பழமையான ஒரு காலத்தில், வேதத்தின் அர்த்தம் அறிந்த, பெரும் புகழுடைய மகிமையுள்ள ஒரு ப்ரம்ம ரிஷி, திருடாமல் இருந்த போது, திருடி விட்டார் என்று நினைத்து, அரசன் கழு மரத்தில் ஏற்றி விட்டான்.
वैदार्थविच्च भगवान् ऋषि: विप्रो महायशाः।
शूले प्रोतः पुराणर्षि: अचोर: चोर शङ्कया।।
ஆணீமாண்டவர் என்ற அறியப்பட்ட அந்த ரிஷி, யம லோகம் சென்று, தர்ம தேவனான யமதர்மனை பார்த்து இவ்வாறு சொன்னார்.
अणीमाण्डव्य इत्येवं विख्यातः स महायशाः।
स धर्ममाहूय पुरा महर्षि: इदमुक्तवान्।।
"தர்மனே! நான் சிறுவனாக இருந்த போது, ஒரு பறவையை இரும்பினால் குத்தி இருக்கிறேன். அந்த பாபம் தான் என் நினைவில் இருக்கிறது. வேறு பாபம் செய்யவில்லை. அந்த பாபத்தை நான் இதுவரை செய்த 1000 மடங்காக அளவற்று நான் செய்த தபசு எப்படி போக்காமல் இருந்தது? உயிர் கொலை பாபம் என்றால், பிராம்மணனை கொன்ற மஹாபாபம் உனக்கும் உண்டு. அந்த பாபத்தினால் நீ சூத்திரனின் யோனியில் பிறப்பாய்" என்று சபித்தார்.
कालंकालं समासाद्य नराणां नरपुङ्गव। बलवर्ष्मप्रभावा हि प्रहीयन्त्युद्भवन्ति च ।।
तदलं बत तद्रूपं द्रष्टुं कुरुकुलोद्वह। युगं समनुवर्तामि कालो हि दुरतिक्रमः ।।
யுகங்கள் அதனதன் சக்திக்கு ஏற்று நடப்பது போல, இந்த பூமியும், நதிகளும், மரங்களும், மலைகளும், சித்தர்களும், தேவர்களும், ரிஷிகளும் காலத்தை ஏற்று அனுசரித்து நடக்கிறார்கள்.
மனிதர்களுடைய தேக பலமும் யுகம் செல்ல செல்ல குறைகிறது. முந்திய யுகங்களில் தேக பலம் அதிகமாக இருக்கிறது.
காலத்தை அனுசரித்து நான் இருப்பதால், நீயும் அந்த ரூபத்தை பார்க்க ஆசைப்பட வேண்டாம். காலத்தை மீறி நாம் இருக்க கூடாதல்லவா?"
என்றார் ஹனுமான்.
युगसङ्ख्यां समाचक्ष्व आचारं च युगेयुगे। धर्मकामार्थभावांश्च कर्मवीर्ये भवाभवौ ।।
"யுகங்களின் கால அளவை அந்த யுகங்களில் இருந்த ஆசாரங்களை, அறம் பொருள் இன்பம் போன்றவைகளின் உண்மையான அர்த்தத்தை, பாவம் புண்ணியம் பற்றியும், ஆற்றலையும், பிறப்பையும், இறப்பையும் பற்றி எனக்கு நீங்கள் சொல்ல வேண்டும்"
என்று கேட்டான் பீமன்.
कृतं नाम युगं श्रेष्ठं यत्रधर्मः सनातनः। कृतमेव न कर्तव्यं तस्मिन्काले युगोत्तमे ।।
न तत्र धर्माः सीदन्ति क्षीयन्ते न च वै प्रजाः। ततः कृतयुगं नाम कालेन गुणतां गतम् ।।
ஹனுமான், பீமனை பார்த்து,
"க்ருத யுகத்தில் தர்மம் (அறம்) நிலையாக இருந்தது. அந்த யுகத்தில் நல்ல தர்மங்களே (அறமே) செய்யப்பட்டது. அதர்மமாக (அறமில்லாமல்) காரியங்கள் செய்யப்படவில்லை. அந்த யுகத்தில் தர்மம் (அறம்) வாடவே இல்லை. மக்களும் குறையாமல் இருந்தனர். இதனாலேயே இந்த யுகம் க்ருத யுகம் என்று அழைக்கப்பட்டது.
देव दानव गन्धर्व यक्ष राक्षस पन्नगाः। नासन्कृतयुगे तात तदा न क्रयविक्रयः ।। न सामऋग्यजुर्वर्णाः क्रिया नासीच्च मानवी। अभिध्याय फलं तत्र धर्मः संन्यास एव च ।। न तस्मिन्युगसंसर्गे व्याधयो नेन्द्रियक्षयः। नासूया नापि रुदितं न दर्पो नापि वैकृतम् ।।
க்ருத யுக சமயத்தில், தேவர்களும், அசுரர்களும், கந்தர்வர்களும், யக்ஷர்களும், ராக்ஷஸர்களும், பன்னகர்களும் இந்த பூமியில் இருக்கவில்லை.
அந்த யுகத்தில், வாங்குவது-விற்பது என்ற காரியங்கள் இல்லை.
ருக், யஜு ஸாம என்று தனித்து இல்லாத காலம் அது.. மனிதர்களுக்கு உழைக்க அவசியமும் இல்லை.
அந்த யுகத்தில் நினைத்த மாத்திரத்தில் அனைத்தும் கிடைத்தது.
அனைவருக்கும் ஸந்யாஸமே (மோக்ஷ எண்ணமே) இருந்தது.
அந்த யுகத்தில் நோய் யாருக்குமே இல்லை.
அந்த யுகத்தில் புலன்கள் தன் சக்தியை இழப்பதே இல்லை.
அந்த யுகத்தில் யாருமே மற்றவரின் நல்ல குணத்தை பார்த்து அஸூயை படாமல் இருந்தனர்.
அந்த யுகத்தில் யாரும் அழுவதில்லை. யாருக்கும் தன்னை பற்றி அகங்காரம் இல்லை. யாரும் கபடம் செய்வதில்லை.
न विग्रहः कुतस्तन्द्री न द्वेषो न च पैशुनम्। न भयं नापि संतापो न चेर्ष्या न च मत्सरः ।।
யாரும் சண்டை இடுவதும் இல்லை.
அந்த யுகத்தில் யாருக்கும் சோம்பல் கிடையாது. யாரிடமும் விரோதமும் கிடையாது. யாருமே மற்றவரை கோள் சொல்வதும் கிடையாது.
எதை நினைத்தும் பயமும் கிடையாது.
கிடைக்கவில்லையே என்ற தாபமும் யாருக்கும் கிடையாது. பொறாமையும் கிடையாது.
