unmanifested (asachcha) things that exist in this world, are all just the one and only supreme god (yathaa hi bhagavaan eva
vastutaḥ). This (anena) is the absolute truth (satyena). May the troubles that befall on me (naaśam upadravaaḥ) be wiped out (yaantu).


यथैकात्म्यानुभावानां विकल्परहित: स्वयम् ।
भूषणायुधलिङ्गाख्या धत्ते शक्ती: स्वमायया ॥

Yathaa ikaatmya anubhaavaanaaṁ
vikalpa-rahitaḥ svayam
bhooṣaṇa aayudha-liga aakhyaa
dhatte śaktīḥ sva-maayayaa

Just as how (yathaa) Supreme God himself (svayam) is very well aware (anubhaavaanaaṁ) that “All are one” (ikaatmya) and there is no difference (vikalpa-rahitaḥ), with His own illusion (sva maayayaa), with his own power (dhatte śaktīḥi), he takes (bhooṣaṇa) different weapons (ayudha) like conch, wheel, sword etc, and takes different form (linga) and different names (aakhyaa)
तेनैव सत्यमानेन सर्वज्ञो भगवान् हरि: ।
पातु सर्वै: स्वरूपैर्न: सदा सर्वत्र सर्वग: ॥ 

teynaiva satya-maanena
sarvangyo bhagavaan hariḥ
paatu sarvaiḥ svaroopair
naḥ sadaa sarvatra sarvagaḥa

That (teynaiva) Bhagavan Hari, the symbol of truth (satya maanena), the All-Knowing (sarvangyo), with all His avatar forms (sarvaiḥ svaroopair) protect (paatu) me (nah) who is present (sarvagaha) everywhere (sarvatra) and always (sadaa).
विदिक्षु दिक्षूर्ध्वमध: समन्ता-
दन्तर्बहिर्भगवान्नारसिंह: ।
प्रहापयँल्लोकभयं स्वनेन
स्वतेजसा ग्रस्तसमस्ततेजा: ॥

vidikṣhu dikṣu oordhva-madhaḥ samantaad
antarbahir bhagavaan naarasihaḥ
prahaapayan loka-bhaya svanena
sva-tejasaa grastha-samasta-tejaaḥ

May Lord Narasimha protect me in all corners (vidikṣhu), in all directions (dikṣu), up and down (oordhva-madhaḥ), on all sides (samantaad), and inwards and outwards (antar bahir).
May Lord Narasimha with the divine glow (sva-tejasaa) gives (grastha) us all health (samasta-tejaaḥ) and by his majestic roar (Svanena) completely destroy (prahaa payan) the fear created (loka bhayam) by any animals, poison, weapons, water, air, fire etc.
मघवन्निदमाख्यातं वर्म नारायणात्मकम् ।
विजेष्यसेऽञ्जसा येन दंशितोऽसुरयूथपान् ॥

maghavann idham aakhyaata
varma naaraayaṇa aatmakam
vijeṣ-yase añjasaa yena
daśito asura-yoothapaan

Indra Deva (maghavann)! by chanting (yena) Narayana protection mantra (varma naaraayaṇa) now mentioned (idham aakyaatam) by me (aatmakam) you will be protected (daṁśito), defeat the Asura forces (asura-yoothapaan) and easily (anjasaa yena) attain victory (vijeṣ) fame (yase).



एतद् धारयमाणस्तु यं यं पश्यति चक्षुषा ।
पदा वा संस्पृशेत् सद्य: साध्वसात् स विमुच्यते ॥

etad dhaaraya maaṇasthu
ya ya paśyati chakṣuṣhaa
padaa vaa sa-spṛśet sadyaḥ
saadhvasaat sa vimuchyate

Those great souls, who always meditate this Narayana kavach (shield) (etad dhaaraya maaṇasthu), to whomever (yam yam) they see with their eye (paśyati chakṣuṣhaa), whomever touches (saṁ-spṛśet) their feet (padaa vaa), will immediately (sadyaḥ) get freed (sa vimuchyate) from all fears (saadhvasaat).

न कुतश्चिद्भ‍यं तस्य विद्यां धारयतो भवेत् ।
राजदस्युग्रहादिभ्यो व्याध्यादिभ्यश्च कर्हिचित् ॥

na kutaścid bhaya tasya
vidyaa dhaarayato bhavet
raaja-dasyu-grahaadibhyo
vyaadhy-aadibhyaś cha karhicit

Those who always meditate and always recite (dhaarayato bhavet) this Narayana kavacha (vidyaam) will be protected by Mahavishnu in all occasions (karhicit) and never need to worry even a bit (na kutaścid bhayaṁ tasy) about sufferings caused by kings (raaja), thieves (dasyu), planets (grahaadibhyo), diseases (vyaadhy-) etc (aadibhyaś).


इमां विद्यां पुरा कश्चित्कौशिको धारयन् द्विज: ।
योगधारणया स्वाङ्गं जहौ स मरुधन्वनि ॥

imaa vidyaa puraa kaścit
kauśiko dhaarayan dvijaḥ
yoga-dhaaraṇayaa sva aga
jahau sa marudhan vani

Once upon a time (puraa) there was a brahmachari Brahman (dvijaḥ) who was born in Kausika lineage (Vishwamitra), was taught (kaścit) this Narayana Kavacham (imaaṁ vidyaaṁ) and recited daily in his heart (dhaarayan).
This brave Brahmin, by his yogic strength (yoga dhaaraṇayaa), renounced (jahau) his body (sva aṅgaṁ) in a desert land (Thar Desert, Rajasthan) (sa marudhan vani) and went to the divine heaven world.

