Followers

Search Here...

Friday, 1 February 2019

பொங்கல் அன்று, சந்தியாவந்தனம் செய்யாத பிராம்மணர்களை கண்டு சூரிய தேவனுககு ஏற்பட்ட கோபம். கும்பகோண சக்கரபாணி சமாதானம் செய்தார். தெரிந்து கொள்வோமே...

சூரிய தேவனுக்கு ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், உலக ஜனங்களை பார்த்து, அடக்க முடியாத மஹா கோபம் வந்து விட்டது.
அதற்கு காரணம் இருந்தது.


உலக மக்களின் நடத்தையை, சாட்சியாக பார்த்து கோண்டே இருக்கும், சூரிய தேவன், ஜனங்களின் அட்டூழியங்களை கண்டு கோபத்தில்,
"நான் (சூரியன்) ஒருவன் உதிக்காது போனால், இந்த உலகில் இருப்பவர்களுக்கு பகல் தெரியுமா? மதியம் தெரியுமா? இரவு தெரியுமா?

நான் (சூரியன்) என் ஜோதி ஸ்வரூபமான கிரணங்களால் உலகை  பிரகாசப்படுத்தவில்லையென்றால் உலகமே இருண்டு கிடக்கும்.

நாள்,
ஏழு நாட்கள் சேர்ந்தால் ஒரு வாரம்,
15 நாட்கள் சேர்ந்தால் ஒரு பட்சம்.
30 நாட்கள் சேர்ந்தால் ஒரு மாசம்.
என்று காலத்தை இவர்கள் கணிப்பதே, நான் ஒருவன் இருப்பதால் தானே?

காலத்தை கணிக்கவே, நான் தானே காரணம்.
உலகத்தில் உள்ள அனைவரும்  காலத்திற்கு கட்டுப்பட்டவர்கள்.
நானோ காலத்தையே நிர்ணயிப்பவன்.
மற்ற க்ரஹங்கள் எல்லாம், என்னை தான் சுற்றி சுற்றி வருகிறது.
சுக்கிரன் சனீஸ்வரன் என்று அனைவரும் என்னை ஆச்ரயித்தவர்கள்.
ஞானியான ரிஷிகள், தினமும் விடியற் காலையில் எழுந்து ஸ்னானம், தியானம், அர்க்கியம் செய்வது, என் தரிசனத்திற்காக தானே!!.
என் கிரணங்களை ஒடுக்கி கொண்டு, நான் ஒருநாள் உதிக்காமல் இருந்து விடுகிறேன். பின்பு இந்த உலகம் எப்படி இருக்கிறது? என்று பார்க்கிறேன்.
நான் உதிக்காது போனால், எங்கும் இருள் சூழ்ந்து விடும்.

தினமும், அவரவர் கர்மாக்கள் (வேலை) நடப்பதற்காக அனைவரையும் எழுப்பி, அவரவர் காரியங்களை செய்வதற்கு உணர்ச்சி கொடுப்பதும் நான் தான்.
நான் அஸ்தமிக்கும் (மறையும்) போது, உலகத்தில் உள்ள அனைவரும் உணர்ச்சி அற்று போய், சோம்பேறிகள் ஆகி இருட்டில் செயலற்று படுத்து கிடக்கிறார்கள்.



நான் ஒருவன் உதித்தால், உலகமே உணர்ச்சி பெறுகிறது. காரியங்கள் நடக்கிறது.

நான் ஒருவன் அந்த இடத்தை விட்டு மறைந்தால், உலகமே ஸ்தம்பித்து போய் இருட்டில் மூழ்குகிறது.

உலக காரியங்கள் நடப்பதே என்னால் தான்.

அனைவரையும், அவரவர்கள் செய்யும் பாவத்தையும், புண்ணியத்தையும் சாட்சியாக நான் பார்த்து கொண்டே இருக்கிறேன்.

என்னால் தான் இந்த ஜீவனுக்கு (செடி, விலங்கு,மனிதன் etc.,) ஆரோக்கியம் கிடைக்கிறது.

நான் என் கிரணங்களின் சக்தியை கொஞ்சம் குறைத்து கொண்டால் கூட, ஆரோக்கியம் இவர்களுக்கு கிடைக்காது.

இந்த உலகில் உள்ள அனைவருக்கும் ஈஸ்வரன் நான் தான்.
நான் ஒருவன் இல்லையென்றால், உலகத்தில் உள்ளவனுக்கு கண் இருந்தாலும் தெரியாது.
கண் இருந்தும் குருடர்கள் போல வாழ வேண்டியது தான்.

இவர்களை பொறுத்தவரை நானே விஷ்ணு, நானே ப்ரம்மா, நானே ருத்ரன்.

நானே சர்வ தேவதையாகவும் இந்த உலகில் உள்ளவர்களுக்கு இருந்து காக்கிறேன்.

இப்படி இருந்தும், அஞானத்தினால் (மெய் அறிவு இல்லாத) இந்த உலக ஜனங்கள் என்னிடம் நன்றி இல்லாமல், என்னை அலட்சியம் செய்கின்றனர்.

என்னை, இந்த நன்றி கெட்ட ஜனங்கள் அலட்சியம் செய்வதை கூட, பொறுத்து கொண்டு போகிறேன் என்றாலும்,
இந்த கோரமான கலி யுகத்தில், இந்த ஜனங்கள் வேதத்தில் உள்ள எந்த தெய்வத்தை தான் மதிக்கிறார்கள்?
அனைத்து தெய்வங்களையும், இந்த நன்றி கெட்ட ஜனங்கள் அலட்சியம் செய்கிறார்களே?
இந்த கலியுகத்தில்,
ஒரு பிராம்மணனாவது, விடி காலையில் நான் உதிப்பதற்கே முன்பே எழுந்து, சந்தியா வந்தனம் செய்து, அர்க்கியம் கொடுக்கிறானா?

'இவன் அர்க்கியம் கொடுப்பான், பின்பு உதிப்போம்' என்று நான் காத்திருந்தால், எனக்கு விதிக்கப்பட்ட கால சக்கரம் படி, நேரத்துக்கு உதிக்க முடியுமா?

காலத்தில் சந்தியா வந்தனம் செய்து, அர்க்கியம் கொடுக்கும் ப்ராம்மணர்கள் குறைந்து விட்டனர்.

அர்க்கியம் கொடுக்கும் ப்ராம்மணனை விட, கொடுக்காதவர்கள் ஜாஸ்தி ஆகி விட்டனர்.
சந்தியா வந்தனமே செய்யாத பிராம்மணர் கூட்டம் ஜாஸ்தியாகி விட்டது.



 இந்த பிராம்மணன், காலை எழுந்தவுடன் தன் வயிற்றுக்கு ஏதாவது (காபி) சாப்பிடலாமா? என்று நினைக்கிறானே தவிர, ஒரு ஸ்நானம் செய்ய வேண்டும் என்று நினைப்பதே இல்லை.



முதல் தீர்த்தமாக 'சூர்யஸ்ய மாமன்யுஸ்ச... ஸ்வாஹா' என்று சொல்லி, காலையில் முதலில் குடித்து விட்டு,
பிறகு வேறு எதையாவது குடிப்போம் என்று நினைப்பதில்லையே இந்த ப்ராம்மணர்கள்.

ப்ராம்மணர்கள், ப்ராம்மணர்களாக இல்லையே !!

கடமை தவறிய ப்ராம்மணர்களாக போய் விட்டார்கள் இவர்கள்.

ஒருத்தனும் சந்தியா வந்தனம் செய்வது இல்லை.
எனக்கு முன்பே எழுந்து அர்க்கியம் விட்டு, உதய காலத்தில் என்னை தரிசக்க இவர்கள் இருப்பதில்லை.

நான் உதித்தும் தூங்கி கொண்டு இருக்கின்றனர் இந்த ப்ராம்மணர்கள்.

க்ஷத்ரியனும் க்ஷத்ரியனாக இல்லை.
தான் தோன்றியாக எவன் எவனோ தன்னை ராஜா என்று சொல்லிக்கொள்கிறான்.
தர்மத்துக்காக உயிரே போனாலும் பரவாயில்லை என்று இருந்த க்ஷத்ரியர்கள் காணவில்லை.
அதர்மத்தை சமூகத்தில் கிளப்பி, புரளி புரட்சி செய்பவர்கள் இன்று க்ஷத்ரிய பொறுப்பை ஆக்கிரமிக்க போராடுகின்றனர்.

வைஸ்யனும் வைஸ்யனாக (business) இல்லை.
எந்த வியாபாரத்திலும் நேர்மை என்பதே துளியும் கிடையாது.

எங்கு பார்த்தாலும் தெய்வ நிந்தனை செய்யும் நாத்தீகர்களும், வேத ப்ராம்மணர்களை கிண்டல் செய்யும் ஜனங்களாகவே இருக்கின்றனர்.
எங்கு பார்த்தாலும் திருட்டு இருக்கிறது.
மது பானம் அருந்துவது, பொய் பேசுவது எங்கும் காணப்படுகிறது.

கொலை செய்வதும், பிறர் மனைவியை அபகரித்து அனுபவிப்பதும் மலிந்து விட்டது.
பெண்கள் தன் சுதந்திரமே லட்சியம் என்று இருக்கிறார்கள்.
'கணவனுக்கு நான் ஏன் கட்டுப்பட்டு இருக்க வேண்டும்?'
என்று கேட்கும் பெண்களே இருக்கிறார்கள்.

பெண்கள் கணவனுக்கு பணி செய்வது காணப்படவில்லை, ஆனால் வெளியில் சென்று தனத்திற்காக (பணம்) எவன் எவனுக்கோ பணி செய்கிறார்கள்.
பதி, பத்தினிக்கு சேவை செய்கிறான்.