समाश्रयं समाचारं समज्ञानं च केवलम्। तदा हि समकर्माणो वर्णा धर्मानवाप्नुवन् ।।
க்ருத யுகத்தில் இருந்த க்ஷத்ரியர்கள் (army,police), பிராம்மணர்கள் (vedic scholars with 6 duties), வைசியர்கள் (employer), சூத்திரர்கள் (employee) அவர்களுடைய இயற்கையான குணத்தில் கலப்படம் இல்லாமல் இருந்தனர். தங்கள் கடமையை பற்றுடன் செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.
அந்த க்ருத யுகத்தில் இருந்த நான்கு வர்ணத்து மக்களும்,
பிரம்மத்தை அடைவதையே நோக்கமாக கொண்டிருந்தனர்.
அந்த பிரம்மத்தை அடைவதற்காக ஒழுக்கத்தோடு எப்பொழுதுமே இருந்தார்கள்.
பிரம்மத்தை பற்றிய அறிவும் கொண்டிருந்த இவர்கள் அதற்கான காரியங்களே செய்து கொண்டிருந்தார்கள். பிரம்மத்தை அடையும் தகுதியோடு இருந்தார்கள்.
ஒரு சமயம், திரௌபதி திவ்யமான நறுமணம் கொண்ட 1000 இதழ்கள் கொண்ட தாமரை மலரை கண்டாள்.
சௌகந்திக மலரை பறிக்க சென்றான் பீமன்.
அந்த சமயம் சகோதரர்களோடு அர்ஜுனன் இருந்தானா?
பீமன் வரவில்லையே என்று தர்மபுத்திரர் திரௌபதி, நகுலன், சகாதேவனோடு, அங்கிருந்த ப்ராம்மணரைகளையும் கடோதகஜன் உதவியோடு அழைத்து கொண்டு, கந்தமாதன் என்ற மலையை அடைந்தார்கள்.
குபேரன் "பீமன் சௌகந்திக மலர்களை வேண்டுமளவுக்கு எடுத்து கொள்ளட்டும்" என்று அனுமதி கொடுத்த பிறகு, பீமன் மலர்களை பறித்து கொண்டான்.
ऊषुर्नातिचिरं कालं रममाणाः कुरूद्वहाः |
प्रतीक्षमाणआ बीभत्सुं गन्धमादनसानुषु ||
- ஆரண்ய காண்டம் (மஹாபாரதம்)
கந்தமாதன் என்ற அந்த மலை அடிவாரத்திலேயே சில காலம் பீபத்ஸு என்ற பெயர் கொண்ட அர்ஜுனனை எதிர்பார்த்து வசித்து வந்தார்கள்.
பதில்: சௌகந்திக மலரை பீமன் பறிக்க சென்ற போது, பாண்டவர்களோடு அர்ஜுனன் இல்லை
அம்பு படுக்கையில் இருந்த பீஷ்மர், ஸ்வாயம்பு மனு ப்ரம்ம லோகம் செல்லும் முன்னர் கடைசியாக சொன்ன வார்த்தையை யுதிஷ்டிரனிடம் சொல்கிறார்.
स्त्रियः पुंसां परिददौ मनुर्जिगमिषुर्दिवम्।
अबलाः स्वल्पकौपीनाः सुहृद सत्यजिष्णवः।।
ईर्षवो मानकामाश्च चण्डाश्च सुहृदोऽबुधाः।
स्त्रियस्तु मानमर्हन्ति ता मानयत मानवाः।।
स्त्रीप्रत्ययो हि वै धर्मो रतिभोगाश्च केवलाः।
परिचर्या नमस्कारास्तदायत्ता भवन्तु वः।।
- வியாச மஹாபாரதம்
(அனுஸாஷன பர்வம்)
மனு தன்னுடைய உலகத்துக்கு செல்லும் முன் இவ்வாறு சொன்னார்.
"மனிதர்களே! பெண்கள் ஆண்களை விட உடல் பலம் குறைந்தவர்கள். எளிதில் உணர்ச்சி வசப்பட கூடியவர்கள். நல்ல குணம் கொண்டவர்கள். சத்யத்தை ஜெயிப்பவர்கள், பொறாமையும் கொண்டவர்கள், கௌரவத்தை விரும்புபவர்கள்,
மனிதர்களே! பெண்களை கௌரவமாக நடத்துங்கள். தர்மமே பெண்ணை நம்பி தான் இருக்கிறது. காமமும் பெண்ணை நம்பியே இருக்கிறது. அனைத்து பூஜைகளும், வழிபாடும் (நமஸ்காரமும்) பெண்ணை நம்பியே இருக்கிறது. இவை அனைத்துக்கும் காரணமாக இருக்கும் பெண்ணை மதியுங்கள்.
உன் குடும்பத்தில் சந்ததி உருவாக்கி கொடுப்பதும் பெண்ணே. அந்த சந்ததியை வளர்த்து காப்பதும் பெண்ணே. உலக வாழ்க்கை உங்களுக்கு ஆனந்தமாக தெரிவதற்கு காரணமே பெண் தான் என்று பாருங்கள். அவர்களை நீங்கள் கௌரவத்தோடு நடத்தினால், எல்லா பலனையும் பெறுவீர்கள்" என்று சொல்லி, புருஷர்களிடம் பெண்களை தகப்பன் போல கொடுத்து விட்டு, சொர்க்க லோகம் சென்றார் மனு.
வியாஸரின் சிஷ்யர் "வைஸம்பாயனர்", ஜனமேஜயனுக்கு அவன் குடும்ப கதையை சொல்கிறார்.
சத்தியம் தவறாத, தோல்வியே அடையாத "மஹாபிஷக்" என்று பெயர் பெற்ற இக்ஷ்வாகு அரசன் ஒருவர் இருந்தார்.
इक्ष्वाकुवंशप्रभो राजासीत्पृथिवीपतिः।
महाभिषगिति ख्यातः सत्यवाक्सत्यविक्रमः।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
அவர் 1000 அஸ்வமேத யாகம் செய்து, 100 ராஜசூய யாகம் செய்து தேவேந்திரனை திருப்தி செய்து இருந்தார்.
அந்த அரசன் பூலோகத்தில் தேகத்தை விட்டு பிரிந்த பிறகு, மேலுலகில் இருந்தார்.
सोऽश्वमेधसहस्रेण राजसूयशतेन च।
तोषयामास देवेशं स्वर्गं लेभे ततः प्रभुः।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
ஒரு சமயம் தேவர்கள் ப்ரம்ம லோகம் சென்று ப்ரம்ம தேவனை தரிசித்தனர்.
அங்கே ராஜ ரிஷிகளும் இருந்தனர். இந்த மஹாபிஷக் என்ற அரசரும் இருந்தார்.
ततः कदाचिद्ब्रह्माणमुपासांचक्रिरे सुराः।
तत्र राजर्षयो ह्यासन्स च राजा महाभिषक्।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
அப்பொழுது, நதிகளில் சிறந்தவளான கங்கை ப்ரம்மதேவனை தரிசிக்க வந்தாள்.