तस्योपरि विमानेन गन्धर्वपतिरेकदा ।
ययौ चित्ररथ: स्त्रीभिर्वृतो यत्र द्विजक्षय: ॥

tasyopari vimaanena
gandharva-patir ekadaa
yayau citrarathaḥ sthreebhir
vṛto yatra dvija-kṣayaḥ

The leader (patir) of the Gandharva (demi gods who have great musical skills) named Chitraratha (Gandharva), was once (ekadaa) flying high (tasyopari) in an airplane (vimaanena),
When he went (yayau) along (vrto) with other Gandharva Women (sthreebhir), he flyover the same desert land where (yatra) the body (kṣayaḥ) of this Brahmin (dvija) is lying.
गगनान्न्यपतत् सद्य: सविमानो ह्यवाक् शिरा: ।
स वालिखिल्यवचनादस्थीन्यादाय विस्मित: ।
प्रास्य प्राचीसरस्वत्यां स्‍नात्वा धाम स्वमन्वगात् ॥

gaganaan nyapatat satyaḥ
savimaano hyavaak-śiraaḥ
sa vaalikhilya-vachanaad
astheeny aadaaya vismitaḥ
praasya praacee-sarasvatyaa
snaatvaa dhaama svam anvagaat

Truly (satyaḥ) he fall down along with the plane (savimaano) with his head upside down (hyavaak-śiraaḥ) fall from the sky (gaganaan nyapatat).
Gandarva Leader Chitraratha, through Valikilya Rishi words (sa vaalikhilya-vachanaad) came to knew the reason. He took (aadaaya) the bone (astheeny) that was lying in that desert which belong to that Kausika brahmin and wondered (vismitaḥ) the power it had even after the soul left the body.
According to the advice of Valikilya Rishi, that Brahmin's bone was left (praasya) in the river Saraswati (sarasvatyaaṁ) flowing east (praacee), Then, bathed (snaatvaa) in the holy river Saraswati and went to his abode in the heavens (dhaama svam anvagaat).
SriSuka Uvaacha - श्रीशुक उवाच
(SriSuka BrahmaRishi Says)

य इदं श‍ृणुयात्काले यो धारयति चाद‍ृत: ।
तं नमस्यन्ति भूतानि मुच्यते सर्वतो भयात् ॥

ya ida śhṛṇuyaat kaale
yo dhaarayati cha adṛtaḥ
ta namasyanti bhootaani
muchyate sarvato bhayaat

In times of fear (kaale), who (yo) just listen this Narayana shield (ya idaṁ śhṛṇuyaat) and keep reciting this in their mind (yo dhaarayat) with faith (cha adṛtaḥ), those worship able mahatmas (taṁ namasyanti bhootaani) will be free (muchyate) from all kinds of fear (sarvato bhayaat) Important).



एतां विद्यामधिगतो विश्वरूपाच्छतक्रतु: ।
त्रैलोक्यलक्ष्मीं बुभुजे विनिर्जित्य मृधेऽसुरान् ॥

etaa vidyaam adhigato
viśvaroopaac chatakratuḥ
trailokya-lakṣmee bubhuje
vinir jitya mṛdhe asuraan

Thousand-eyed (chatakratuḥ) devendra received (adhigato) this (etaaṁ) magical Narayana shield (vidyaam), from Vishwaroopa who is the Priest of the DemiGods  *devas.
Devendra was able to defeat the asuras (mṛdhe asuraan) in battle and achieved once again great victory (vinir jitya) and enjoyed (bubhuje) all the three worldly luxuries (trailokya-lakṣmeeṁ)








Sunday, 6 September 2020

ஹிந்து மதத்தை விட்டு விலகி போனவர்கள் என்ன செய்தார்கள்? அவர்கள் பரம்பரை மூலம் என்ன நடந்தது? பாரத மண்ணின் சரித்திரம் தெரிந்து கொள்வோம்.

ஒரு ஹிந்து மதம் மாறிய பிறகு, அவன் காலம் வரை கூட நல்லவனாக கூட இருக்கலாம்.




அவன் சந்ததியால் ஹிந்துக்களுக்கு ஏற்படுத்தும் அபாயங்கள் என்ன? தெரிந்து கொள்ள வேண்டாமா?


1000 வருட நம் சரித்திரமே இதற்கு சான்று..

கவனமுடன் படியுங்கள்..


268BCE சமயத்தில், ஆப்கான் முதல், பெரும்பாலான பாரத தேசத்தை ஆண்டு வந்தான் ஹிந்து மன்னன் "அசோக சக்கரவர்த்தி". 

பகவத் கீதை படிக்காத இவன், திடீரென்று மூளை கெட்டு, பௌத்த மதத்தை ஏற்றான்.

குறிப்பாக ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், அரசனுக்கு குறிப்பாக சொன்ன, க்ஷத்ரிய தர்மத்தை விட்டான்.


போர் வீரர்களை பயிற்சியில் ஈடுபடுத்தாமல், வீரத்தை வளர்க்காமல், பௌத்த மடம் கட்டவும், காவல் காக்கவும் பயன்படுத்தினார்கள் பௌத்த மதம் மாறிய அரசர்கள். 


பலம் வாய்ந்த எதிரிகள் ஒரு பக்கம் வளர்ந்து கொண்டு இருக்க, 

பாரத நாட்டை காக்கும் அரசர்கள் பௌத்த மதத்தை ஏற்று, போர் வீரர்களை போதுமான போர் பயிற்சி இல்லாமல் வைத்து இருந்தனர்.


அசோக சக்கரவர்த்தியே பௌத்த தர்மத்தை கடைபிடிப்பதால், சிற்றரசர்கள் அனைவரும் மெதுவாக பௌத்த தர்மத்தை ஏற்க ஆரம்பித்தனர்.


சுமார் 1100 வருடங்கள் பாரத நாடு பௌத்த தர்மத்தில் மூழ்கியது. 