போன யுகம் வரை, அனைவருக்கும் "ஹரி" ஒருவரே லட்சியமாக இருந்தார். அனைவரின் வாயிலும் "ஹரி ஹரி" என்று நாமமே வந்தது.

இப்பொழுது உள்ள இந்த ஜனங்களுக்கோ, எப்பொழுதும் "தனம் தனம் தனம்..." என்று எப்பொழுதும் தியானம்.
"பணம் போதவில்லையே!!... போதவில்லையே!!...
எப்படி தனம் (பணம்) சம்பாதிக்கலாம்?,
எப்படியெல்லாம் சம்பாதிக்கலாம்?"
என்பது தான் இவர்கள் லட்சியமாக இருக்கிறது.

தனத்திற்காக பிசாசு போல அலையும் இவர்களுக்கு, அலங்காரமும் பிசாசு போல ஆகி விட்டது.
எங்கு பார்த்தாலும் தலை விரி கோலத்தில் பெண்கள் நடமாடுகிறார்கள்.
தலை முடியை வளர்த்து விரித்து வைத்தும்,
ராக்ஷஸர்கள் போல, நகத்தை வளர்த்து அதை கூர்மையாக சீவி கொண்டும், தன்னை அழகு படுத்தி கொள்வதிலேயே ஆர்வமாக அலைகிறார்கள்.
எல்லோருக்கும் 'தாடகை' போலவும், 'சூர்ப்பனகை' போலவும் வேஷம் போடுவதில் தான் ஆர்வமாக இருக்கிறார்கள்.
தாடகை வேஷம் போட்டு கொண்டு, தன் அலங்காரத்தை தானே ரசித்து கொள்கிறார்கள்.





சத்தியம் (உண்மை),

அஹிம்சை,
ஜீவ காருண்யம்,
ஏழைகளுக்கு கொடுத்து உதவுவது,
ஆசாரத்தில் (ஒழுக்கம்) திடமாக இருப்பது,
நேர்மையாக பேசுவது,
புண்ணிய கர்மங்களை செய்வது,
யாகங்கள் செய்து தெய்வங்களுக்கு நன்றி தெரிவிப்பது,
என்று எந்த நல்ல செயலும் இவர்களிடத்தில்  காணப்படவில்லையே, இந்த நன்றி கெட்ட ஜனங்களிடம் !! 

எங்கு பார்த்தாலும் சுய நலமே உருவான ஒழுக்கம் கெட்ட, தன் கடமையை மறந்த ஜனங்களாக போய் விட்டனர்.
இப்படி ஒழுக்கம் கெட்டு வாழும் இவர்கள், எப்படியாவது தர்ம வழியில் திரும்புவார்கள் என்று காத்து இருக்கும் போது,
கூரை பிய்ந்து போன குடிசையை, ஒரு யானை பிடுங்கி எறிவது போல,
வெளி மதங்கள், துர் மதங்கள் பிரச்சாரம் செய்து, வைதீக தர்மத்தை தாக்குகிறது.



எல்லோரும் வைதீக ஆசாரங்களை விட்டு விலகுகிறார்கள்.
விசேஷமாக யாராவது சிகை வைத்து கொண்டு, கச்சம் கட்டிக்கொண்டு போனால், "ஓ ஹாய்..." என்று சிரித்து கேலி செய்கிறார்கள்.

அதிலும் யாராவது, நெற்றியில் திருமண் காப்பு இட்டுக்கொண்டு போனால் கேட்க முடியாத கிண்டல் கேலி செய்கிறார்கள் இந்த ஜனங்கள்.
இந்த அதர்மத்தை இனியும் என்னால் சகிக்க முடியாது...
அதனால், நான் இந்த ஜகத்தை முழுவதையும் அழிக்க போகிறேன்."
என்று கோபம் அடைந்தார் சூரிய தேவன்.

அக்ஷ ரேகையை அமைத்து,
'இந்த எல்லையை தாண்டவே கூடாது' என்று பகவான் வாசுதேவன் அனைத்து தேவர்களுக்கும் அவரவர்களுக்கு ஒரு எல்லையை விதித்து உள்ளார்.

வாயு பகவானுக்கு ஒரு எல்லையை பரமாத்மாவான வாசுதேவன் வகுத்து கொடுத்துள்ளார்.
"அதை தாண்டி வர கூடாது" என்று கட்டளை இட்டுள்ளார்.
எவ்வளவு தேவையோ, அந்த அளவு தான் காற்று வீச வேண்டும் என்று விதித்து உள்ளார்.
அதே போல,
சூரிய தேவனுக்கும் ஒரு எல்லை வகுத்து உள்ளார் பகவான்.
"பீஷோதேதி சூர்ய:" என்று வேதம் சொல்கிறது.
"சூரிய தேவன் ஜகத்காரணமான (உலகை படைத்த) பரமாத்மாவுக்கு பயந்து, தன் அக்ஷ ரேகையை தாண்டி வராமல் எப்பொழுதும் இருக்கிறார்" 
என்கிறது வேதம்.

வேதம்:
பீஷாஸ்மாத் வாதப்பவதே, பீஷோ தேதி  சூர்யா:
பீஷாத் தே அக்நி சேந்த்ரிஸ்ச மிருத்யுத் தாவதி பஞ்சம:

எந்த ஒரு சந்தர்ப்பத்திலும் பகவான் இட்ட கட்டளையை மீறியதே இல்லை சூரிய தேவன்.

நன்றி கெட்ட ஜனங்களின் நடத்தையை சாட்சியாக பார்த்து, பொறுத்து கொள்ள முடியாமல், பகவான் இட்ட கட்டளையையும் இன்று மீறி விட்டார் சூரிய தேவன்.

ஈஸ்வரன் ஆணையை மீறி விட்டார்.

இப்படி கோபம் கொண்ட சூரிய தேவன், ஒரு சங்கராந்தி அன்று, தன் அக்ஷ ரேகையை (எல்லையை) மீறி கொஞ்சம் நகர்ந்து பூமி அருகில் வந்து விட்டார்.

பூ மண்டலம் முழுவதும் ஒரே வெப்பக்காற்று வீசியது.
உதய சூரியன், அன்று எதிர்பார்க்காத வெப்பதுடன் தக தகவென்று உதித்தார்.

வெப்பம் தாங்கவில்லை. 
எங்கு பார்த்தாலும் வெயில் சுட்டெரித்தது.
ஜனங்கள் வெப்பம் தாளாமல் 'ஆஆ..: என்று பரிதவித்தார்கள்.

ஏரி குளங்கள், கிணறுகள் எல்லாம் வற்றி போனது.
காவிரி நதியே வற்றி போனது.

பசுக்கள், பக்ஷிகள், தாவரங்கள் எல்லாம் தண்ணீர் இல்லாமல் சாக ஆரம்பித்தது.

ஜனங்களின் வாழ்க்கை ஒரே நாளில் அஸ்தமிக்கும் நிலை வந்தது.
ஜனங்கள் பரிதவிப்பை ரிஷிகள் பார்த்தனர்.

ரிஷிகள் எப்பொழுதும் மத்யஸ்தர்கள்.

ஸ்ரீவத்ச கோத்திரத்தில் வந்த ஹேம ரிஷிக்கு,
பெண்ணாக மஹாலக்ஷ்மியே "கோமளவள்ளியாக" அவதாரம் செய்தாள் கும்பகோணத்தில்.
மஹாவிஷ்ணுவே ஸ்வயமாக பூலோகம் வந்து கோமளவள்ளியை திருக்கல்யாணம் செய்து கொண்டார்.
ஹேம ரிஷி 'மாப்பிள்ளையாக இங்கேயே தங்குங்கள்' என்று பிரார்த்திக்க,
சாரங்கபாணியாக கையில் வில்லுடன் ராஜாவாக வைகுண்டம் கிளம்பலாம் என்று கிளம்பியவர், கும்பகோணத்திலேயே தங்கி இருந்தார்.

சூரிய தேவனின் கோபத்தால், உலகம் அழிந்து விடும் என்று பார்த்த ரிஷிகள், கும்பகோணத்தில் உள்ள சாரங்கபாணியை சரண் அடைந்தனர்.

ரிஷிகள், சாரங்கபாணி பெருமாளை பார்த்து,
"ஹே சாரங்கபாணி !
உலகை காப்பதற்காக தானே நீங்கள் கல்யாண மூர்த்தியாக கோமளவள்ளி தாயாருடன் இங்கு வீற்று இருக்கிறீர்கள்.

சூரிய தேவன் ஜகத்தை கொளுத்தி விடுவார் போல இருக்கிறதே !!

சூரிய தேவனை எப்படியாவது நீங்கள் தான் சமாதானம் செய்ய வேண்டும்"
என்று பிரார்த்திக்க,
பகவான், சூரியனை அடக்க, உடனே தன் சக்கரத்தோடு, சக்கரராஜனாக கிளம்பினார்.

சூரியன் எதிரில் சக்கரபாணியாக  வந்ததும், தாங்க முடியாத கோபத்தில் இருந்த சூரியன் உடனே சமாதானம் அடைந்தார்.

'பகவான் ஆணையை மீறி அக்ஷ ரேகையை தான் தாண்டியது, பகவானுக்கு சம்மதம் ஆகாது'
என்று உணர்ந்த சூரிய தேவன், தன் அபராதத்தை உணர்ந்து,
கையில் சக்கரம் ஏந்திய விஷ்ணு பகவானை சரண் அடைந்தார்.