அப்போது, சந்திரன் போன்ற நிறத்தில் அவள் அணிந்திருந்த பட்டாடை சிறிது காற்றில் சிறிது விலகியது.
अथ गङ्गा सरिच्छ्रेष्ठा समुपायात्पितामहम्।
तस्या वासः समुद्धूतं मारुतेन शशिप्रभम्।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
உடனே அங்கிருந்த தேவர்கள் அனைவரும் தலை குனிந்து கொண்டனர்.
மஹாபிஷக் என்ற இந்த ராஜரிஷி மட்டும் கங்கையை பார்த்து கொண்டே இருந்தார்.
ततोऽभवन्सुरगणाः सहसाऽवाङ्मुखास्तदा।
महाभिषक्तु राजर्षिरशङ्को दृष्टवान्नदीम्।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
இதை கண்ட ப்ரம்ம தேவர், மஹாபிஷக்கை கடிந்து கொண்டார்.
பிரம்மதேவர், "நீ மனிதனாக பிறந்து, பிறகு மீண்டும் நல்ல லோகங்களை அடைவாய்.
மூடனே! எந்த கங்கையை கண்டு உன் மனம் மயங்கியதோ, அதே கங்கையானவள் மனித லோகத்தில் உனக்கு பிடிக்காததை செய்ய போகிறாள்.
அவள் செயலை கண்டு உனக்கு எப்போது உனக்கு கோபம் வருமோ, அப்பொழுது நீ சாபத்திலிருந்து விடுபடுவாய்." என்று கடிந்து சொன்னார்.
सोपध्यातो भगवता ब्रह्मणा तु महाभिषक्।
उक्तश्च जातो मर्त्येषु पुनर्लोकानवाप्स्यसि।।
यया हृतमनाश्चासि गङ्गया त्वं हि दुर्मते।
सा ते वै मानुषे लोके विप्रियाण्याचरिष्यति।
यदा ते भविता मन्युस्तदा शापाद्विमोक्ष्यते।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
இப்படி சபித்ததும், மனுஷ்ய லோகத்தில் உள்ள ராஜ ரிஷிகளையும், அரசர்களையும் பார்த்த மஹாபிஷக், அங்கு ஆட்சி செய்து கொண்டிருக்கும் "பிரதீபன்" என்ற அரசனை தனக்கு தகப்பனாக ஏற்றார்.
स चिन्तयित्वा नृपतिर्नृपानन्यांस्तपोधनान्।।
प्रतीपं रोचयामास पितरं भूरितेजसम्।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
மனதை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தன்னையே பார்த்து கொண்டிருந்த மஹாபிஷக்கை நினைத்து கொண்டே கங்கை திரும்பி சென்றாள்.
सा महाभिषजं दृष्ट्वा नदी दैर्याच्च्युतं नृपम्।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
ஜனமேஜயா!
அவள் செல்லும் போது, சொர்க்க லோகத்தில் தேவர்களில் ஒருவர்களான 8 வஸுக்கள் உடல் பொலிவு குன்றி, அறிவு கலங்கி நிற்பதை கண்டாள். உடனே அவர்களை பார்த்து, "ஏன் இப்படி நிறம் மாறி காணப்படுகிறீர்கள்? நீங்கள் நலம் தானே?" என்று விஜாரித்தாள்.
तमेव मनसा ध्यायन्त्युपावृत्ता सरिद्वरा।
सा तु विध्वस्तवपुषः कश्मलाभिहतान्नृप।।
ददर्श पथि गच्छन्ती वसून्देवान्दिवौकसः।
तथारूपांश्च तान्दृष्ट्वा प्रपच्छ सरितां वरा।।
किमिदं नष्टरूपाः स्थ कच्चित्क्षेमं दिवौकसाम्।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
தேவர்களாகிய வசுக்கள், கங்கையை பார்த்து, "மஹா நதியே! நாங்கள் விளையாட்டாக வஸிஷ்டருக்கு செய்த சிறு தவறினால் இப்படி ஆகி இருக்கிறோம்.
முன்பு, நான் அறியாமல் சந்தியாவந்தனம் செய்து கொண்டிருந்த வஸிஷ்டருக்கு இடைஞ்சல் செய்தோம்.
உடனே அவர் கோபத்தினால், "நீங்கள் மானிட உலகத்தில் கர்ப்பவாசம் செய்வீர்கள்" என்று சபித்து விட்டார்.
வேத வாக்குள்ள அவர் என்ன சொன்னாலும் பலிக்கும். அதை மாற்றவும் இயலாது.
கங்கா தேவியான நீயே பூலோகத்தில் எங்களை புத்திரர்களாக பெற வேண்டும். மனித பெண் கர்ப்பத்தில் நாங்கள் வசிக்க மாட்டோம்." என்றனர். இப்படி 8 வஸுக்களும் கேட்டு கொண்டதும், "அப்படியே ஆகட்டும்" என்றாள் கங்காதேவி.
तामूचुर्वसवो देवाः शप्ताः स्मो वै महानदि।।
अल्पेऽपराधे संरम्भाद्वसिष्ठेन महात्मना।
विमूढा हि वयं सर्वे प्रच्छन्नमृषिसत्तमम्।।
सन्ध्यां वसिष्ठमासीनं तमत्यभिसृताः पुरा।
तेन कोपाद्वयं शप्ता योनौ संभवतेति ह।।
न तच्छक्यं निवर्तयितुं यदुक्तं ब्रह्मवादिना।
त्वमस्मान्मानुषी भूत्वा सूष्व पुत्रान्वसून्भुवि।।
न मानुषीणां जठरं प्रविशेम वयं शुभे।
इत्युक्ता तैश्च वसुभिस्तथेत्युक्त्वाऽब्रवीदिदम्।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
"மனிதர்களில் எந்த புருஷன் உங்களை உற்பத்தி செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?" என்று கேட்டாள்.
मर्त्येषु पुरुषश्रेष्ठः को वः कर्ता भविष्यति।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
அதற்கு வஸுக்கள், "ப்ரதீபனுடைய பிள்ளையாக சாந்தனு என்னும் அரசன் பிறந்து பெரும் புகழ் பெறுவான். மனித லோகத்தில் அவன் மூலம் நாங்கள் வர நினைக்கிறோம்" என்றனர்.
प्रतीपस्य सुतो राजा शान्तनुर्लोकविश्रुतः।
भविता मानुषे लोके स नः कर्ता भविष्यति।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
உடனே கங்கை, "தேவர்களே! நீங்கள் என்னிடம் என்ன சொன்னேர்களோ, அதற்கு நான் சம்மதிக்கிறேன். அந்த அரசனுக்கும், உங்களுக்கும் விருப்பமான காரியத்தை நான் செய்வேன்" என்று சொன்னாள்.