பகவத் கீதையை மறந்து, மொட்டை அடித்து சமாதானம் பேசிக்கொண்டு சாது தேசமாக ஆகி இருந்தது பாரத நாடு.

சிங்கம் போன்ற க்ஷத்ரிய அரசர்கள் உலவிய நாட்டில், மொட்டை தலைகள் அலைந்தது.


அரசன் வீரத்தை விட்டு விட்டு, சந்நியாசி போன்று பேசிக்கொண்டிருந்த அபாய காலம் அது


சரயு என்ற நதியின் ஒரு பிரிவாக அழைக்கப்பட்ட, "ஹரி நதி", ஆப்கான் தேசத்தில் ஓடிக்கொண்டு இருக்கிறது.

இன்று, அதை "ஹீரத்" என்று மாற்றி விட்டனர்

(https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hari_(Afghanistan))


மதம் மாறிய வரலாற்றை பாருங்கள்...

1. அமீர் பாஞ்சி (Amir Bhanji) (ஆப்கான் ஹிந்து அரசன் ஆண்டு வந்தான். 9th Century)

2. His son அமீர் சூரி (பௌத்த மதத்துக்கு மாறினான். 10th Century.  

பௌத்த மடம் கட்டிக்கொண்டு இருந்த போர் வீரர்கள், போருக்கு தயாராக இல்லாமல் இருந்ததால், அரேபிய Saffarid இஸ்லாமிய படையெடுப்பில் பெரும் தோல்வியை சந்தித்தான். 

பௌத்த தர்மத்தை விட இஸ்லாம் வீரம் மிக்கது என்று மதம் மாறாவிட்டாலும், ஆப்கான் தேசத்தில் குர்ரான் படிப்பதை அனுமதித்தான்.).  கோர் (Ghor) என்ற ஆப்கான் நகரை தலைநகராக ஆண்டு வந்தான்.

இவன் மூலமாக கோரி பரம்பரை உருவானது.


3. His son முகம்மது இபின் சூரி (பௌத்த மதம், ஆனால் குரான் மூலம் வளர்க்கப்பட்டான். கஜினி படையெடுத்து, இவனை கைது செய்து, சிறையிலேயே கொன்றான். நாடு முழுவதும் இஸ்லாமிய ஆளுமைக்கு உட்பட ஆரம்பித்தது. 10th century)


4. His son அபு அலி இபின் முஹம்மது (இஸ்லாமிய வளர்ப்பு. ஆப்கான் மக்களை முழுவதுமாக  இஸ்லாமியர்கள் ஆக்கினான். 20 வருடங்களில் கோவில்கள், மடங்கள் தரைமட்டம் ஆனது. 1011 AD)


5. His Nephew அப்பாஸ் இபின் ஷித் (மாமா அபு அலியை கொன்று தான் அரசன் ஆனான். 1035 AD)


6. His son முகம்மது இபின் அப்பாஸ் (1060 AD)





7. His son குதுப் அல்தின் ஹசன் (1080 AD)

இவன் காலத்தில் தான் கர்நாடக தேசத்தில் மேல்கோட்டையில் உள்ள செல்லபிள்ளை என்ற பெயர் கொண்ட கோவிலை சூறையாடினான். 

அங்கு இருந்த நாராயணன் உற்சவ மூர்த்தியை தூக்கி சென்று விட்டான்.

இந்த கோவில் மதில் சுவர்களில் உள்ள உடைக்கப்பட்ட சிலைகள் நமக்கு கதை சொல்கிறது.

80 வயது நெருங்கி இருந்த ராமானுஜர் (1017ல் அவதரித்தார்) அந்த சமயத்தில் குலோத்துங்க சோழனின் (கிருமி கண்ட சோழன்) வைணவ வெறுப்பால், ஸ்ரீ ரங்கத்தை விட்டு வெளியேறி, நடந்து நடந்து, கர்நாடக தேசம் வந்து, மேல்கோட்டை அடைந்தார்.

அங்கு பெருமாள் இல்லை என்றதும், தானே டெல்லிக்கு சென்று சுல்தானிடம் கேட்டு, "வாராய் செல்ல பிள்ளாய்" என்று பெருமாளை கூப்பிட, அரசன் கண் எதிரே, சிலையாக இருந்த நாராயண விக்கிரகம் அவன் பெண் கையிலிருந்து குதித்து, ஓடி சென்று ராமானுஜர் அருகில் சென்றது.

பயந்து போன சுல்தான், "உடனே எடுத்து சொல்லுங்கள்" என்றான்.

பெருமாளின் இந்த லீலையை நேரில் காண வாய்ப்பு கிடைத்தும், சுல்தான் ராமானுஜர் பெரிய மாயக்காரர் போல என்று தான் நினைத்தான். 

"அவரை அனுப்பி விடுவதற்கு, இந்த சிலையை கொடுப்பதே வழி" என்று நினைத்தான்.

சுல்தானின் பெண், பெருமாளின் பிரிவு தாங்காமல், மேல்கோட்டை ஓடி வந்து, விரகத்தால் உயிரையே விட்டு விட்டாள்.

அந்த முஸ்லீம் பெண், இன்றும் அந்த உற்சவ பெருமாளின் கால் அருகே சிறு மூர்த்தியாக இருக்கிறாள்.

பெருமாளை அடைந்த அந்த முஸ்லீம் பெண்ணும், இன்று வரை பூஜிக்கப்படுகிறாள். 