சூரிய தேவன், சக்கரபாணியான விஷ்ணுவை நமஸ்கரித்து,
"ஹே சக்கரபாணி,
உங்கள் தேஜஸுக்கு முன், என் தேஜஸ் எந்த மூலை?
சூரியனான எனக்கு முன் கற்பூரம் ஏற்றினால் ஒரு சிறு புகை போல இருக்கும்.
அது போல,
உங்கள் தேஜஸுக்கு முன்னால் நான் ஒரு சிறு கற்பூரம் போல உள்ளேன்.
உங்களை மிஞ்ச என்னால் முடியாது.

லோகத்தில் உள்ளவர்கள் அதர்ம மயமாகி விட்டார்களே!!
ஒழுக்கம் கெட்ட பாஷண்டிகள் ஆகி விட்டார்களே!!
என்று எனக்கு ஒரு கோபம் வந்து விட்டதே தவிர, உங்களுக்கு இல்லாத பொறுப்பு எனக்கு என்ன வந்து விட போகிறது? 


நீங்கள் இப்படி தான் உலகம் இருக்க வேண்டும் என்று சம்மதித்தால் நான் என்ன செய்ய முடியும்?"
என்று சூரியன் சொல்ல,
சக்கரபாணியாக உள்ள பகவான் சூரிய தேவனை பார்த்து,
"அப்படி இல்லை சூரிய தேவா!!
யார் என்ன அநியாயம் செய்தாலும், நாம் பொறுமையாக தான் போக வேண்டும்.

உலக ஜனங்கள் என்ன அதர்மம் செய்தாலும் அது நம்மை தாக்காது.
ஆனால்,
தேவர்களான நாம் சிறிது கோபம் அடைந்தாலும், உலகமே நாசமாகும்.

வாயு பகவான் சிறிது கோபம் அடைந்தால் கூட, கடுமையான புயல் கிளம்பி விடும்.

100 வருடங்கள் மேல் இருக்கும் மஹா வ்ருக்ஷங்களையும் (மரங்கள்) வேரோடு தூக்கி எறிந்து விடுவார் வாயு பகவான்.

வாழை தோட்டம், தென்னை மரங்கள் எல்லாம் வாயு பகவான் கொஞ்சம் கோபப்பட்டால் கூட ஒரு சில மணி நேரத்தில் அழித்து விடுவார்.
தேவர்கள் சீற்றம் அடைந்தால், ஜனங்கள் என்ன செய்ய முடியும்?

தெய்வங்கள் தன் எல்லையை மீறாமல் இருந்தால் தானே மக்கள் வாழ முடியும்.

காவிரி அணை உடையும் அபாயம் இருந்தால் கூட, ஆயிரம் பேர் சேர்ந்து முயற்சி செய்து அணை உடையாமல் காப்பாற்றலாம்.
கடல் பொங்கினால்? அணை போட்டா கடலை தடுக்க முடியும்?

கடல் (நீர்), காற்று, அக்னி, பூமி, ஆகாயம் என்று அனைத்தும் அதன் அதன் எல்லையில் மௌனமாக இருக்கிறது.

பஞ்ச பூதங்களுக்கு தேவதைகளான நீங்கள் அனைவரும் சர்வேஸ்வரனான என் ஆணைக்கு கட்டுப்பட்டு இருக்கிறீர்கள்.

நாம் பொறுமையாக தான் இருக்க வேண்டும்.
கோபம் நமக்கு வரத்தான் செய்யும்.
ஜனங்கள் செய்யும் அட்டூழியங்களை கண்டால், கோபம் வரத்தான் செய்யும்.
இவர்களின் அட்டூழியம் நம்மை ஒன்றும் செய்து விடாது.
ஆனால்,
நம்முடைய கோபம் அனைவரையும் நொடி பொழுதில் அழித்து விடும்.
அதனால் நாம் பொறுமையாக தான் போக வேண்டும்.

பொதுவாக இரண்டு பேர் பொறுமையாக தான் இருக்க வேண்டும்.
ஒன்று தேவர்கள்.
மற்றொருவர் பூதேவர்கள் (பூலோகத்தில் உள்ள வேத ப்ராம்மணர்கள்)

தேவர்களும் கோபம் கொள்ள கூடாது.
வேதப்ராம்மணனும் கோபம் கொள்ள கூடாது.
வேதப்ராம்மணனை கண்டால், பொறாமை கொண்ட ஜனங்கள் 'கல்லையே எரிந்தாலும், திட்டினாலும், கேலி செய்தாலும்' செய்யட்டுமே என்று இருக்க வேண்டும்.
காரணம்,
வேத ப்ராம்மணனை கேலி செய்து, "ஹே குடுமி" என்று கேலி செய்து கிண்டல் செய்தாலும், அவர்கள் கொடுக்கும் சாபம் எதுவுமே வேத ப்ராம்மணனை ஒன்றும் செய்யாது. பலிக்கவும் செய்யாது.
ஆனால்,
பூரணமாக வேதம் அத்யயணம் செய்து,
சந்தியாவந்தனம் தினம் மூன்று வேளையும் செய்து,
விஷ்ணு பூஜை தினமும் செய்து கொண்டு,
பிராம்மண லக்ஷணத்துடன் குடுமி, கச்சம் அணிந்து,
உள்ளும், புறமும் ஒழுக்கத்துடன் இருக்கும் ஒரு பிராம்மணன், கிண்டல் செய்பவனையோ, அதர்மம் செய்பவனையோ கண்டு,
மனம் குமுறி, ஏதாவது சொல்லி விட்டான் என்றால் அது நிச்சயமாக பலித்து விடும்.

பூதேவர்களான வேத பிராமணர்கள் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும் என்பது போல, தேவர்களும் பொறுமையாக தான் போக வேண்டும்.

இருவருக்கும் பொறுமையே அழகு. பொறுமையே பூஷணம்.

ஏன் இப்படி அதர்மமாக இருக்கிறார்கள்? என்று கேட்டால், அவர்கள் மூர்க்க புத்தியே இதற்கு காரணம்.

மூடர்கள் இப்படி தான் இருப்பார்கள் என்று தேவர்களும், பூதேவர்களும் பொறுமையாக போக வேண்டும். கருணையே செய்ய வேண்டும்.

அதர்மம் 'புத்தியில்' இருப்பதாலேயே இப்படி அதர்மம் ,
செய்கிறார்கள், கிண்டல் செய்கிறார்கள்.



பூதேவர்களும், தேவர்களான நீங்களும் தர்மம் உணர்ந்தவர்கள்.

நீங்கள் தர்மத்தில் இருந்து கொண்டே, அதர்ம புத்தியை பொறுமையாலும், கருணையாலும், நல்ல உபதேசத்தாலும் திருத்தி தார்மீக வழியில் மாற்ற வேண்டும்.

கருணை செய்வதே நம் ஸ்வபாவம் என்று நீங்கள் இருக்க வேண்டும்."
என்றார் பகவான்.

சூரிய தேவன், பெருமாளை பார்த்து,
"அப்படியென்றால், நாம் பொறுமையாகவே போவோம், அவர்கள் பாபங்கள் செய்து கொண்டே இருக்கட்டும் என்று சொல்கிறீர்களா?
நாம் பொறுமையாகவே இருக்கிறோம். ஆனால் அவர்கள் பாபம் குறைய, நல்வழியில் திரும்ப வழி இல்லையா?

கலியில் உள்ள இந்த ஜனங்கள் மஹாபாபத்தை செய்கிறார்களே!!

செய்யக்கூடிய தர்ம காரியங்களை விட்டு விட்டு,
செய்ய கூடாத அதர்ம காரியங்களை தான் தோன்றி தனமாக செய்து கொண்டு, இருக்கிறார்களே!!
இதற்கு என்ன தான் பரிகாரம்?"
என்று சூரியதேவன் கேட்க,

உடனே பகவான்,
"நான் சாரங்கபாணியாக இங்கே இருப்பது போல, சூரிய தேவனான உன் நிமித்தமாக சக்கரபாணியாகவும் அர்ச்ச அவதாரமாக இங்கேயே இருக்க போகிறேன்."
என்றார் பெருமாள்.

கும்பகோணத்தில், நாராயணனே சாரங்கபாணியாகவும், சக்கரபாணியாகவும் உள்ளார்.
சூரியனுடைய கர்வத்தை அடக்குவதற்காக சக்கரபாணியாக வந்த பெருமாள்,
"சங்கராந்தி புண்ய காலத்தில், காவேரி ஸ்நானம் செய்து,
கும்பகோண க்ஷேத்ரம் வந்து, சக்கரபாணியான என்னை யார் தரிசிப்பார்களோ,
அவர்களுக்கு ப்ரம்மஹத்தி முதல் சர்வ பாபங்களும் போய் விடும்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக,
என் நாமத்தை சங்கீர்த்தனம் செய்பவர்களுக்கும் சர்வ பாபமும் போய் விடும்.
யார் "சாரங்கபாணே ஜகன்னாதா சங்கு சக்ர கதாதரா" என்று என் நாமத்தை சங்கீர்த்தனம் செய்வார்களோ!
அவர்களுக்கு சர்வ பாபமும் போய் விடும்.

என்னுடைய அணுகிரஹத்தால்,
அதர்மத்தில் இருந்து தானே விலகுவார்கள்"
என்று எம்பெருமான் சொல்ல, சூரிய தேவன் சமாதானம் அடைந்தார்.

இந்த எம்பெருமானிடம் ஆழ்வார்கள் மிகவும் அதிகமாக ஈடுபட்டுள்ளார்கள்.