ममाप्येवं मतं देवा यथा मां वदथानघाः।
प्रियं तस्य करिष्यामि युष्माकं चेतदीप्सितम्।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
உடனே வஸுக்கள், "மூன்று லோகங்களும் செல்பவளே! நீண்ட காலம் இந்த சாபத்தை நாங்கள் அனுபவிக்க விரும்பவில்லை. ஆதலால், உனக்கு பிறந்த பிள்ளைகளை பிறந்தவுடனே ஜலத்தில் போட்டு விட வேண்டும். புத்தியில்லாத நாங்கள் வஸிஷ்டர் சந்தியா வந்தனம் செய்து கொண்டிருந்த போது, அவருடைய பசுவை பிடிக்க விரும்பி முயற்சி செய்ய, அந்த ப்ரம்மரிஷியால் சபிக்கப்பட்டு இருக்கிறோம். அப்படி சபிக்கப்பட்ட எங்களை நீ உடனே விடுவித்து விட வேண்டும்" என்று கேட்டு கொண்டனர்.
இதை கேட்ட கங்காதேவி, "அப்படியே செய்கிறேன். ஆனாலும், (சாந்தனு) அரசனுக்கு பிள்ளையில்லாமல் செய்ய கூடாது. அவருக்கு ஒரு பிள்ளையாவது நிறுத்த வேண்டும். என்னிடம் புத்திரனை எதிர்பார்த்து சேர்ந்த அந்த அரசன் வீண் போக கூடாது" என்றாள்.
एवमेतत्करिष्यामि पुत्रस्तस्य विधीयताम्।
नास्य मोघः सङ्गमः स्यात्पुत्रहेतोर्मया सह।।
- வியாசர் மஹாபாரதம்
அதற்கு அந்த வஸுக்கள், "நாங்கள் ஒவ்வொருவரும் எங்கள் சக்தியில் 4ல் ஒரு பாகத்தை கொடுக்கிறோம். அந்த சக்தியுடன் உங்களுக்கும் அந்த அரசனுக்கும் பிரியமான புத்திரன் ஒருவன் நிலைப்பான். ஆனால், அவன் மனித லோகத்தில் சந்ததியை உருவாக்க மாட்டான். அதனால், உன்னுடைய வீரமிகு புத்திரனுக்கு புத்திரன் உண்டாக மாட்டான்" என்று சொன்னார்கள். இவ்வாறு கங்கா தேவியுடன் உடன்படிக்கை செய்து கொண்டு, வஸுக்கள் சென்றனர்.
தர்மம் தெரிந்த இரட்டை பிறப்பாளர்களால் (பூணூல்/காயத்ரீ உபதேசம் பெற்ற பிராம்மணர்கள்/வைசியர்கள்/க்ஷத்ரியர்கள்), "ஸ்ரௌத்த" தர்மம், "ஸ்மார்த்த" தர்மம் என்ற 2 தர்மங்கள் விதிக்கப்பட்டு உள்ளது.
दानाग्निहोत्रमिज्या च श्रौतस्यैतद्धि लक्षणम्।।
- adi parva (Vyasa mahabharata)
"தானம் + அக்னி ஹோத்ரம் + யாகம்" இந்த மூன்றும் "ஸ்ரௌத்த" தர்மத்தில் உள்ள லக்ஷணங்கள்.
स्मार्तो वर्णाश्रमाचारो यमैश्च नियमैर्युतः।
- adi parva (Vyasa mahabharata)
"யமம்+நியமம்" போன்ற வர்ணாஸ்ரம தர்மத்தை கடைபிடித்து கொண்டிருப்பது "ஸ்மார்த்த" தர்ம லக்ஷணம்.
(யமம் - பிற உயிரை துன்பம் செய்யாமல் இருப்பது, பொய் பேசாமல் இருப்பது, திருடாமல் இருப்பது, தகாத காமம் இல்லாமல் ப்ரம்மச்சர்யத்தில் இருப்பது, அதர்மமான பொருளில் பற்று இல்லாமல் இருப்பது. யமம் என்பது இந்த குணங்களை குறிக்கிறது)
(நியமம் - தூய்மையாக (சௌசம்) இருப்பது, கிடைத்ததில் திருப்தி கொள்வது, தவம் செய்வது, வேதம் ஓதுவது, பகவத் தியானம் செய்வது. நியமம் என்பது கட்டுப்பாடுகளை குறிக்கிறது)
धर्मे तु धारणे धातुः सहत्वे चापि पठ्यते।।
- adi parva (Vyasa mahabharata)
தர்மமே அனைத்திற்கும் ஆதாரம். ஆதலால் அவரவர் தர்மத்தை விட கூடாது என்று சொல்லப்படுகிறது.
तत्रेष्टफलभाग्धर्म आचार्यैरुपदिश्यते।
अनिष्टफलभाक्रेति तैरधर्मोऽपि भाष्यते।।
तस्मादिष्टफलार्थाय धर्ममेव समाश्रयेत्।
- adi parva (Vyasa mahabharata)
தன்னுடைய தர்மத்தில் யார் யார் இருக்கிறார்களோ, அவர்களுக்கு இனிய பலன்கள் தானாக கிடைக்கும் என்று ஆசார்யர்கள் உபதேசிக்கிறார்கள்.
நல்ல பலன் நமக்கு கிடைப்பதற்காக, நம் தர்மத்தை நாம் நிச்சயம் கடைபிடிக்க வேண்டும்.
ब्राह्मो दैवस्तथैवार्षः प्राजापत्यश्च धार्मिकः।।
विवाहा ब्राह्मणानां तु गान्धर्वो नैव धार्मिकः।
- adi parva (Vyasa mahabharata)
பிராம்மண விவாஹம் (1), தெய்வ விவாஹம் (2), ஆர்ஷம் என்ற விவாஹம் (3), ப்ராஜாபத்யம் என்ற விவாஹம் (4) தர்மத்துக்கு உட்பட்ட விவாஹ முறைகள்.
காந்தர்வ விவாஹம் (LOVE MARRIAGE) ஒரு போதும் பிராம்மண வர்ணத்தில் (Today MLA/MP are in this Varna guiding Kshatriya (army/police)) உள்ளவர்களுக்கு அனுமதிக்கப்பட்ட விவாஹம் ஆகாது.
பாண்டவர்களுக்கு எத்தனை மகன்கள் பிறந்தார்கள்? அறிவோம் மஹாபாரதம்
ततः पाञ्चाल विषयं गत्वा
स्वयंवरे द्रौपदीं लब्ध्वा अर्ध राज्यं
प्राप्य इन्द्रप्रस्थ निवासिन: तस्यां
पुत्रान् उत्पादयाम् आसु द्रौपद्याम्।।
प्रतिविन्ध्यां युधिष्ठिरः |
सुतसोमं वृकोदरः |
श्रुतकीर्तिमर्जुनः |
शतानीकं नकुलः |
श्रुतसेनं सहदेव इति।।
- மஹாபாரதம் (வ்யாஸர்)
பாஞ்சால தேசம் (punjab) சென்று, திரௌபதியை சுயம்வரத்தில் வென்று, கிடைத்த பாதி ராஜ்யமான இந்திரப்ரஸ்தத்தில் பாண்டவர்கள் வசித்தனர். அங்கு திரௌபதி மூலம் பாண்டவர்கள் 5 புத்திரர்களை பெற்றனர்.