8. His son இஸ் அல்தின் ஹுசைன் (1100 AD)


9. His son சயப் அல்தின் சூரி (1146 AD. இவன் ஆப்கான் தேசத்தை, தன் 6 சகோதரர்களுக்கு பிரித்து கொடுத்தான்)


10. His brother பஹா அல்தின் சம்

முஹம்மது கோரி(1149AD. ஆனால் அதே வருடம் இறந்து விட்டான். இவனுடைய 2 பிள்ளைகளே முகம்மது கோரி, முகம்மது கியாசுத்தின்)


11. His  another brother அலாவுதீன் ஹுசைன் (1149AD)





12. His son சயப் அல்தின் முகம்மது (1161AD)


13. முகம்மது கியாசுத்தின் (பஹா அல்தின் சம் முஹம்மது கோரியின் மூத்த மகன். 1163AD. 

இவனால் பாரத தேசத்தின் வங்காள தேசம் வரை சூறையாட பட்டது..  

பலர் கத்தி முனையில் மதம் மாற்றப்பட்டனர். 

இந்திய மண்ணின் இருண்ட காலம் ஆரம்பமான நேரம்...)

15. முகம்மது கோரி (பஹா அல்தின் சம்

முஹம்மது கோரியின் இளைய மகன். 1173AD).  

இவன் காலத்தில் தான் மஹாராஷ்ட்ர தேசம் வரை இஸ்லாமிய ஆக்கிரமிப்பு பெருமளவில் நடந்தது. 

பண்டரிபுரம் கோவிலை இடிக்க கூட வந்து விட்டான் இவன்.

ப்ரித்விராஜ் சவுஹான் என்ற ஹிந்து அரசன் இவனை பாரத மண்ணில் கால் பதிக்க விடாமல் தடுத்தான். 

முதல் படையெடுப்பில் கோரி படு காயம் அடைந்தான். ப்ரித்விராஜ் சவுஹான் மன்னித்து அனுப்பினான்.

விளைவு: இரண்டாவது முறை திடீர் தாக்குதல் செய்து, ப்ரித்விராஜ் சவுஹானை சிறை பிடித்து, கண்ணை பிடுங்கினான்.

ஆப்கான் கொண்டு சென்று சிறை வைத்தான்.

இவனை கேலி செய்து விளையாடிய கோரியை, கண் இல்லாமலேயே ப்ரித்விராஜ் சவுஹான் அம்பு எய்து கொன்றான். 

ஹிந்து அரசன் வீர மரணம் அடைந்தார். 

கோரியின் மரணம் ஆப்கானில் முடிந்தது. 


1000ADல் அமீர் சூரி என்ற ஒரு ஹிந்து மதம் மாறினான். 

அவன் நல்லவனாக கூட இருந்து இருக்கலாம்.

ஆனால், 

150 வருடங்கள் கழித்து 12வது தலைமுறையாக வந்த 'முகம்மது கோரி' ஹிந்துக்களை கொல்வதும், கோவிலை இடிப்பதும், கொள்ளை அடைப்பதையும் தன் கொள்கையாக கொண்டு இருந்தான்.

முகம்மது கோரி, ஆப்கான் தேசத்தை முழுவதுமாக ஒரு ஹிந்து, ஒரு பௌத்தன் கூட இல்லாத நகரமாக ஆக்கி, இஸ்லாமிய நாடாக ஆக்கியதை காட்ட, வெற்றி சின்னமாக , "ஜாம் மினார்" (minaret of jam) என்ற கோபுரத்தை அங்கு கட்டினான்.

மதம் மாறுபவன் நல்லவனாக கூட இருக்கலாம். 

ஆனால் அவன் பரம்பரை உருவாக்கும் விஷங்கள் எப்படிப்பட்டது? என்பதற்கு நம் 1000 வருட துன்ப காலங்களே சான்று.


கோரி பரம்பரை 1000AD முதல் சுமார் 1206AD வரை ஆப்கான் முதல் வங்காள தேசம் வரை, மராட்டிய தேசம் வரை ஆக்ரமித்து ஆண்டு வந்தது.. 

பிறகு, மாம்லுக் என்ற அடிமை பரம்பரை என்ற பெயரில் குதுப்தின் ஐபக், முஸ்உத்தின் ஐபக் 1296AD வரை ஆண்டனர். 

குதுப்தின் ஐபக், தன் எஜமானன் ஆப்கான் தேசத்தை இஸ்லாமிய நாடாக ஆக்கி, "ஜாம் மினார்" கட்டியது போலவே, டெல்லி நகரமும் இஸ்லாமிய தேசம் என்று காட்ட, "குதுப் மினார்" என்ற அதே போன்ற வடிவமைப்பில் ஹிந்து அடிமைகளை கொண்டே கட்டினான். 




பாரத தேசத்தை இஸ்லாமிய நாடாக ஆக்கி விட்டேன் என்று காட்ட "குதுப் மினார்" கட்டப்பட்டது.

ஹிந்துக்களை அழிக்கும் இவன் கனவு கனவாகவே போனாலும், இவன் கட்டிய இந்த ஸ்தூபம் இன்றும் பாரத மண்ணில் இருக்கிறது.


இதற்கு பிறகு கில்ஜி பரம்பரை இவர்களை துரத்தி ஆட்சியை பிடித்தனர்.

இதில் இரண்டாவது ஆட்சியாளனாக வந்த அலாவுதீன் கில்ஜி, ராஜஸ்தான், குஜராத் போன்ற ராஜ்யங்களை முழுவதும் இஸ்லாமிய மண்ணாக ஆக்க, பெரும் படைகளை திரட்டி கொண்டு போனான்.

இந்த சமயத்தில் தான் ராணி பத்மாவதி ராஜஸ்தான் கோட்டை தகர்க்கப்பட்ட செய்தி கேட்டதும், மானத்தை காத்து கொள்ள, அக்னி குண்டத்தில் பல ராஜ ஸ்த்ரீகளுடன் குதித்து உயிர் விட்டாள். 