பெரியாழ்வார் திருமொழியில், சக்கரபாணியை "பால கோபாலனாக" நினைத்து வழி படுகிறார்.
பாசுரம்:
தூநிலா முற்றத்தே போந்து விளையாட
வானிலா அம்புலீ
சந்திரா வாவென்று
நீநிலாநின்புகழாநின்ற ஆயர்தம்
கோநிலாவக்கொட்டாய் சப்பாணி
குடந்தைக்கிடந்தானே. சப்பாணி

சிறு குழந்தைகளுக்கு, பெற்ற தாயார்,
"கிருஷ்ணா ராமா கோவிந்தா, ராமா கிருஷ்ணா கோவிந்தா" என்றும்,
"ஏழு மலையானுக்கு கோவிந்தா கோவிந்தா" என்றும்
சொல்லி கொடுத்து, கை தூக்கி, கை கொட்டி ஆனந்தமாக பஜனை செய்ய பழக்குவாள்.
ஒரு பாரத பெண்மணி இப்படி தானே தன் குழந்தையை வளர்ப்பாள்.

ஆண்டாளை பெற்ற பெரியாழ்வார், சக்கரபாணியை குழந்தை கண்ணனாக பாவித்து பாடுகிறார்.
சக்கரபாணி கோவிலில் ஆண்டாள் சன்னதி அருகே விசாலமான முற்றம் இருப்பதை பார்த்து, யசோதை கண்ணனை தாலாட்டியது எண்ணத்தில் உதிக்க, அதையே பாசுரமாக பாடுகிறார்.


யசோதை தன் குழந்தை,  கண்ணனை மடியில் உட்கார வைத்து கொண்டு,
கை கொட்டு சொல்லி தருகிறாளாம்.

கண்ணனோ துறு துறுவென்று இருப்பானாம். அங்கும் இங்கும் தவழ்ந்து முற்றம் முழுவதும் தூணை சுற்றி சுற்றி விளையாட போவானாம். (தூநிலா முற்றத்தே போந்து விளையாட)

உலகத்திற்கே மூலப்பொருளான பரமாத்மா, அறியா குழந்தை போல, முற்றத்தில் தெரியும் நிலாவை பார்த்து, தளிர் நடை (சப்பாணி) நடந்து, வானில் தெரியும் அம்புலியை,
சந்திரனை "வா"வென்று என்று அழைக்கிறானாம்.

அனைத்தும் அறிந்தவன், ஒன்றும் அறியாதவன் போல, தளிர் நடை நடந்து நிலாவை பார்த்து கை கொட்டி ஆனந்த படும் ஆச்சர்யத்தை, சர்வேஸ்வரன் சக்கரபாணி (சப்பாணி) பெருமாளிடம் மட்டுமே பார்க்கலாம்.
குடந்தையில் பால கோபாலனாக தளிர் நடை நடக்கும் சக்கரபாணியை காண வாருங்கள் என்று நம்மையும் அழைக்கிறார் பெரியாழ்வார். (குடந்தைக்கிடந்தானே)

கும்பகோணம் என்ற குடந்தைக்கு சென்று அனைவரும் "சாரங்கபாணியையும், சக்கரபாணியையும்" தரிசிப்போம்.

குருநாதர் துணை..  


Purchase and download the audio of Sri Sri Anna for divine experience

HARE RAMA HARE KRISHNA - BHAJAN


sandhyavandanam Evening - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka 

sandhyavandanam Afternoon - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka 




sandhyavandanam Morning - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka  




தூக்கத்தில் என்ன நடக்கிறது? கனவை பற்றி ... ஒரு அலசல்

கனவை பற்றிய அறிவியல் ஆராய்ச்சிகள் பல நடந்து கொண்டே இருக்கிறது..
நம் ஹிந்து தர்மத்தில் தூக்கத்தில் என்ன நடக்கிறது?
என்று சாஸ்திரத்தை அறிந்தவர்கள் சொல்லும் போது,
ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் ஆத்மாவாகிய நாம், யோக நித்திரையில் இருக்கும் பரவாசுதேவன் 'நாராயணன்' இதயத்தில் சென்று ஒடுங்குகிறோம் என்கிறது.
(ஸ்ரீ ரங்கத்தில், இந்த யோக நித்திரையில் தான் எம்பெருமான் இருக்கிறார்)


ஆனந்த ஸ்வரூபமான பகவானின் இதயத்தில் ஒடுங்குவதால், ஆழ்ந்த தூக்கம் பெற்றவர்கள் மறுநாள் எழுந்திருக்கும் போது, சுறு சுறுப்பாகவும், "நன்றாக தூங்கினேன்" என்ற திருப்தியும் அடைகிறார்கள்.

இது நமக்கு தெரியாமலேயே தினமும் அனைத்து ஜீவனுக்கும், ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் நடக்கிறது.

ஆழ்ந்த உறக்கம் கிடைத்தால், நாம் இன்று நன்றாக தூங்கினோம் என்ற அனுபவம் மட்டுமே ஏற்படுகிறது.

தூக்க சமயத்தில் என்ன நடந்தது? என்று அறியாத இருட்டடிக்கப்பட்ட நிலையை "தமஸ்" என்று சொல்கிறோம்.

தமஸ் என்று அறியாமை என்ற இருட்டினால், 'நாம் தூக்கத்திலும் உயிரோடு இருந்தோம்' என்று எழுந்த பின் உணர்ந்தாலும்,
தூக்க சமயத்தில் எங்கு இருந்தோம்? என்ன செய்தோம்? என்ற அறியாமையிலேயே (தமஸ் என்ற நிலையில்) தூங்குகிறோம்.

இந்த அறிவை பெறுவதற்கு பல ஆராய்ச்சிகள் நவீன அறிவியல் செய்து கொண்டிருக்கிறது.

வராஹ மூர்த்தியாக பகவான் அவதரித்து, உருண்டையான பூமியை பிரளய ஜலத்தில் இருந்து காப்பாற்றினார் என்று சொன்ன ஹிந்துக்களின் அறிவை ஒத்துக்கொள்ளாத பொய் மதங்கள், "உலகம் தட்டை" என்று பிதற்றியது..
அறிவியல் ரீதியாக 'உலகம் உருண்டை தான்' என்று சொன்ன கலிலியோவை பாவ மன்னிப்பு கேட்க சொல்லி, அடித்து துன்புறுத்தி மன்னிப்பு கேட்க வைத்தது பொய் மதங்கள்.
"மனிதனால் கற்பனையாக உருவாக்கப்பட்ட" பொய் மதங்கள்
2012ல் உலகம் அழியும்,
உலகம் தட்டை,
மறு பிறவி கிடையாது,
எல்லாம் வல்ல இறைவனாக இருந்தாலும், மனிதனாக அவரால் வர முடியாது
என்று தான் தோன்றி தனமாக எழுதி முட்டாள்களை சேர்த்து கொண்டு மதமாக்கியது.
மஹா அறிவாளியாக இருக்கும் பாரத மக்கள், 1000 வருடங்கள் பொய் மதங்கள் ஆக்ரமித்தும், உருட்டியும், மிரட்டியும் பொய்களை சொல்லி ஏமாற்ற முயற்சி செய்தும்,
ஹிந்துக்கள் இவர்கள் பொய் மதத்தில் போகவில்லை.

"நான் நாதீகனாக கூட இருந்து விட்டு போகிறேன், ஆனால் உன் பொய் மதத்துக்கு வர மாட்டேன்"
என்று விதண்டாவாத புத்தி கொண்ட சில பாரத மக்கள் கூட விலகி இருக்கிறார்கள். ஹிந்துவாகவே இருக்கிறார்கள்.


இன்றும் இந்தியாவில் 90 கோடி ஹிந்துக்கள் உள்ளனர்.
வெளி நாடுகளிலும் பல கோடி ஹிந்துக்கள் உள்ளனர்.
மஹா பிரளயம் ஏற்பட்டு, பிரம்மாவும் அழியும் சமயத்தில், மோக்ஷம் அடையாத அனைத்து ஜீவனும், பல லட்ச காலங்கள் பரவாசுதேவன் இதயத்தில் இதே போன்று சென்று ஒடுங்குகிறது.

இந்த பல லட்ச காலமும் நாம் அனைவரும் இருக்கிறோம் என்ற அறிவை தவிர, எங்கு இருக்கிறோம்? என்ன செய்கிறோம்?
என்று தெரியாத தமஸ் என்ற அறியாமையிலேயே பகவானின் இதயத்தில் இருந்து, மீண்டும் பகவான் ஸ்ருஷ்டி செய்த பின், உலகங்களில் பிறக்கிறோம்.

எந்த நொடியில் நாம் தூங்கி போனோம்?
தூக்கத்தில் நான் என்ன செய்தேன்?
எங்கு இருந்தேன்?
என்று அஞானியான நம்மால் உணர முடிவதில்லை.

ஆனால், பாரத தேசத்தில், இருந்த ரிஷிகள், அவர்களின் தவ, யோக பயிற்சியியால் யோகஸித்தி பெற்றவர்களாக இருந்தனர்.

புத்தி அடங்கிய பின் வருவது தூக்கம்.
புத்தியை கொண்டு, தூக்கத்தில் என்ன நடக்கிறது? என்று நாம் முயற்சிக்கும் போது, தூக்கம் வந்தவுடன் புத்தி அடங்கிபோனதால், அஞானியான நம்மால் அதற்கு மேல் என்ன நடக்கிறது? என்று கவனிக்க முடியவில்லை. தூங்கி விடுகிறோம்.
யோக ஸித்தி பெற்ற ரிஷிகள், ஆத்மாவின் சக்தியை கொண்டு, புத்தி அடங்கிய பின்னும், தூக்க நிலையில் என்ன நடக்கிறது? என்று கண்டுபிடிக்கிறார்கள்.

கலியில், ஒரு நாள் ஏகாதேசி விரதம் இருக்க கூட சக்தி இல்லாத நாம், யோக ஸித்தி அடைவது நினைக்க முடியாத முயற்சி.
இரண்டு வேளை சாப்பிடாமல் இருந்தாலேயே நமக்கு தலை சுற்றி விடும்.