யுதிஷ்டிரன் ப்ரதிவிந்த்யன் (1) என்ற புத்திரனை பெற்றார்.
பீமன் ஸுதஸோமன் (2) என்ற புத்திரனை பெற்றார்.
அர்ஜுனன் ஸ்ருதகீர்த்தீ (3) என்ற புத்திரனை பெற்றார்
நகுலன் ஸதாநீகன் (4) என்ற புத்திரனை பெற்றார்.
சஹதேவன் ஸ்ருதசேனன் (5) என்ற புத்திரனை பெற்றார்.
शैव्यस्य कन्यां देवकीं नामोपयेमे युधिष्ठिरः।
तस्यां पुत्रं जनयामास यौधेयं नाम।।
யுதிஷ்டிரன் ஸைப்யனின் பெண்ணான தேவகீயை மணந்தார். அவர்களுக்கு யௌதேயன் (6) என்ற புத்திரன் பிறந்தான்.
பிறகு, அர்ஜுனன் மதுரைக்கு எல்லையாக இருந்த மணலூர் (பாண்டிய தேசம்) அரசனின் (சித்ரவாஹனன்) பெண்ணான சித்ராங்கதாவை மணந்தார். அவர்களுக்கு பப்ருவாஹனன் (பாண்டிய மன்னன்) (13) என்ற புத்திரன் பிறந்தான்.
एते त्रयोदश पुत्राः पाण्डवानाम्
இவ்வாறு பாண்டவர்களுக்கு 13 புத்திரர்கள் பிறந்தார்கள்.
பாண்டிய தேச அரசி சித்ராங்கதா, அர்ஜுனனின் மூத்த மனைவியும், பாஞ்சாலியுமான (punjab) திரௌபதிக்கு பெரு மதிப்பு கொடுத்து இருக்கிறாள்.
அவள் மகனும், பாண்டிய அரசனுமான பப்ருவாஹனன் முதல் பிறகு 5000 வருடங்கள் வந்த பாண்டிய அரசர்கள் யாவரும் திரௌபதிக்கு பெரு மதிப்பு கொடுத்து வழிபாடு செய்து, அக்னியில் இருந்து தோன்றியவள் என்பதால், அவளுக்கு முன் தீ மிதித்து வழிபாடு செய்து இருக்கின்றனர் என்று தெரிகிறது.
இன்றைய பஞ்சாபில் கூட திரௌபதிக்கு வழிபாட்டு கோவில்கள் அதிகம் இல்லை. ஆனால் திரௌபதிக்கு தெற்கு பாரதமான தமிழ்நாட்டில் திரௌபதிக்கு கோவில்கள், வழிபாடுகள் அதிகம் காணப்படுகிறது.
ஏன் திரௌபதி அம்மனுக்கு கோவில் தமிழகத்தில் அதிகம் உள்ளது?
தமிழர்களுக்கும் திரௌபதிக்கும் எப்படி சம்பந்தம் உண்டாகி இருக்கும்?
திரௌபதியை மணந்து கொண்ட அர்ஜுனன், தமிழகம் வந்தாரா?
மஹாபாரதம் படிக்கும் போது, இதற்கான விடை நமக்கு தெரிகிறது.
அது மட்டுமல்ல, அர்ஜுனன் பாண்டிய இளவரசியான சித்ராங்கதையை மணந்து கொண்டார் என்று தெரிகிறது.
அர்ஜுனன் பிள்ளையே பிறகு பாண்டிய மன்னன் ஆனான் என்றும் தெரிகிறது.
மஹாபாரத போருக்கு பிறகு 4000 வருடங்கள் (பாண்டிய ஆட்சி இருந்த வரை) அர்ஜுனன் வம்சமே பாண்டிய மன்னர்களாக ஆண்டனர்.
அர்ஜுனன் பாண்டிய இளவரசி சித்ராங்கதையை மணக்க இடம் கொடுத்த திரௌபதிக்கு இந்த தமிழ் மண் தெரிவிக்கும் நன்றி என்று அறிய முடிகிறது.
மேலும், திரௌபதி அக்னியில் இருந்து வந்தவள் என்று காட்ட, தீ மிதிக்கும் வழிபாடும் ஏற்பட்டது என்று அறிய முடிகிறது.
மஹாபாரத காலத்தில் (3100BCE) "மதுரை"க்கு பெயர் என்ன இருந்து இருக்கிறது? என்று அறிய முடிகிறது.
பாண்டியர்களுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் எப்படி சம்பந்தம் உண்டாகி இருந்தது?
சோழ அரசாட்சியும், சேர அரசாட்சி முடிந்ததும், பாண்டிய அரசாட்சி பல வருடங்கள் நடந்தது என்பது மாலிக் காபூர் வந்த சமயத்தில் அறிய முடிகிறது. இஸ்லாமியர்கள் தாக்கிய மீனாக்ஷி கோவிலில் இன்றும் உடைக்கபட்ட சிவ லிங்கம் கதை சொல்கிறது.
5000 வருடம் முன் மஹாபாரத காலத்தில் "மணிபூரம்" என்றும் மதுரை அழைக்கப்பட்டு இருக்கிறது.
பார்வதி தேவியே மலயத்வஜ பாண்டியனுக்கு மீனாக்ஷியாக பிறந்து இந்த பாண்டிய தேசத்தை ஆண்டாள். மலயத்வஜன் வம்சத்தில் வந்த பாண்டிய மன்னன் என்று சகாதேவனுக்கு தன்னை அறிமுகப்படுத்தி கொள்கிறார், அன்று இருந்த பாண்டிய அரசர்.
பிற்காலத்தில் பெரியாழ்வார் இங்கு வந்து வசித்த போது, சில மைல் தூரத்தில் கள்ளழகர் இருக்கும் இடத்தை பார்த்தால் கோகுலம் போலவும், அங்குள்ள மலையை பார்த்தால் கோவர்த்தனம் போலவும், பிருந்தாவனம் போலவும், இந்த தலைநகரை பார்த்தால் மதுரை போலவும் தெரிய, அங்கேயே கடைசி வரை வசித்தார்.
மணிபூரம் தென்மதுரை போல இவருக்கு தெரிய, உத்திர பிரதேசத்தில் இருக்கும் நிஜமான மதுராவை வடமதுரை... வடமதுரை என்று குறிப்பிட்டு பாடுகிறார்.