குஜராத் தேசத்தில் போர் செய்த போது, ஹிந்து மக்கள் பலரை அடிமைகளாக ஆக்கினான் அலாவுதீன்.

அதில் மாணிக் என்ற ஹிந்து வீரனாகவும் இருந்ததை பார்த்து, அலாவுதீன் கில்ஜிக்கு ஒரு நட்பும் பரிவும் உண்டானது.


இந்த நன்றிக்கு, ஹிந்துவாக இருந்த மாணிக், தன்னை முஸ்லீமாக மாற்றிக் கொண்டான்.

ஹிந்து மதத்தை விட்டு விலகிய இவன் தான் "மாலிக் காபுர்".


மதம் மாறிய இவனையே படை தளபதியாக ஆக்கி, முதல் முறையாக ஆந்திர தேசமும், தமிழகமும் கில்ஜி காலத்தில் தாக்கப்பட்டது.


இஸ்லாமியனாக போன இந்த மாலிக் காபுர், ககாத்திய தேசத்து அரசனை நேரடியாக எதிர்க்க முடியாமல், கோவில்களுக்குள் நுழைந்து கொள்ளை அடித்து, பொது மக்களை கொன்று பெரும் கலவரத்தை உருவாக்கினான்.

ககாத்திய தேசத்தில் பல கோவில்களில் பெரும் கொள்ளை நடந்தது. அதில் ஒரு காளி கோவிலில் மஹாகாளி அணிந்து இருந்த வைர மாலைகளில் இருந்த ஒரு வைரம் தான் "கோஹினூர்" என்று அழைக்கப்படும் வைரம். 

இன்று இது பிரிட்டன் நாட்டில் உள்ளது.

தெலுங்கு தேசத்தின் சொத்து இது.


இது மட்டுமா மாலிக் காபுர் செய்தான்.. 

பிறகு காஞ்சிபுரம் வந்து, பிறகு பாண்டிய தேசத்துக்குள் நுழைந்து மதுரை மீனாட்சி கோவிலில் புகுந்தே விட்டான்.

அங்கிருந்த பட்டர்கள், மூல மூர்த்தியான சுந்தரேஸ்வரர் இருக்கும் இடத்துக்கு முன் கல் சுவரை எழுப்பி, வேறொரு பெரிய சிவலிங்கத்தை வைத்து விட்டனர்.


செருப்பு காலில் லட்சம் இஸ்லாமிய படையுடன் நுழைந்த மாலிக் காபுர் சிவலிங்கத்தை குத்தி தள்ளி விட்டான்.

(இன்றும் அந்த சிவலிங்கம் உள்ளது.. மதம் மாறியவன் என்னவெல்லாம் செய்வான் என்று கதை சொல்கிறது) 




பாண்டிய மன்னன் பொது மக்களை காக்க, கோவிலை காக்க, அடி பணிந்தான். 


பாண்டிய தேசத்து மொத்த கஜானாவையும், 1000 யானை படைகளையும் கொடுத்தான்.


மாலிக் காபுர், பாண்டிய தேசத்து எல்லையான ஸ்ரீ ரங்கம் வரை சென்றான். 


அங்கு கோவிலை சூறையாடி 13000 வைஷ்ணவர்களை கோவிலேயே கழுத்தை வெட்டி கொன்றான்.


உற்சவ மூர்த்தியான ரங்கநாதரை டெல்லிக்கே தூக்கி சென்று விட்டான்.

ரங்கநாதரை விளையாட்டு பொம்மையாக இவன் பெண்ணுக்கு கொடுத்து விட்டான்.

பேசும் தெய்வமான ரங்கநாதர், இவளிடம் பேசி கொண்டு இருக்க, 'பொம்மையை வைத்து கொண்டு இருக்கும் தன் மகள் பைத்தியம் ஆகி விட்டாள்' என்று பயந்தான்.


பிறகு வைஷ்ணவர்கள் சிலர் டெல்லிக்கே சென்று ரங்கநாதரை கேட்க, 'அபாயமான இந்த ரங்கநாத பொம்மை வேண்டவே வேண்டாம்' என்று கொடுத்து விட்டான். 

ஸ்ரீ ரங்கம் வந்து விட்டார் ரங்கநாதர்.


ஆனால், மீண்டும் கலவரம் ஏற்பட, அடுத்த 70 வருடங்கள் தமிழகம் முஸ்லிம்களால் இருண்டது.

கில்ஜியை தொடர்ந்து ஆட்சிக்கு வந்த துக்ளக் தமிழகம் வரை வந்து விட்டான். 

மேலும் அறிய.. இங்கே படிக்கவும்.


சுமார் 70 வருடங்கள், 

ஸ்ரீரங்கம் கோவில் மூடப்பட்டது. 

மீனாட்சி கோவில் மூடப்பட்டது. 

காஞ்சியில் இருந்த அத்தி வரதர் குளத்துக்குள் வைக்கப்பட்டு விட்டார்.


யார் ஹிந்துக்களை மீட்பார்கள்? என்ற கேள்வி பாரத தேசம் முழுவதும் பரவி, பெரும் கேள்விக்குரியானது. 


தெலுங்கு தேசத்தை பூர்வீகமாக கொண்டு, கர்நாடக தேசத்தின் ஹம்பியை தலைநகராக கொண்டு, விஜயநகர அரசர்கள் தலையெடுத்தார்கள்.


தமிழகம் 80 வருடங்கள், துக்ளக் ஆட்சியின் கீழ் உள்ள முஸ்லிம்களால் பெரும் ஆபத்தில் சிக்கி இருந்தது. 


ஹிந்துக்களை காக்க, வந்தார் கம்பண்ணா. வென்றார் தமிழகத்தை. மீண்டும் ஹிந்துக்கள் வாழ வழி செய்தார். 