துவாபர, த்ரேதா, க்ருத யுகங்களில் யோகிகள் ரிஷிகள் மட்டுமல்ல, அசுரன், ராக்ஷஸன் கூட பல மாதங்கள் சாப்பிடாமல், தவம், யோகம் செய்யும் வலிமை கொண்டிருந்தனர்.

கலியில் "தெய்வம் இல்லை" என்று நாத்தீகம் பேசும் மடையர்களை காண்கிறோம்.
போன யுகங்கள் வரை பொதுவாக பார்த்தால், ராக்ஷஸர்கள் கூட கடும் முயற்சி செய்து, சிவபெருமானையும், ப்ரம்மாவையும் பார்த்தனர் என்று பார்க்கிறோம்.

அசுரர்கள், ராக்ஷஸர்கள் "தெய்வம் இல்லை" என்று கலியில் உள்ள நாத்தீகனை போல சொன்னதில்லை.
அளவுக்கு மீறிய பலம் தனக்கே இருந்ததால், தெய்வங்களையே மிரட்ட பார்த்தனர் என்று பார்க்கிறோம்.
அப்படி சக்தி உள்ள எதிரிகளை, தெய்வங்கள் அவதாரம் செய்து வதம் செய்து ஒடுக்கினார்கள் என்று புராணங்களில் பார்க்கிறோம்.


கலியில் கடும் தவம் செய்து தெய்வத்தை பார்த்து, மிரட்டும் சக்தி இல்லாத மடையர்கள்,
"தெய்வம் இல்லை. இருந்தால் வர சொல்" என்று சொல்லும் போது, தெய்வங்கள் இவர்களை மதிப்பது கூட இல்லை.

தனக்கு ஏற்ற எதிரியும் இல்லை,
தன்னை அடைய நினைக்கும் பக்தனும் இல்லை
என்கிற போது, தெய்வங்கள் இந்த நாத்தீக மடையர்களை பார்த்து, "அல்ப ஆயுசு" என்று சிரிக்கும்.




போன யுகம் வரை, கனவில் என்ன நடக்கிறது? என்பது,  அனுபவத்திலேயே பலருக்கு இருந்துள்ளது.
கலியில் படித்து மட்டுமே தெரிந்து கொள்ள முடியும்.

ஆழ்ந்த தூக்கத்திற்கு பின் எழும்போது ஆரோக்கியத்தையும் சுறு சுறுப்பையும் அடைகிறோம்.

ஆத்மா ஆழ்ந்த தூக்கம் அடையும் முன்னர், புத்தி, மன சஞ்சலத்தால் இடையுறும் போது, பல மணி நேரம் தூங்கியும், தூங்காதது போல உணர்கிறோம்.
ஆழ்ந்த தூக்கம், அதாவது பரவாசுதேவன் இதயத்தை அடையும் முன்,
மனம் சஞ்சலம் ஏற்படும் போது, நமக்கு கனவுகள் உண்டாகிறது.
 
நம் திறமைக்கு ஏற்ப கதாபாத்திரங்கள் படைக்கிறோம்.
முடிந்தால் நாமே கூட ஒரு கதாபாத்திரம் ஏற்று கனவில் வாழ்கிறோம், அழுகிறோம், பயப்படுகிறோம்.
கனவு காணும் சமயத்தில் "உண்மை" என்றே நினைத்து அனுபவிக்கிறோம்.
விழித்த பின், "பொய்" என்று உணர்கிறோம்.

ஆத்மா ஆழ்ந்த தூக்கம் (அதாவது பரமாத்மாவை அடையும் முன்) அடையும் முன், மன சஞ்சலத்தால் உருவாக்கப்படும் படைப்பே கனவு.
பரமாத்மா "இந்த உலகை தன் மனதால் படைக்கிறார்" என்று சொல்வதை,
நாம் மனதில் படைக்கும் "கனவை" உதாரணமாக கொண்டு புரிந்து கொள்ளலாம்.

நாம் படைக்கும் கனவில்,
பல கதாபாத்திரம் படைக்கும் திறன் நமக்கு ஏற்படுகிறது.

அது போதாது என்று,
நாம் படைக்கும் கனவில் நாமே அவதாரம் செய்யவும் முடிகிறது.
அதுவும் போதாது என்று,
உண்மையிலேயே நாம் அந்த கனவில் கஷ்டங்கள், சந்தோஷங்கள் அனுபவிப்பதாகவும் நம்மை நாமே நம்பவும் முடிகிறது.

"கனவு பொய், இது நான் படைத்த பொய் கதை" 
என்று தூக்கத்தில் இருந்து எழுந்த பின் நம்பும் நாம்,
தூக்கத்தின் போது, கனவுலகில் நிஜம் என்று நம்புகிறோம்.

இந்த அஞான (அறிவு இல்லாத) நிலை கனவில் நமக்கு ஏற்படுகிறது.
தூக்கம் கலைந்த பின்,
"கனவில் நாம் நிஜம் என்று நினைத்து அனுபவித்தது பொய்" என்று ஞானம் (அறிவு) தானாகவே ஏற்படுகிறது.


நாம் காணும் இந்த உலகங்கள், பரமாத்மாவின் மனதில் இருந்து வெளிப்பட்ட படைப்பு, 
என்று பார்க்கும் போது, அவரை பொறுத்தவரை, அவர் திறமையால் படைக்கப்பட்ட ஒரு கனவு உலகம் இது.
(World is a stage. We are just actors doing specific roles for short period)

ஜீவாத்மாவாகிய நாம் படைக்கும் கனவில் நாமும் அவதாரம் செய்வது போல,
பரமாத்மாவும் தன் மனதால் படைக்கப்பட்ட இந்த உலகங்களில் அவதாரம் செய்கிறார்.

நாம் ஜீவாத்மாவாக இருப்பதால், 
நம் அஞானத்தால் (மெய் அறிவு இல்லாததால்) கனவை படைத்து, அவதாரம் செய்து, மாட்டிக்கொண்டு கனவில் வேதனை, துக்கம் அடைகிறோம்.
பரமாத்மா தன்னுடைய கனவான இந்த உலகங்களை படைத்து,
கனவிலும் விழிப்பு நிலையில் இருப்பதால் (யோக நித்திரை),
பல கோடி ஜீவன்களை உருவாக்கி, உலகங்களை படைத்து,
அதில் ஆச்சர்யமான நிர்வாகமும் செய்து,
தானும் தேவைப்படும் போது அவதாரம் செய்து,
தான் அவதாரம் செய்து உள்ளோம் என்று அறிவுடன்,
தான் படைத்த உலகத்தில், தான் படைத்த ஜீவன்களுடன் உறவாடி,
மீண்டும் தன்னை மறைத்து கொண்டு,
உலகம் தொடர்ந்து நடக்க செய்து,
யோக நித்திரையில் இருந்து கொண்டே, தான் படைத்த இந்த உலகத்தில் நடக்கும் அனைத்தையும் நிதானத்துடன் பார்த்து கொண்டே இருக்கிறார் பெருமாள்.

மஹா பிரளயம் என்ற சமயத்தில், 14 உலகங்களும் அழிந்து, பிரம்மாவும் இறந்த பின்,
மோக்ஷம் அடையாத அனைத்து ஜீவனையும், தன் இதயத்தில் வைத்து கொண்டே, உறங்குகிறார்.

மீண்டும் உலகை படைக்கலாம் என்று சங்கல்பித்து, மீண்டும் யோக நித்திரையில் ஆழ்ந்து மீண்டும் ப்ரம்மா முதல் படைக்க ஆரம்பிக்கிறார். மோக்ஷம் அடையாத ஜீவன்களை மீண்டும் உலகங்களில் படைத்து லீலை செய்கிறார்.

நம்மை பொறுத்தவரை உலகம் அமைப்பாக தெரிந்தாலும், அவர் படைப்பை பார்த்தால், பல விஷயங்கள் நம்மால் புரிந்து கொள்ளவே முடியாது.

உலகத்தை விட்டு வெளியே இருந்து பார்த்தால்,
தரையில் ஸ்திரமாக நின்று கொண்டு இருக்கிறோம் என்று நினைக்கும் நாம் அனைவரும் உண்மையில், ஒரு பெரிய கல் உருண்டையில் (பூமியில்) ஒட்டிக் கொண்டு இருக்கிறோம்.
அதுவாவது பரவாயில்லை...
ஒரு சிறிய கல்லை கூட அந்தரத்தில் ஒரு துணை இல்லாமல், நாம் தொங்க வைக்க முடியாது.
ஆனால் அத்தனை பெரிய கல் உருண்டை ஆகாயத்தில் தொங்கி கொண்டு இருக்கிறது.

அதுவாவது பரவாயில்லை...
தொங்கி கொண்டிருக்கும் இந்த உலகம் கால நேரம் தவறாமல், ஒரே பாதையில் உருண்டு கொண்டே உள்ளது.
அதில் ஒட்டி கொண்டுள்ள நாம் விழவும் இல்லை.
அதுவாவது பரவாயில்லை...


இது போன்று பல பெரும் பெரும் கல் உலகங்கள் அது அது ஒரு பாதையில் போய் கொண்டிருக்கிறது.

வானத்தை பார்த்தால், பல லட்சம் நக்ஷத்திரம் தெரிகிறது.

இவை எல்லாம் என்ன? எதற்காக இவை எல்லாம் இருக்கிறது? என்று நாம் சிந்தித்தால், தலை சுற்றுவது நிச்சயம்.