அவர் காலத்துக்கு பிறகே, மதுரை என்ற பெயர் உண்டாகியது.
ஆண்டாளை பெற்ற பெரியாழ்வார் முக்தி பெற்ற ஸ்தலம் அழகர்மலை என்ற சோலைமலை என்ற திருமாலிருஞ்சோலை.
பாண்டியர்களுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் எப்படி சம்பந்தம் உண்டாகி இருந்தது?
தமிழர்களுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் எப்படி சம்பந்தம் உண்டாகி இருந்தது?
வாருங்கள்.. அறிவோம் வியாச மஹாபாரதம்
Connection between tamil people (Pandiya and chola) in mahabharat?
In 3 chapter, we see this connection. Also we see that, from 3102BCE Mahabharata period, pandya kings are Arjuna lineage.
1st when Arjuna goes for theertha yatra, 2nd sahadeva when he goes for rajasuya yagya, 3rd Arjuna goes again for aswamedha yaga where he gets killed by his son babruvahana and gets life back from Udupi another wife.
பாண்டிய அரசன் அர்ஜுனனின் மகன் என்றும், தமிழர்கள் "தமிழ் மொழி பேசினார்கள்" என்றும் மகாபாரதத்தில் காண்கிறோம்.
நம் பாண்டிய அரச வம்சமே, அர்ஜுனன் வம்சம் என்று தெரிகிறது.
மஹாபாரத ஸ்லோகத்துடன், அர்த்தம் இங்கே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது
1. அர்ஜுனன் இந்திரப்ரஸ்தத்தில் (old Delhi) இருந்து தீர்த்த யாத்திரையாக 12+1 மாதங்கள் செல்கிறான்.
2. யுதிஷ்டிரர் ராஜசூய யாகம் செய்ய முடிவு செய்த போது, சகாதேவன் தமிழகம் வருகிறார். இங்கு, சோழர்களை முதலில் பார்க்கிறான். பிறகு பாண்டிய தேசம் செல்கிறான். இவர்கள் தமிழர்கள், தமிழ் மொழி பேசினார்கள் என்று வியாசர் சொல்கிறார். தன் சகோதரனின் மனைவியும், அவன் பிள்ளை பப்ருவாகனனும் இருப்பதால், மலயத்வஜ அரசன் பரம்பரையில் வந்த சித்ரவாகனன் அரண்மனைக்கு வந்து பார்க்கிறான். அர்ஜுனன் பிள்ளைக்கு பொன்னும் மணியும் தருகிறான். யாகத்துக்கு வரவேண்டும் என்று அழைக்கிறான். சபா பர்வம், அத்தியாயம் 33 https://www.proudhindudharma.com/2022/08/Sahadeva-visit-tamilnadu-and-chitrangada.html?m=1
कश्चैनम् अस्तं नयति कस्मिंश्च प्रति-तिष्ठति ॥Adi Parva
யார் சூரியனை உதிக்க செய்கிறார்?
சூரியனுக்கு பக்கத்தில் யார் போகிறார்கள்?
யார் சூரியனை அஸ்தமிக்க செய்கிறார்?
எதில் சூரியன் நிலை பெற்று இருக்கிறார்?
ब्रह्म आदित्यम् उन्नयति देवा: तस्य अभित: चराः।
धर्म: चा अस्तं नयति च सत्ये च प्रति-तिष्ठति ॥
பரமாத்மா (ப்ரம்மம்) சூரியனை (ஜீவனை) உதிக்க செய்கிறார்.
தேவர்கள் (மனமும், புலனும்) சூரியனுக்கு (ஜீவனுக்கு) பக்கத்தில் போகிறார்கள்.
பரமாத்மாவின் சட்டம் என்ற தர்மமே (பக்தியால்) சூரியனை (ஜீவன்) அஸ்தமிக்க செய்கிறது (மோக்ஷம் அடைகிறான்)
சத்தியத்தில் (பரமாத்மாவின் சட்டத்திற்கு கட்டுப்பட்டு) சூரியன் (ஜீவன்) நிலை பெற்று இருக்கிறான்.
केनस्विद् श्रोत्रियः भवति केनस्विद् विन्दते महत्।
केनस्विद् द्वितीयवान् भवति राजन् केन च बुद्धिमान् ॥
எதனால் மனிதன் ஸ்ரோத்ரியனாகிறான் (வேதம் படித்தவன்)?
எதனால் மனிதன் மகத்தை (பெருமை) அடைகிறான்?
எதனால் மனிதன் துணை உள்ளவனாகிறான்?
எதனால் மனிதன் புத்திமானாகிறான்?
श्रुतेन श्रोत्रियो भवति तपसा विन्दते महत्।
धृत्या द्वितीयवान् भवति बुद्धिमान् वृद्ध सेवया ॥
வேதம் ஓதுவதால் மட்டுமே மனிதன் ஸ்ரோத்ரியனாகிறான்.
தவத்தால் (action without giveup) மனிதன் மகத்தை (பெருமை) அடைகிறான்
தைரியத்தினால் மனிதன் துணை உள்ளவனாகிறான்.
வயதானவர்களை கைவிடாமல் அவர்களுக்கு சேவை செய்யும் மனிதன் புத்திமானாகிறான்.
किं ब्राह्मणानां देवत्वं क: च धर्मः सतामिव।
क: च एषां मानुषो भावः किम् एषांअसतामिव ॥
ப்ராம்மணன் (MLA, MP) தேவ தன்மையை (ஸத்வ குணத்தை/சாஸ்திரத்தை மீறாத குணத்தை) எப்போது பெறுகிறான்?
ப்ராம்மணனிடம் (MLA, MP) இருக்க வேண்டிய சாது தர்மம் எது?
பிராம்மணன் (MLA, MP) எப்போது மனித தனமையை அடைகிறான்?
ப்ராம்மணனிடம் (MLA, MP) இருக்க கூடாத அசட்டு குணம் எது?
स्वाध्याय एषां देवत्वं तप एषां सतामिव।
मरणं मानुषो भावः परिवाद: असतामिव ॥
ப்ராம்மணன் வேதம் அத்யயனம் செய்வதால் தேவ தன்மை பெறுகிறான். (வேதம் படிக்க படிக்க சமம்-தமம் (மன அடக்கம், புலன் அடக்கம்) உண்டாகும், ஆத்மாவே நான் என்று அறிகிறான்)
ப்ராம்மணனிடம் இருக்க வேண்டிய குணம் - தவமே (வேதத்தின் அர்த்தத்தை நினைத்து கொண்டே இருப்பதே)
‘ஆத்மா நான்’ என்பதை மறந்து, தேகம் அழியும் மரணத்தை கண்டு பயப்படும் பிராம்மணன் மனித தனமையை அடைகிறான்
ப்ராம்மணனிடம் இருக்க கூடாத குணம் - பரநிந்தை (பிறரை பற்றி குறை சொல்வது)
किं क्षत्रियाणां देवत्वं क: च धर्मः सतामिव।
क: च एषां मानुषो भावः किं एषाम् असतामिव ॥
க்ஷத்ரியன் (Police/Army) தேவ தன்மையை (சாஸ்திரத்தை மீறாத குணம்) எப்போது பெறுகிறான்?