அடைக்கப்பட்ட மூன்று கோவில்களும் மீண்டும் திறக்கப்பட்டன.


அழிக்க நினைத்தும், ஹிந்துக்கள் அழிந்து விடாமல், ஹிந்து தெய்வங்களே கம்பண்ணா ரூபத்தில் காத்தது.


ஒவ்வொருவரின் பரம்பரையை நன்றாக கவனித்தால், முகம்மது கோரியின் மூதாதையனும் ஒரு காலத்தில் ஹிந்துவாக இருந்தவன் என்று தெரிகிறது. 

இன்று மதம் மாறுபவன் விதைக்கும் விஷம் எப்படிப்பட்டது என்று சரித்திரத்தை கொண்டே நாம் அறியலாம்.

மாலிக் காபுர் தானே மதம் மாறியவன்.

தான் பிறப்பில் ஒரு ஹிந்து என்று தெரிந்தும், அவனே பெரும் கோவிலை இடித்தான்.


ஹிந்து மதம் விட்டு, சென்றவர்கள் எந்த காலத்திலாவது நமக்கு தீங்கு செய்வார்கள் என்பதற்கு, நாம் 1000 வருடங்கள் அனுபவித்த இழப்புகளே சான்று.


நம் சரித்திரத்தை அறிந்து கொள்வது போல, அந்நியர்கள் என்று அறியப்பட்ட கோரி, கில்ஜி போன்றவர்கள் யார் என்பதையும் நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

Saturday, 5 September 2020

பெற்றோர் மீது பாசமுள்ள யாவருக்கும்' சாப்பிட்ட பின் வரும் இந்த மந்திரத்தை சொல்ல ஆசை வரும். தெரிந்து கொள்வோமே.

 ஒரு தகப்பன், தன் 2 வயது பிள்ளை தட்டு நிறைய உணவை வைத்து ஆசையாக சாப்பிடுவதை பார்க்கிறான்.




ஆனால், அந்த பிள்ளை 'தகப்பன் சாப்பிட்டானா?' என்று கூட நினைக்காமல் முழு உணவையையும் சாப்பிட்டு விட்டது. 


"தன் பிள்ளை தனக்கு கொடுப்பானா?" என்று தகப்பன் உண்மையில் எதிர்பார்க்கவும் இல்லை. 


உண்மையில், தகப்பனுக்கு பிள்ளை சாப்பிட்டதை பார்த்தே திருப்தி ஏற்பட்டு விட்டது.


ஆனால், 

கடைசி சாதத்தை வாயில போட்டு கொண்ட பாசமுள்ள அந்த 2 வயது பிள்ளைக்கு, 'தன் தகப்பனுக்கு கொடுக்கவில்லையே!!' என்று திடீரென்று நினைவு வர, 

உடனே ஆசையோடு தன் வாயில் இருந்த எச்சில் உணவையே, 

தன் இடது கையால் எடுத்து, தகப்பனை பார்த்து, 

"அப்பா... நீயும் சாப்பிடு" என்று பாசத்தால் கொடுக்க, 

திருப்தி மட்டுமே கொண்டிருந்த இந்த தகப்பன், ஆனந்தத்தின் எல்லைக்கே சென்று, எச்சில் என்று கூட பார்க்காமல், தன் குழந்தையின் பாசத்தில் உருகி, அதை ஏற்கிறான்.


அந்த பாசத்தை நாம் ஈஸ்வரனிடம் காட்டுவதே இந்த மந்திரம்.


'அம்ருதாபிதானம் அஸி' என்று கொஞ்சம் ஜலத்தை பருகி விட்டு, 




பிறகு, கையில் மிச்சமிருக்கும் கொஞ்சம் ஜலத்தை நம் எச்சில் கையால், கட்டை விரல் வழியாக விட்டு கொண்டே இந்த மந்திரத்தை சொல்வது வழக்கம்.


இதன் அர்த்தம் இதோ:

அங்குஷ்டமாத்ர:  புருஷ அங்குஷ்டஞ்ச ஸமாச்ரித: !

ஈச: ஸர்வஸ்ய ஜகத: ப்ரபு: ப்ரீணாதி விச்வபுக் !!


உலகையே படைத்து, அதையே தனக்கு உணவாக உண்ணும் அளவுக்கு சக்தி கொண்ட அந்த பரமாத்மாவான புருஷன் (புருஷ:), கட்டைவிரல் அளவுக்கு (அங்குஷ்டமாத்ர:) எனக்காக ரூபம் எடுத்து, கட்டைவிரல் அளவுக்கு வியாபித்து கொண்டு (அங்குஷ்டஞ்ச ஸமாச்ரித:) நான் கொடுக்கும் இந்த துளி ஜலத்தை, பாசத்தோடு ஏற்க வேண்டும். 


அனைத்து உலகங்களுக்கும் அதிபதியாக (ஸர்வஸ்ய ஜகத: ப்ரபு:) இருக்கும் பரமாத்மா (ஈச:), எங்கும் வியாபித்து இருப்பவர், (விச்வபுக்) ஒரு தகப்பனை போல, அறியாபிள்ளையாகவும், பாசத்தோடும் இருக்கும் என்னை கண்டு ப்ரீதி அடையட்டும் (ப்ரீணாதி).


ஒரு இலை நிறைய சோற்றை தெய்வ சிந்தனை இல்லாமல், நம் வயிற்றுக்கே போட்டு கொண்டாலும், 

கொஞ்சம் பாசத்தோடு நம்மை படைத்த பரமாத்மாவுக்கு நம் எச்சில் கையால் கொடுத்தாலும், ஒரு தகப்பனை போல ஆனந்தம் அடைகிறார் என்பதை நாம் இங்கு புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.