உலகை விட்டு வெளியே சென்ற ஒருவன், ஒரு வேளை இந்தியாவில் இருந்து அனுப்பப்பட்ட சாட்டிலைட்டை பார்த்தால் என்ன நினைப்பான்?

சாட்டிலைட் உள்ளே சென்று பார்த்தால், யாருமே இல்லை.
ஆனால் தானாக சுற்றுகிறது.

தானாக சாட்டிலைட் சுற்றுவதால், உலகமும் தானாக தான் சுற்றுகிறது என்று நினைத்தால் எத்தனை முட்டாள் தனம் அது?
யாரும் இல்லாத சாட்டிலைட்டை எங்கிருந்தோ ஒருவன் அனுப்பினான். அவனே எங்கோ இருந்து கொண்டு இயக்குகிறான் என்று அறிந்தவன், இயற்க்கையாக ஆத்மா இல்லாத பொருட்கள் தானாக இயங்குவதில்லை என்று அறிவை கொண்டு உணர்கிறான்.

தானாக சுற்றி கொண்டிருக்கும்  சாட்டிலைட்டை பூமியில் ஒருவன் இயக்குவது போல, 
அதை விட பல மடங்கு பலம் உள்ள பல உலகங்களை, நக்ஷத்திரங்களை ஒரே பாதையில் ஓடிக்கொண்டு இருக்க செய்பவனும் இருக்க வேண்டும்

என்று கொஞ்சம் அறிவு உள்ள மனிதன் கூட அறிந்து கொள்கிறான்.

அதனால் தான், 6 அறிவு உள்ள மக்கள் கூட்டத்தில்,
உலகங்களில் உள்ள 97% மக்கள் கடவுள் உண்டு என்பதை தனக்கு கொடுக்கப்பட்ட அறிவை கொண்டு உணர்கின்றனர்.
ஒரு 3% சதவீத மடையர்கள் கடவுள் இல்லை என்று, பகுத்து அறிய தெரியாமல் உளறுகின்றனர்.
கடவுள் இல்லை என்று சொல்லும் இந்த முட்டாள் கூட்டத்துக்கு ஆதரவு செய்வது, "தெய்வம் உண்டு" என்று சொல்லும் மனித அறிவு கொண்ட எவருக்குமே அவமானம்.

கடவுள் உண்டு, அவர் தான் உலகங்களை படைத்தார் என்று பொதுவாக ஒரு மனிதன் சொன்ன சித்தாந்தத்தை வைத்து பல பொய் மதங்கள் உருவாகின.
ஆனால் பொய் மதங்கள் தானாகவே மக்கள் வரவேற்பை பெறாமல் அழிந்து போகும்.

யோகத்தாலும், தவத்தாலும் ரிஷிகள் உண்மைகளை கண்டுபிடித்ததால், ஹிந்துக்கள் மட்டும் அழிக்க முடியாதவர்களாக இருக்கின்றனர்.

அந்த பகவான் "நாராயணனே" என்றும், அவர் யார்? எப்படி இருக்கிறார்? உலகம் உருண்டையா தட்டையா? என்று பல கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்கிறது.

ஹிந்து மதத்தின் பதிலை, ஆராய்ச்சிகளை பார்க்கும் வெளி நாட்டவர்கள் ஹிந்து மதத்தை தன் வாழ்க்கை முறையாக ஆக்கி கொண்டு, வாழ்கிறார்கள்.

பொய் மதங்கள் தானாகவே அழிந்து விடும்.
மக்களின் பல கேள்விகளுக்கு பொய் மதங்களில் பதில் கிடையாது.
"கலிலியோ"வை உலகம் உருண்டை என்று சொன்னதற்கு தண்டனை வழங்கியவர்கள் பொய் மதத்தவர்கள்.

ஹிந்துக்கள் பெறுக, இருக்கும் பல சந்தேகங்களை தெளிவு படுத்தி கொண்டாலே, தெரிய படுத்தினாலே, மனித அறிவு உள்ள எவனும் ஹிந்துவாக மாற ஆசைப்படுவான்.

உலகம் தட்டை என்று உளறி, கலிலியோவை சித்திரவதை செய்த பொய் மதங்கள், தன்னிடம் ஓட்டை பாத்திரம் மட்டுமே உள்ளது என்று அறிந்து, இன்று திருட்டு வேலைகள் செய்கிறது.

கோவிலில் உள்ள ஸ்தூபம் போல தனக்கும் செய்து கொள்கிறார்கள்.
வேதம், ஜெயம், ஜபம் போன்ற சமஸ்கரித வாக்கியங்களை சொந்த சரக்கு இல்லாமல் திருடுகிறார்கள்.
தூய்மைக்கு வெண்மை உடை, சந்நியாசிக்கு காவி உடை என்பதை திருடி வெட்கமில்லாமல் தனக்கு பயன்படுத்துகிறார்கள்.

அடுத்தவன் புத்தகத்தில் காப்பி அடித்து, ஓட்டை பாத்திரம் கொண்ட பொய் மதங்களை, கொஞ்சம் அறிவு பெற்ற மக்கள் கூட நிராகரிப்பார்கள்.

ஹிந்துவாக இருப்பவன் "தங்க கிண்ணத்தில்" பால் குடிப்பவன்.
அந்த பாலை கொஞ்சம் திருடி, நாய் தோலால் செய்யப்பட கிண்ணத்தில் ஊற்றி குடிக்க சொன்னால், மானமுள்ள ஹிந்து மதம் மாறுவானா? 

வெளி நாட்டினர் பலர் ஹிந்துக்களாக ஆகி வருகின்றனர்.
பாரத நாட்டில் விழிப்புணர்வு செய்தாலே, பொய் மதங்களை விட்டு பாரத மக்கள் விலகி விடுவார்கள்.
2000 வருடங்களாக தலையில் தூக்கி வைத்து இருந்த பௌத்த மதத்தை, தூக்கி எறிந்து விட்டனர் பாரத மக்கள் என்று சரித்திரத்தில் பார்க்கிறோம்.

தனி மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட,
அடுத்தவன் புத்தகங்களை காப்பி அடித்து வாழ நினைக்கும் எந்த பொய் மதத்தையும்
அறிவுள்ள பாரத மக்கள் சில காலம் ஏற்று கொள்வது போல இருந்தாலும், கடைசியில் தூக்கி எறிந்து விட்டு, அருமையான ஹிந்து மதமான வேதம் சொன்ன சனாதன தர்மத்தையே மீண்டும் எடுத்து கொள்கிறார்கள்.
ஹிந்துக்களை விழிப்புடன் இருக்க செய்து, பொய் மதங்களில் போன நம் பாரத மக்களையும் தன் பெருமையை உணர செய்தாலேயே, பாரத நாடு மட்டுமல்ல, உலகமே ஹிந்து மதமாகும்.

முயற்சி திருவினையாக்கும்.
ஹிந்துக்கள் ஒன்றுபடுவோம்.

பாரத மக்கள் அனைவரும் அறிவாளிகளே. அனைவரும் ஹிந்துக்களே.

HARE RAMA HARE KRISHNA - BHAJAN

sandhyavandanam Evening - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka 

sandhyavandanam Afternoon - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka 




sandhyavandanam Morning - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka  




Tuesday, 29 January 2019

தெய்வத்தை வசப்படுத்த, நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்? கோவிலில் சென்று பிரார்த்தனை செய்தால், எளிதில் பகவான் கருணைக்கு வழி கிடைக்கிறது. ஏன்? தெரிந்து கொள்வோமே...

பகவான் "நாராயணன்", பிரம்மாவை படைத்தார்.
பிரம்மாவின் பிள்ளை, மரீச்சி.
மரீச்சி முனிவரின் பிள்ளை, கஷ்யபர்.
கஷ்யபருக்கு திதி, அதிதி, தனு முதலியவர்கள் மனைவிகள்.


அதிதிக்கு பிறந்தவர்கள், இந்திரன் முதலான தேவர்கள்.
திதிக்கு பிறந்தவர்கள், "ஹிரண்யாக்ஷன், ஹிரண்யகசிபு" போன்ற அசுரர்கள்.

ஹிரண்யகசிபுவின் பிள்ளை பிரகலாதன்.
பிரகலாதன் பிள்ளை விரோசனன்.
விரோசனன் பிள்ளை பலி சக்கரவர்த்தி.
மகாபலி சக்கரவர்த்தியின் பிள்ளை பாணாசுரன்.

அசுரர் குலத்தில் பிறந்தாலும் பலி சக்கரவர்த்தி, சத்யம் தவறாதவன், சொன்ன சொல் தவறாதவன் என்று இருந்தான்.

'ஸ்ரீமந்நாராயணனே பர தெய்வம். படைப்புக்கே மூல காரணம்'
என்று நம் சந்ததியை பின்னோக்கி பார்த்தாலே புரிந்து விடும்.

தேவர்கள் ஸ்ரீமந்நாராயணனை ஆச்ரயித்ததால், தேவர்கள் பக்கமே எப்பொழுதும் இருக்கிறார் பெருமாள்.

ஏன் அசுரர் பக்கம் பெருமாள் இருப்பதில்லை?
அசுரர்கள் ஸ்ரீமந்நாராயணனை ஆச்ரயிக்க மறுத்தனர்.

பெருமாளுக்கு பாகுபாடு கிடையாது.
அசுரர்கள் ஸ்ரீமந்நாராயணனை ஆச்ரயித்ததால், பெருமாள் அவர்கள் பக்கமும் இருக்கிறார்.

அசுர குலத்தில் இருந்தாலும் சரி,
தேவ குலத்தில் இருந்தாலும் சரி,
யாராக இருந்தாலும் சரி,
யார் தன்னை ஆச்ரயிக்கிறார்களோ, பெருமாள் அவர்கள் பக்கம் நிற்கிறார்.
"குழந்தையும் தெய்வமும் கொண்டாடும் இடத்திலே"
என்று ஒரு வசனம் தமிழில் உண்டு.
இது நம் தெய்வத்தின் நடு நிலைப்பாட்டை காட்டும் சொல்.