உலக நன்மைக்காக யாகங்கள் செய்வதே, க்ஷத்திரியனிடம் இருக்க வேண்டிய சாது தர்மம்
பயப்படும் போது க்ஷத்திரியன் மனித தன்மையை அடைகிறான்.
நம்பியவனை கைவிடுவதே க்ஷத்திரியனிடம் இருக்க கூடாத அசட்டு தர்மம்
किम् एकं यज्ञियं साम किम् एकं यज्ञियं यजुः।
का च: एषां वृणुते यज्ञं कां यज्ञो नातिवर्तते ॥
யாகத்திற்கு முக்கியமான ஸாமம் எது?
யாகத்திற்கு முக்கியமான யஜுஸ் எது?
யாகத்தை எது தாங்குகிறது?
யாகம் எதை மீறாமல் இருக்கிறது?
प्राणो वै यज्ञियं साम मनो वै यज्ञियं यजुः।
ऋग् एका वृणुते यज्ञं तां यज्ञो नातिवर्तते ॥
இதயத்தில் இருக்கும் பிராணனே யாகத்திற்கு முக்கியமான ஸாமம்.
மனமே யாகத்திற்கு முக்கியமான யஜுஸ்.
ரிக் மந்திரங்களே யாகத்தை தரிக்கிறது.
யாகம் ரிக் மந்திரங்களை மீறாமல் இருக்கிறது.
யாகம் செய்யும் போது, ரிக் மந்திரங்கள் சொல்லி பெருமாளை அழைக்கிறோம். பிறகு யஜுர் மந்திரங்கள் மன ஈடுபாட்டுடன் சொல்லி, பெருமாளுக்கு அக்னியின் வழியாக நெய்வேத்யம் செய்கிறோம். இதை ஏற்று கொண்ட பெருமாளை ஸாம கானம் பாடி ஆனந்தப்படுத்துகிறோம். உலகத்தில் ஏதாவது அடைய ஆசை இருந்தால், கடைசியாக, அதர்வண மந்திரங்கள் சொல்லி, நமக்கு தேவையான ஆசைகளை சொல்லி, அவரிடம் வரம் வாங்குகிறோம்.
எவன் தெய்வங்களுக்கும், அதிதிகளுக்கும் (வீட்டிற்கு திடீரென்று வந்தவர்களுக்கும்), தனக்கு வேலை செய்பவர்களுக்கும், பெற்றோர்களுக்கும், தனக்கும் எவன் பூஜை (உணவு/மரியாதை) செய்வதில்லையோ, அப்படிப்பட்டவன், மூச்சு விட்டு கொண்டிருந்தாலும், அவன் உயிரில்லாதவனாகவே இருக்கிறான்.
இந்த உலகம் அனைத்தும் எதனால் மூடப்பட்டு இருக்கிறது?
अतिथिः सर्वभूतानाम् अग्निः सोमो गवामृतम्।
सनातनो अमृतो धर्मो वायुः सर्वमिदं जगत् ॥
அனைத்து உயிர்களுக்கும் அதிதியாக (விருந்தாளி) அக்னியே வருகிறார். அவருக்கு தேவையான உபசாரத்தை கட்டாயம் செய்து விட வேண்டும். (வயிற்றில் உள்ள அக்னியும் ஒரு அதிதியே)
மோக்ஷத்தை பற்றி சொல்லும் தர்மமே மிகவும் தொன்மையானது.
வெண்மையான பசும்பால் (மஞ்சள் கலந்தால் மருந்தாகவும் இருக்கும், பாயாசமாகி விருந்தாகவும் இருக்கும்) அம்ருதமாகும்.
இந்த உலகம் அனைத்தும் வாயுவால் மூடப்பட்டு இருக்கிறது.
किंस्विद् एको विचरते जातः को जायते पुनः।
किंस्विद् धिमस्य भैषज्यं किंस्विद् आवपनं महत् ॥
யார் ஒருவர் தனித்து திரிந்து கொண்டு இருக்கிறார்?
பிறந்த பிறகு மீண்டும் எவன் பிறக்கிறான்?
பனிக்கு எது மருந்து?
எல்லாவற்றையும் அடக்கி வைத்துள்ள பெரிய பாத்திரம் எது?
सूर्य एको विचरते चन्द्रमा जायते पुनः।
अग्नि: हिमस्य भैषज्यं भूमि: आवपनं महत् ॥
சூரியன் (ஆத்மா) ஒருவரே தனித்து திரிந்து கொண்டு இருக்கிறார்.
சந்திரன் (மனம்) தேய்ந்து பிறகு மறுபடி பிறக்கிறான்.
அக்னி (வேதவாக்கை புரிந்து கொள்ளும் போது) பனிக்கு (அஞானம்) மருந்து.
பூமியானது (உடல்) எல்லாவற்றையும் (வித்யை, அவித்யை) அடக்கி வைத்துள்ள பெரிய பாத்திரம்.
किंस्विद् एकपदं धर्म्यं किंस्विद् एकपदं यशः।
किंस्विद् एकपदं स्वर्ग्यं किंस्विद् एकपदं सुखम् ॥
தர்மம் எதில் நிலைபெறுகிறது?
புகழ் எதில் நிலைபெறுகிறது?
ஸ்வர்க்கம் எதில் நிலைபெறுகிறது?
சுகம் எதில் நிலைபெறுகிறது?
दाक्ष्यम् एकपदं धर्म्यं दानम् एकपदं यशः।
सत्यम् एकपदं स्वर्ग्यं शीलम् एकपदं सुखम् ॥
தர்மம் (அவரவர் கடமை) முயற்சியில் நிலைபெறுகிறது. (தர்மத்தை முயற்சியில்நிலைநாட்ட வேண்டும். தர்மம் தானாக அமையாது)
தானம் செய்ய செய்ய, புகழ் நிலைபெறுகிறது.
சத்தியத்தில் (உள்ளும் புறமும் உண்மையாக இருத்தல்) இருக்க இருக்க, ஸ்வர்க்கம் நிலைபெறுகிறது.
யக்ஷனே ! கேள். குலத்தாலோ, வேதம் ஓதுவதாலோ, சாஸ்திர அறிவினாலோ ஒருவன் ப்ராம்மணன் ஆவதில்லை. ஒழுக்கத்தால் மட்டுமே ஒருவன் ப்ராம்மணன் ஆகிறான். இதில் சந்தேகம் இல்லை.