'பெற்றோர் மீது பாசமுள்ள யாவருக்கும்' சாப்பிட்ட பின் வரும் இந்த மந்திரத்தை சொல்ல ஆசை வரும்.

சீதை மருமகளாக எப்படி இருக்கிறாள்? என்று பாருங்கள்... மாமியார் மருமகள் உறவு. சீதா தேவி காட்டுகிறாள்.

கீழ்த்தரமான ராவணன் "ராமர் இறந்து விட்டதாக" சீதையிடம் இரண்டு இடத்தில் சொல்கிறான்.
'அனாதையாகி போன சீதை தன்னை மணக்க வேண்டும்" என்று அழைத்தும் பார்த்தான்.

தாளாத சீதை பலவாறு புலம்புகிறாள். 



'ஐயோ! நான் விதவையாகி விட்டேனே!
என்று கூட புலம்புகிறாள். 

தான் படும் இந்த வேதனை நிலையிலும், ராமபிரானை பெற்ற மாதா கோசலையின் துக்கத்தை நினைத்து சீதை அழுகிறாள்.

'மாமியார் துக்கப்படுவாளே! அவள் மனம் வாடுமே
என்று அந்த துக்கத்திலும் நினைக்கிறாள் உத்தமியான சீதை.

1.
ராமபிரான் கடலை கடந்து, சுவேல மலை அருகில், வானர படைகளுடன் வந்து விட்டார் என்றதும், 'எப்படியாவது சீதையை சம்மதிக்க வைக்க வேண்டும்' என்று நினைத்தான். 

'வித்யுஜிஹ்வா' என்ற மாயாவியை அழைத்து, மாயாரூபமான வெட்டப்பட்ட  ராமபிரான் தலையையும், அவர் வைத்து இருந்த வில்லையும் உருவாக்க சொன்னான்.
வெட்டப்பட்ட மாயா ராமபிரான் தலையை காட்டி, 
"கலங்கி இருக்கும் சீதா, இனி நீ என்னுடைய மனைவியாக ஆக போகிறாய்.
(வ்யசனே ஆத்மன: சீதே மம பார்யா பவிஷ்யசி - வால்மீகி ராமாயணம்)

சொல்கிறேன் கேள்! உன் கணவன் ராமன் கொடூரமாக கொல்லப்பட்டு விட்டான்.
(ஸ்ருணு பர்த்ரு வதம் சீதே கோரம் வ்ருத்ர வதம் யதா! - வால்மீகி ராமாயணம்)" 
என்று பேசி அவளை சம்மதிக்க முயற்சித்தான்...

அப்போது புலம்பி அழும் சீதா தேவி, அந்த நிலையிலும் கூட, தன் மாமியாரை நினைத்து அழுகிறாள்,
"என்னுடைய சோகத்திலிருந்து இனி என்னை மரணம் மட்டுமே மீட்க முடியும்..



ஐயோ! கன்றை இழந்த தாய் பசு போல, என் மாமியார் கௌசல்யா தவிப்பாளே!
(சா ஸ்வஸ்ரூர் மம கௌசல்யா த்வயா புத்ரேன ராகவ! வத்ஸேன் ஏவ யதா தேனுர் விவத்ஸா வத்சலா க்ருதா!! - வால்மீகி ராமாயணம்)
என்று அழுகிறாள்.

சீதையின் மென்மையான குணம் இங்கு நமக்கு தெரிகிறது.

2.
வானர சேனைக்கும், ராக்ஷஸர்களுக்கும் கடுமையான யுத்தம் இரவு பகலாக ஓய்வில்லாமல் நடந்து கொண்டிருந்தது.
இந்திரஜித் போர் புரிய வந்தான்.

இவனை அம்பு மழைகளால் சிதறடித்தார் ராமபிரான்.

மாய போர் புரியும் இந்திரஜித் தன்னை மறைத்து கொண்டு, நாக அஸ்திரத்தை ஏவி, ராமபிரானையும், லக்ஷ்மணரையும் கீழே சாய்த்தான்.

விழுந்த இவர்கள் மீது பல அம்புகளை ஏவினான். 
ரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்த ராம லக்ஷ்மணரை பார்த்து, ஹனுமான், சுக்ரீவன், நீலன், மைந்தன், த்விவிதன், சுசேனன், குமுதன், அங்கதன் சூழ்ந்தனர்.
வானர சேனைகள் கண் கலங்கி அழ ஆரம்பித்தனர்.

இப்படி அழுது கொண்டிருந்த வானரர்களை மறைந்து இருந்து பார்த்து கொண்டிருந்த இந்திரஜித், 
இந்த வானரர்களையும் கொன்று விடும் எண்ணத்தில், 
ஒன்பது முறை அம்புகளை 'நீலன்' மீது ஏவினான்.
ஆறு முறை 'மைந்தன், த்விவிதன்' மீது ஏவினான்.
பத்து முறை 'ஹனுமான்' மீது ஏவினான்.
இரண்டு இரண்டு முறை, 'ஜாம்பவான், கவாக்சன், சரபன்' மீது ஏவினான்.
'அங்கதன்' மீது கணக்கில்லா அம்புகளை ஏவினான்.
'எங்கிருந்து அம்புகள் வருகிறது?' 
என்று தெரியாமல் வானரர்கள் நிலை குலைய, 
அட்டகாச சிரிப்புடன், வெகு நேரமாக மூச்சு பேச்சு இல்லாமல் ரத்த வெள்ளத்தில் கிடக்கும் 'ராம லக்ஷ்மணர்கள் இறந்து விட்டார்கள்' என்று தீர்மானித்து, இலங்கை நகரத்துக்குள் சென்று, வெற்றி செய்தியை ராவணனிடம் சொன்னான்.