ஹிந்துக்கள் சொல்லும் எதுவும் தெய்வ சம்பந்தம் உடையது.
ஹிந்துக்களே உயர்வான சிந்தனை உடைவர்கள்.

தெய்வத்தை தன் வசப்படுத்த, நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?
என்ற கேள்விக்கு பதில் சொல்லும் வசனம் இது.
ஆழ்ந்த கருத்து உள்ள சொல்.
சொந்த ரத்தபந்தம் உள்ள ஒரு உறவினன் தன் வீட்டு குழந்தையை "சீ போ...." என்று திட்டினால், உறவினர் என்று தெரிந்தாலும், அதற்கு மேல் அந்த குழந்தை அந்த உறவினன் பக்கம் போகாது. விலகியே இருக்கும்.


ஒரு வேளை,
அடுத்த வீட்டு அம்மாளுக்கும், நம் வீட்டு அம்மாளுக்கும் சண்டையே இருந்தாலும்,
அந்த வீடு வழியாக போகும் நம் குழந்தையை, அடுத்த வீட்டு அம்மாள் ஆசையோடு அழைத்து கொஞ்சம் பட்சணம் கொடுத்தால், அடுத்த நாளிலிருந்து அவள் வீட்டுக்கே போய் போய் நிற்கும் நம் குழந்தை.
இது குழந்தையின் ஸ்வபாவம்.
யாரிடத்திலும் பகைமை இல்லை குழந்தைக்கு.
யார் தன்னை விரும்புகிறார்களோ, கொண்டாடுகிறார்களோ  அவர்களிடம் தானே சென்று, தன் வருகையாலேயே அவர்களை சந்தோஷத்தில் ஆழ்த்தி விடும் சாமர்த்தியம் உள்ளது குழந்தை.
எப்பொழுதும் சிரித்து கொண்டே, கவலையை மறக்க செய்யும் கலை தெரிந்தது குழந்தை.
ஆசையோடு அணைப்பவனை விட்டு பிரியாதது குழந்தை.
ஆசையோடு அழைப்பவன் இதயத்தில் பிடிவாதம் செய்தாவது அமரும் குணம் உடையது குழந்தை.

'குழந்தையும் தெய்வமும் கொண்டாடும் இடத்திலே' என்று இதனால் தான் சொல்கிறார்கள்.

குழந்தைக்கு தனிப்பட்ட விருப்பு, பிடிக்காத்தனம் கிடையாது.
ஆசையோடு எடுப்பாருக்கு கைபிள்ளையாக இருக்கிறது குழந்தை.

அதே போல, பகவான் ஸ்ரீமந் நாராயணனும் இருக்கிறார்.

அதனால் தான்,
"குழந்தையும் தெய்வமும் கொண்டாடும் இடத்திலே"
என்று சொல்கிறோம்.

குழந்தையை போல, பெருமாளுக்கும், தனிப்பட்ட விருப்பு, பொறாமை, பிடிக்காத்தனம் கிடையாது.

ஒரு வேளை நீ ஸ்ரீமந்நாராயணனிடம் அன்பு (பக்தி) செய்தாய் என்றால்,
உன் அன்புக்கு ஏற்ற அளவுக்கு சுலபமாக அணுகுகிறார்.

ஸ்ரீமந்நாராயணன் யாரோ!! நான் யாரோ!! என்று ஏனோதானோ என்று இருந்தால், அவரும் அப்படியே இருக்கிறார்.

தன்னிடம் அன்பு செய்யாதவனுக்கு, அவனவன் செய்யும் பாவ புண்ணியங்களுக்கு ஏற்ற பலன்களை இதே ஜென்மத்திலோ, அடுத்த ஜென்மங்களிலோ அனுபவிக்க செய்து, விலகியே நிற்கிறார்.

தன்னிடம் அன்பு செய்யாதவனுக்கு,
  • பிரத்யேக கருணை (special mercy),
  • மோக்ஷம் (escape from rebirth),
  • பகவான் அருகில் இருப்பதை உணரும் ஆனந்தம்

இவை எதுவும் கிடைக்காமல் வாழ வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்படுகிறது.

பகவான் ஏன் எனக்கு தெரியவில்லை?
பகவான் ஏன் என் அனுபவத்தில் இல்லை?
என்று எப்படி கேட்டாலும், பதில் ஒன்றே தான்.
நமக்கு "பக்தி குறைவே" காரணம்.





நம் பக்தி (அன்பு) ஸ்ரீமந்நாராயணனிடத்தில் 1% இருந்தால், பகவான் 1% அணுகிரஹம் செய்கிறார்.

நம் பக்தி 100% இருந்தால், 100% அணுகிரஹம் செய்கிறார், பேசுகிறார், தரிசனம் தருகிறார், மோக்ஷமும் தருகிறார்.

இப்படி பக்தியில் ஆரம்ப நிலையில் இருப்பவன்,
"இந்த காரியம் நடக்குமா?, கவலையாக இருக்கிறதே..."
என்று மனம் கலங்கும் போது, அருகில் அந்த வழியாக சென்று கொண்டிருக்கும் யாரோ ஒருவர், யாரிடமோ "கவலையே படாதீர்கள்" என்று சொல்ல, இவனுக்கு அது தெய்வ வாக்காக தோன்றும். 
தான் பயப்பட வேண்டாம் என்று மனம் சமாதானம் அடைகிறது.

ஆரம்ப நிலையில் உள்ள தன் பக்தனுக்கு, மறைந்து இருந்து பகவான் அணுகிரஹிக்கிறார்.

பகவான் தன்னிடம் உறவாடுகிறார் என்பதை உணறுபவன், மேலும் பகவானிடம் அன்பு செய்ய ஆரம்பிக்கிறான்.

நம்பிக்கையும், ஆசையும் ஸ்ரீமந்நாராயணனிடத்தில் அதிகமாகி 5% உயர்ந்தால், பக்திக்கு ஏற்ப பகவானும் 5% அருகில் வருகிறார். அணுகிரஹம் செய்கிறார்.

"கனவில் பெருமாள் வந்தது போல கண்டேன். கோவிலில் நான் இருப்பது போல கனவு கண்டேன்"
என்று ஒரு படி மேலே போய், சில அனுபவங்களை பெறுகிறான் பக்தன்.
பகவான் இன்னும் ஆசையோடு உறவாடுகிறார்.

நம் பக்தி வளர வளர, ஆத்மாவின் உறவான பகவான் ஸ்ரீமந்நாராயணன், நம்மிடம் உறவு கொண்டு, பக்தியை தானே வளர்க்கிறார்.
பக்தியில் உயர்ந்த துளசிதாஸ், தியாகராஜர் போன்ற மகான்களுக்கு உள்ளிருக்கும் பரமாத்மாவான ஸ்ரீமந்நாராயணன், அவர்கள் ஆசைப்பட்டார்கள் என்பதற்காக அவர்களுக்காக மீண்டும் ராமனாக அவர்கள் கண் எதிரே காட்சி கொடுக்கிறார்.

அவர்கள் ஆசைப்பட்டால், அவர்கள் பக்திக்காக நிரந்தரமாக ஒரு கல்லில், மரத்தில் கூட ஆவேசித்து விடுகிறார் ஸ்ரீமந்நாராயணன்.
கோவிலில் தூண்களில் இருக்கும் பெருமாளை "தெய்வம்" என்று பார்ப்பதில்லை ஹிந்துக்கள்.
"தெய்வத்தின் சிலை" என்றே பார்க்கின்றனர். மரியாதை செய்கின்றனர்.
ஆனால்,
பூரி ஜெகன்னாத் போன்ற கோவிலில் அத்தி கட்டையில் பெரிய முழியுடன் செய்த சிலையாக இருந்தாலும், கர்பக்ரஹத்தில் உள்ள அந்த சிலையை "தெய்வம்" என்றே பார்க்கின்றனர்.
கர்பக்ரஹத்தில் உள்ள இந்த தெய்வசிலை மட்டும் எப்படி 'தெய்வம்' ஆனது?
இதற்கு காரணம், அந்த சிலையை பிரதிஷ்டை செய்தவர்களின் பக்தியே.


ரிஷிகள், மகான்கள் செய்த பக்திக்கு, அவர்கள் ஆசைப்பட்டதற்காக பகவான் அவர்கள் வழிபட ஏதுவாக கல்லில் பிரவேசிக்கிறார்.
பக்தி உள்ளவன் ஆசைப்பட்டால்,
அத்திக்கட்டையிலும் பிரவேசிக்கிறார்,
இதயத்திலும் பிரவேசிக்கிறார்.
எல்லாம் வல்லவனுக்கு இது முடியாதா?

"எல்லாம் வல்ல இறைவன்"
என்று சொல்லி, ஆனால்
அவர் மனிதராக வர முடியாது,
கல்லில் பிரவேசிக்க முடியாது என்று போலி மதங்கள் பிதற்றும்.
இறைவனை குறைத்து மதிப்பீடு செய்யும் போலி மதங்கள் உண்டு.

போலி மதங்கள் இந்தியாவை விட்டு, அழியும் காலம் வெகு தொலைவில் இல்லை.
அறிவாளிகளான பாரத மக்கள் சுய சிந்தனை உடையவர்கள்.
அதன் காரணத்தாலேயே போலி கொள்கையை கொண்ட பௌத்த மதத்தை முதலில் ஆதரித்தாலும், அந்த மதமே இன்று இந்தியாவில் காணாமல் போய் விட்டது.
அது போல வந்தேறி மதங்களை தூக்கி ஏறிவார்கள் பாரத மக்கள்.