वृत्तं यत्नेन संरक्ष्यं ब्राह्मणेन विशेषतः।
अक्षीणवृत्तो न क्षीणो वृत्ततस्तु हतो हतः ॥
ஆதலால், பிராம்மணன் தன் ஒழுக்கத்தை பெரும் முயற்சி செய்து பாதுகாத்து கொள்ள வேண்டும். ஒழுக்க குறையற்ற பிராம்மணன் எந்த குறையும் இல்லாமல் மதிக்கப்படுவான். ஒழுக்கத்தை தொலைத்தவன் கெட்டு போனவனே !
पठकाः पाठकाश्चैव ये चान्ये शास्त्रचिन्तकाः।
सर्वे व्यसनिनो मूर्खा यः क्रियावान्स पण्डितः ॥
படிப்பவர்கள், படிப்பை சொல்லி தருபவர்கள், மேலும் பல சாஸ்திரங்களை சிந்தனை செய்பவர்கள், யாராக இருந்தாலும், தெரிந்து கொண்டதே பரம பிரயோஜனம் என்று நினைப்பார்களென்றால், அவர்களே மூடர்கள். எவன் வாழ்க்கையில் வாழ்ந்து காட்டுவானோ , அவனே பண்டிதன்.
चतुर्वेदोऽपि दुर्वृत्तः स शूद्रादतिरिच्यते।
यो अग्निहोत्र परो दान्तः स ब्राह्मण इति स्मृतः ॥
நான்கு வேதத்தை அத்யயனம் செய்தவனே என்றாலும், ஒழுக்கமில்லாவிட்டால், அந்த பிராம்மணன் (MLA/MP) சூத்திரனுக்கும் (employee) கீழானவன்.
எந்த மனிதனால் பகலில் 5வது அல்லது 6வது காலத்தில், (12-4PM) (ஒரு பகலை 8ஆக பிரிப்பார்கள்) குறைந்தது ஒரு கீரையாவது தன் வீட்டில் சமைத்து சாப்பிட முடிகிறதோ! கடனில்லாதவனாகவும், வெளியூர் பயணம் செல்லவேண்டிய அவசியமில்லாதவனாகவும் எவன் இருக்கிறானோ,அவனே சந்தோஷமாக இருக்கிறான்.
अहन्यहनि भूतानि गच्छन्तीह यमालयम्।
शेषाः स्थावरमिच्छन्ति किमाश्चर्यमतः परम् ॥
இந்த உலகில் தினமும் எண்ணிலடங்கா உயிர்கள் யமலோகம் சென்று கொண்டே இருக்கிறது. மிச்சப்பட்டு இருக்கும் உயிர்கள் (மனிதர்கள்) தாங்கள் மட்டும் நிலையாக இருக்க போகிறோம் என்று நினைக்கிறார்கள். இதை காட்டிலும் ஆச்சர்யம் வேறு என்ன இருக்கிறது?
तर्को अप्रतिष्ठः श्रुतयो विभिन्ना
नैको मुनिर्यस्य मतं प्रमाणम्।
धर्मस्य तत्त्वं निहितं गुहायां
महाजनो येन गतः स पन्था ॥
விவாதத்தால் தர்மத்தை நிர்ணயிக்க முடியாது (பேசுபவன் சாமர்த்தியமே ஜெயிக்கும்)
வேதத்திலோ ஒரு மந்திரம் பல அர்த்தங்களை கொண்டு இருக்கிறது.
அதை கொண்டும் உண்மையான தர்மத்தை நிர்ணயிக்க முடியவில்லை.
ஒரு முனிவர் சொல்லும் சாஸ்திரம் மற்றொரு முனிவர் சொல்வதற்கு மாறாக இருக்கிறது.
எது தர்மம் என்று அறிவது உண்மையில் ரகசியமாக தான் வைக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆதலால்,
எந்த வழியில் பல பெரியோர்கள் சென்றார்களோ, அது தான் நாம் பின்பற்ற வேண்டிய தர்ம வழி.
पृथ्वी विभाण्डं गगनं पिघानं
सूर्याग्निना रात्रिदिवेन्धनेन।
मास: तु दर्वी परिघट्टनेन
भूतानि कालः पचतीति वार्ता ॥
பூமியே ஒரு பாண்டம் போல உள்ளது. ஆகாயம் அதற்கு மூடி போல இருக்கிறது. இந்த பூமி என்ற பாண்டத்தில், இரவு பகல் என்ற விறகுகளை வைத்து, சூரியன் என்ற அக்னி மூட்டி, மாதங்கள், காலங்கள் (ருதுக்கள்) என்ற கரண்டியை கொண்டு பூத உடல்களை கிளறி, பக்குவம் செய்து கொண்டே இருக்கிறது காலம். இதுவே தினமும் நடந்து வருகின்ற நிகழ்வு.
व्याख्याता मे त्वया प्रश्ना यथातत्वं परंतप।
पुरुषं त्विदानीं व्याख्याहि यश्च सर्वधनी नरः ॥
எதிரிகளை கொளுத்துபவனே! நான் கேட்ட கேள்விகளுக்கு உள்ளது உள்ளபடி விடை அளித்தாய்.
யார் புருஷன்?
யார் அனைத்து செல்வமும் உடைய மனிதன் என்று கருதப்படுகிறான்?
இதை விரிவாக கூறு.
दिवं स्पृशति भूमिं च शब्दः पुण्येन कर्मणा।
यावत्स शब्दो भवति तावत्पुरुष उच्यते ॥
புண்ணியங்கள் (நல்வினை) செய்வதால், பேரும் புகழும் பூமியில் மட்டுமல்லாது சொர்க்க லோகம் வரை பரவுகிறது. அந்த புகழ் சொல் எதுநாள் ஒருவனுக்கு இருக்கிறதோ, அது வரை "புருஷன்" என்று மதிக்கப்படுகிறான்.
तुल्ये प्रियाप्रिये यस् सुखदुःखे तथैव च।
अतीतानागते चोभे सवै पुरुष उच्येत ॥
எந்த மனிதன் விருப்பு-வெறுப்பு, சுக-துக்கம், வருமானம்-நஷ்டம் போன்ற இரட்டைகளை கண்டும் சமமாக இருக்கின்றானோ, அவனும் "புருஷன்" என்று மதிக்கப்படுகிறான்.
समत्वं यस्य सर्वेषु निस्पृहः शान्त मानसः।
सुप्रसन्नः सदा योगी स वै सर्वधनी नरः ॥
எந்த மனிதன் எந்த பொருளை கண்டாலும் சலனமில்லாமல், சம புத்தியோடு, ஆசை அற்றவனாக, சாந்தமான மனநிலையுடன், தெளிவுள்ளவனாக, எப்போதும் ப்ரம்மத்தையே தியானித்து கொண்டு இருக்கிறானோ, அந்த மனிதனே, எல்லா செல்வமும் உடையவன் என்று கருதப்படுகிறான்.