பெரும் மகிழ்ச்சி அடைந்த ராவணன் தன் மகனை உச்சி முகர்ந்து பாராட்டினான்.

பிறகு, மகனை அனுப்பி விட்டு, அசோக வனத்தில் இருக்கும் ராக்ஷஸிகளை அழைத்தான்.



த்ரிஜடை தலைமையில் அனைவரும் வர, ராவணன் அவர்களை பார்த்து,
"இந்திரஜித்தால் ராம லக்ஷ்மண இருவரும் கொல்லப்பட்டு விட்டார்கள் என்று சீதையிடம் சொல். 

அவளை புஷ்பக விமானத்தில் ஏற்றி கொண்டு, ராமனும், லக்ஷ்மணனும் விழுந்து கிடக்கும் இடத்தை காட்டு.

என்னை லட்சியம் செய்யாமல் இருக்கும் சீதை, போர் களத்தில் விழுந்து கிடக்கும் இவர்கள் சடலத்தை பார்க்கட்டும்.
இதை பார்த்த பிறகாவது, சந்தேகமில்லாமல், பயமில்லாமல் நகைகளை அணிந்து அலங்காரம் செய்து கொண்டு என்னை மணக்க தயாராகட்டும்.

மரண காலத்தில் கட்டப்பட்டு கிடக்கும் ராமனையும், லக்ஷ்மணனையும், அகன்ற கண்கள் உடைய சீதை (விசாலக்ஷி) பார்த்து, தன் நம்பிக்கையை இழக்கட்டும். 

இனி யாரும் இவளுக்கு துணை இல்லை என்கிற நிலையில், இவள் என்னிடம் சரண் அடைவாள்"
என்றான்.

ராவணன் சொன்னதை ஏற்று, ராக்ஷஸிகள் சீதையை புஷ்பக விமானத்தில் ஏற்றி கொண்டு, ராமர், லக்ஷ்மணர் விழுந்து கிடக்கும் இடத்தை அடைந்தனர்.

அசைவில்லாமல் கிடக்கும் இவர்களை சூழ்ந்து கொண்டு, வானரர்கள், விபீஷணன் சோகத்தில் இருப்பதை பார்த்து விட்டு, சீதை மயங்கி விழுந்தாள்.

சிறிது நேரத்தில் விழித்த சீதை, பலவாறு புலம்புகிறாள்.

அந்த சமயத்தில் கூட, தன் மாமியாரை நினைத்து அழுகிறாள்,
"காலத்தை யாராலும் வெல்ல முடியாது என்று ஆகிவிட்டதே! வீழ்த்தவே முடியாத என் ராகவனும், அவர் தம்பி லக்ஷ்மணன் கூட போர்க்களத்தில் வீழ்ந்து விட்டார்களே!

ஐயோ! ராகவனும், அவர் தம்பி லக்ஷ்மணனும் வீழ்ந்த சோகத்தை காட்டிலும், 
எப்பொழுதும் தெய்வ சிந்தனையுடன் விரதம் இருக்கும் என் மாமியாரை (கௌசல்யா) நினைத்து என் மனம் வருந்துகிறதே!!"
(ந ஸோசாமி ததா ராமம் லக்ஷ்மணம் ச மஹாபலம்! ந ஆத்மானம் ஜனனீம் வாபி யதா ஸ்வஸ்ரூம் தபஸ்வினீம்!! - வால்மீகி ராமாயணம்)
இந்த வனவாசம் என்ற விரதம் எப்பொழுது முடியுமோ என்று அனுதினமும் நினைத்து கொண்டு இருப்பாளே!

எப்பொழுது நான் ராமனை, லக்ஷ்மணனை, சீதையை பார்ப்பேன்? என்று எங்கள் வருகைக்காக காத்து கிடப்பாளே"
(சா அனுசிந்தயேத் நித்யம் சமாப்த வ்ரதம் ஆகதம்! கதா த்ரஷ்யாமி சீதாம் ச லக்ஷ்மணம் ச ச ராகவம்!! - வால்மீகி ராமாயணம்)
என்று அழ ஆரம்பிக்கிறாள்.

த்ரிஜடை "கவலைப்படாதே! வானர்களை முகத்தில் இன்னும் உற்சாகமும், கோபமும் அடங்கவில்லை. 
உன் கணவன் உயிர் பிரிந்த பின், இப்படி இவர்கள் இருக்க வாய்ப்பில்லை. 
மேலும் திவ்யமான இந்த புஷ்பக விமானம் கணவனை இழந்த பெண்களை சுமந்து பறக்காது..." என்று பல காரணங்களை காட்டி, சீதையை சமாதானம் செய்கிறாள். 

வால்மீகி ராமாயணம் அறிவோம்.

மாமியார் துக்கப்படுவாளே! என்று நினைக்கும் மென்மையான சீதையை போன்ற மருமகளாக இருக்க, அனைத்து பெண்களும் ஆசைப்பட வேண்டும்.

வால்மீகி "வேடுவனாக" இருந்தவர்.
அவர் அவதரித்த ஊர் "அன்பில்".
ராம அவதார காலம் முழுவதும் உத்திர பிரதேசம் சென்று வசித்தார்.

ராம அவதாரம் முடிந்த பிறகும், 'விபீஷணன், வால்மீகி, ஹனுமான்' பூலோகத்தில் இருந்தனர்.

ராம அவதாரம் முடிந்த பின், மீண்டும் தமிழகம் வந்து, "திருநீர்மலை" என்ற இடத்தில் ராம தியானத்தில் இருந்து, முக்தி பெற்றார்.

தமிழன் எழுதிய ராமாயணம் உலகமே படிக்கிறது. 
இது தமிழனுக்கு பெருமை.