கோவிலில் இன்று நடக்கும் ஒழுக்க கேடுகள்,
மக்களின் ஒழுக்கமின்மை,
போலி பக்தி பிரார்த்தனைகள்
இவைகளை கண்டும், காணாதது போல, கற்பக்ரஹத்தில் தெய்வங்கள் தெய்வங்களாகவே இருப்பதற்கு காரணம், அந்த சிலையை பிரதிஷ்டை செய்த ரிஷிகளின், மகான்களின் பிரார்த்தனைக்காகவே.

நம்முடைய 1% பக்திக்கும், 20% பலன், "கோவிலில்" கிடைப்பதற்கு காரணம், அந்த ரிஷிகளே, மகான்களே.

பகவானை பொறுத்தவரை நாம் எத்தனை சதவீதம் பக்தி செய்கிறோமோ, அதே அளவுக்கு பதில் கருணை செய்வார்.
இது அவர் கோட்பாடு. இது அவரின் நடுநிலை.

ஆனால், கோவிலில் மட்டும், ரிஷிகள், மகான்களுக்காக கல்லில் பிரவேசித்த பெருமாள், அந்த ரிஷிகளின் பிரார்த்தனைக்காக, பக்திக்காக, நாம் 1% பக்தி செய்தாலும், அதை விட கருணை செய்கிறார்.
தனியாக வீட்டில் பிரார்த்தனை செய்வதை விட, கோவிலில் சென்று பிரார்த்தனை செய்தால், எளிதில் பகவான் கருணைக்கு வழி கிடைக்கிறது.
இது நம் பக்திக்காக அல்ல. அந்த ரிஷிகளின் பக்திக்காக கிடைத்தது என்று நாம் உணர வேண்டும்.
ஹிந்துக்கள் அனைவரும் ஒரு ரிஷியின் பரம்பரையில் வந்தவர்கள் என்பதை மறக்க கூடாது.
ரிஷியின் பரம்பரை பற்றி சிறிது தெரிந்து கொள்ள Rishi_Gotra  படிக்கவும்.


பகவான் அந்த ரிஷிகள் செய்த 90% பக்திக்கு, அவர்களுக்காக 'எதுவும் செய்ய தயார்' என்று இருக்க, பக்தி இல்லாத நமக்கும் அருள் கிடைக்க செய்து, அதனால் நம் நம்பிக்கையும் உயர்ந்து, பக்தி வளருமே என்று ஆசையில், பகவானை கோவிலில் தன் பக்தியால் நிரந்தரமாக கட்டி போட்டு விட்டனர் மகான்கள்.
கோவிலில் சென்று வழிபடும் போது, நம் பக்தி குறைவாக இருந்தாலும், அந்த கோவிலில் உள்ள பெருமாளை வணங்கிய ரிஷியின், மகானின் பக்தியை நினைத்து, பகவான் ஸ்ரீமந்நாராயணன், நம் பக்தி அளவை விட, அதிகமாக அருள் செய்கிறார்.

பொதுவாக பகவான் நாம் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அருகில் வருகிறோமோ,
அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு அவரும் அருகில் வருகிறார்.
எப்படி ஒரு கண்ணாடி முன் நிற்பவன்,

  • தூர நின்றால் அவன் பிம்பமும் தூர நிற்குமோ,
  • அருகில் வந்தால், பிம்பமும் அருகில் வந்து விடுமோ,

அது போல,
பகவானிடம் பக்தி (அன்பு) குறைவாக இருந்தால், பகவானும் தான் அவன் அருகில் இருப்பதை வெளிக்காட்டாமல் இருக்கிறார்.

பகவானிடம் பக்தி (அன்பு) அதிகமாக இருந்தால், பகவானும் தான் அவன் அருகில் இருப்பதை உணர செய்கிறார்.

பொதுவாக பகவான் தேவர்கள் பக்கமே கருணை செய்கிறார், அசுரர்களை பக்கம் இருப்பதில்லை என்று சொல்வதும், அவரவர்கள் குணத்தை பொறுத்தே..

அசுர குணமும், தேவ குணமும் மனிதர்களுக்கும் உண்டு.

பொதுவாக,
விஷ்ணுவிடம் பக்தி செய்பவன் தேவன்.
விஷ்ணுவிடம் கோபம், ஆத்திரம், பொறாமை இருந்தால், அவன் அசுரன்.
நம் குணத்தை பொறுத்ததே.

விஷ்ணுவிடம் பக்தி செய்யும் மனிதனும், தேவன் தான்.
விஷ்ணுவிடம் துவேஷம் உள்ள மனிதனும் அசுரன் தான்.

திதிக்கு பிறந்தவர்கள், பெரும்பாலும் விஷ்ணுவிடம் துவேஷம் உள்ளவர்களாகவே இருந்ததால், அசுரர்கள்.

அதிதிக்கு பிறந்தவர்கள்,  பெரும்பாலும் விஷ்ணுவிடம் பக்தி உள்ளவர்களாகவே இருந்ததால், தேவர்கள்.

தன்னை கொண்டாடும் தேவர்களுக்கு பகவான் அருள் செய்தார்.
தன்னை துவேஷிப்பவர்களிடம், பகவான் விலகி இருந்தார்.

அதே அசுர குலத்தில் தான், பிரகலாதன் அவதரித்தார்.
அவர் அப்பா ஹிரண்யகசிபு விஷ்ணு துவேஷியாகவே இருந்தான்.

ஹிரண்யகசிபுவை "அசுரன்" என்று சொல்லும் போது, யாருமே "பிரகலாத அசுரன்" என்று சொல்வதில்லை.
பக்த பிரகலாதன் என்றும் பிரகலாதன் ஆழ்வான் என்றே சொல்கிறோம்.
அசுர குலத்தில் பிறந்தாலும், குணத்தால் தேவன் பிரகலாதன்.
பகவான் நாராயணன், பிரகலாதனை அவன் தந்தை மலையில் இருந்து உருட்டினாலும், விஷம் கொடுத்து குடிக்க செய்தாலும் காப்பாற்றினார்.

பெரும்பாலும் விஷ்ணு பக்தி செய்யும் தேவ குலத்தில், இந்திர தேவனுக்கு மகனாக பிறந்தவன் "ஜெயந்தன்".
தேவனுடைய பிள்ளை தேவன் தானே!! என்று நினைத்தால், அவனை "காகாசுரன்" என்று அழைக்கிறோம்.
த்ரேதா யுகத்தில், ஸ்ரீராம அவதாரத்தில், வன வாச சமயத்தில், சீதா பிராட்டி இருப்பதை பார்த்த இந்த தேவன், சீதா பிராட்டியை காக்கை ரூபத்தில் வந்து தொட முயற்சித்தான்.
ஸ்ரீ ராமர், அவன் ஒரு கண்ணை பிடுங்கி தண்டித்தார்.

தேவன் செய்ய கூடிய காரியமா? இது.
தேவ குலத்தில் பிறந்தாலும், இந்திரனுக்கே மகனாக பிறந்தாலும், அசுர குணத்தினால், விஷ்ணு பக்தி இல்லாததால், அசுரன் என்ற பெயரை பெற்றான்.

தேவனுடைய பிள்ளை ஜெயந்தனை "காக அசுரன்" என்று சொல்கிறோம்.
அசுரனுக்கு பிறந்த பிரகலாதனை "பிரகலாத ஆழ்வான்" என்று சொல்கிறோம்.

பகவானுக்கு குலம் முக்கியமில்லை.
தன்னை கண்டு யார் அன்பு செய்கிறார்களோ, அவர்களுக்கு கருணை செய்கிறார்.
தன்னை வெறுப்பவர்களுக்கு அவர்கள் செய்யும் பாவ புண்ணிய செயலுக்கு பலனை கொடுத்து விட்டு, பிரத்யேக கருணை செய்ய வாய்ப்பு இல்லாததால், விலகியே நிற்கிறார்.

அசுர குலத்தில் பிறந்தாலும், தன்னிடம் பக்தி செய்த பிரகலாதனை தன் மடியில் அமர்த்திக்கொண்டார்.

பகவானுக்கு பாகுபாடு இல்லை, அவர் குழந்தை போன்ற ஸ்வபாவம் உடையவர் என்பதாலேயே,
"குழந்தையும் தெய்வமும் கொண்டாடும் இடத்தில்"
என்று சொல்கிறோம்.

நம் கஷ்டங்களுக்கு காரணம், நம் பக்தி குறைவே காரணம்.

எம்பெருமானை கொண்டாடி, அன்பு செய்தால்,
நம் பாவங்களை களைந்து, இந்த கலியிலும் தீயவர்களோடு நாம் மாட்டிக்கொள்ளாமல், தீய எண்ணங்கள் தோன்றாமல், வாழ்க்கையில் கஷ்டங்கள் நெருங்கி விடாமல், ஸத் சங்கம் கொடுத்து, கடைசி காலம் வரை காப்பாற்றி, வைகுண்டம் திறந்து வைப்பார்.

ஹிந்துக்கள் ஹிந்துக்களாக வாழ்வோம்.
பக்தி செய்வோம்.
கோவிலுக்கு செல்வோம்.
ஹிந்துக்களின் பெருமையை உணர்வோம்.
அனைவரையும் ஹிந்துக்கள் ஆக்குவோம்.
போலிகளை உதறுவோம்.

HARE RAMA HARE KRISHNA - BHAJAN

sandhyavandanam Evening - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka 

sandhyavandanam Afternoon - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka 




sandhyavandanam Morning - Yajur - Hear and understand meaning of each sloka