வட கிழக்கில் வீசிய காற்றினால், 1000 இதழ்கள் கொண்ட, சூரியனுக்கு ஒப்பான பிரகாசத்தோடு திவ்யமான ஒரு தாமரை பூ தற்செயலாக வந்து விழுந்தது.
பாஞ்சாலியான திரௌபதி, அந்த திவ்யமான மணம் கொண்ட, மனதை மகிழ்விக்க கூடிய காற்றினால் கொண்டு வரப்பட்ட பூமியில் விழுந்து கிடக்கும் சுத்தமான அந்த தாமரையை பார்த்தாள்.
तच्छुभा शुभमासाद्य सौगन्धिकम् अनुत्तमम्।
अतीवम् उदिता राजन् भीमसेनम् अथाब्रवीत् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
அந்த ஸௌகந்திக புஷ்பத்தை கையில் எடுத்த திரௌபதி, பீமசேனனை பார்த்து, "பீமசேனரே! திவ்யமாக இருக்கும், மிகவும் அழகாக இருக்கும், பூக்களில் உத்தமாக இருக்கும், நறுமணம் கொண்ட, அழகிய வடிவம் கொண்ட, என் மனதை மகிழ்விக்க கூடிய இந்த மலரை பாருங்கள்.
இந்த மலரை தர்ம ராஜருக்கு கொடுப்பேன்.
இதே ஜாதியை சேர்ந்த மலரை மேலும் பறித்து கொண்டு தாருங்கள்.
அந்த பூக்களை நான் காம்யக வனத்தில் உள்ள நமது ஆஸ்ரமத்தில் வைத்து கொள்வேன்.
பார்த்தரே ! நான் உங்களுக்கு ப்ரியமானவள் என்று நினைத்தால், இந்த மலர்களை இன்னும் நிறைய பறித்து கொண்டு வாருங்கள். நான் அவைகளை நமது காம்யக வனத்தில் உள்ள நமது ஆஸ்ரமத்திற்கு கொண்டு போக விரும்புகிறேன்" என்றாள்.
பீமன், திரௌபதியின் இந்த சாதாரண ஆசையை நிச்சயம் நிறைவேற்றுவது என்ற முடிவோடு, மலரை கொண்டு வந்த திசை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான். பெரும் மலைகளில் ஏறி அந்த ஸௌகந்திக புஷ்பத்தை தேடி அலைந்தான்.
அப்போது ஹனுமான் வயதான வானரம் போல அவன் போகும் பாதையில் படுத்து கொண்டிருந்தார்.
"ஒவ்வொரு உடலுக்கு உள்ளும் பரமாத்மா இருக்கிறார்.. உன் உள்ளும் இருக்கிறார். அதனால் தாண்ட மாட்டேன். வழி விடு" என்றான் பீமன்.
"வயதாகி விட்டதால், நகர முடியவில்லை. என் வாலை நகர்த்தி விட்டு செல்" என்றார் ஹனுமான்.
பீமன் என்ன முயற்சி செய்தும் வாலை அசைக்க கூட முடியாமல் போக, வந்திருப்பது யார்? என்று பணிவோடு கேட்டான்.
हनूमानुवाच (ஹனுமான் பீமனை பார்த்து பேசலானார்)
यत्ते मम परिज्ञाने कौतूहलम् अरिंदम।
तत्सर्वम् अखिलेन त्वं शृणु पाण्डव-नन्दन ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
பகைவர்களை அடக்குபவனே! பாண்டுவின் பிள்ளையே! நீ என்னை பற்றி அறிந்து கொள்ள ஆவல் கொண்டு இருப்பதால், நான் சொல்லும் அனைத்தையும் கேள்.
अहं केसरिणः क्षेत्रे वायुना जगद् आयुषा।
जातः कमल-पत्राक्ष हनूमान् नाम वानरः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
தாமரை இதழ் போன்ற கண்கள் உடையவனே! நான் கேசரி என்பவரின் பத்னிக்கு உலகத்திற்கு ஆயுளாக இருக்கும் வாயுவின் அனுகிரஹத்தால் பிறந்த எனக்கு ஹனுமான் என்று பெயர்.
सूर्यपुत्रं च सुग्रीवं शक्रपुत्रं च वालिनम्।
सर्व वानर राजानौ सर्व-वानर यूथपाः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
உலகத்தில் இருந்த அனைத்து வானரர்களும், சூர்ய புத்திரனான சுக்ரீவனுக்கும், இந்திர புத்திரனான வாலிக்கும் பணிந்து இருந்தார்கள்.
उपतस्थु: महावीर्या मम चामित्रकर्शन।
सुग्रीवेणा भवत्प्रीति: अनिलस्य अग्निना यथा ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
எப்படி காற்றுக்கும் நெருப்புக்கும் நெருக்கம் அதிகமாக உள்ளதோ, அது போல இயற்கையாகவே எனக்கும் சுக்ரீவனுக்கும் நட்பு இருந்தது.
निकृतः स ततो भ्रात्रा कस्मिं चित्कारण अन्तरे।
ऋश्य-मूके मया सार्धं सुग्रीवो न्यवसच्चिरम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
ஒரு காரணத்தினால், சகோதரனான வாலியினால் துரத்தப்பட்ட சுக்ரீவன், ருஷ்யமுக மலையில் என்னோடு நெடுங்காலம் வசித்தார்.
अथ दाशरथि: वीरो रामो नाम महाबलः।
विष्णु: मानुष-रूपेण चचार वसुधातलम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
அந்த சமயத்தில், தசரத புத்திரராக, வீரத்துடன், மஹாபலத்துடன் ராமன் என்ற பெயரில் விஷ்ணுவே மனித ரூபத்தில் அவதரித்து பூமியில் சஞ்சரித்து கொண்டிருந்தார்.
स पितुः प्रियम् अन्विच्छन् सहभार्यः सहानुजः।
स-धनु: धन्विनां श्रेष्ठो दण्ड-कारण्यम् आश्रितः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
சிறந்த வில்லாளியான அவர், தந்தை பிரியப்பட்டதை நிறைவேற்ற, தன் மனைவியுடனும், தம்பியுடனும், வில்லை கையில் ஏந்தி கொண்டு, தண்டக ஆரண்யம் புகுந்தார்.
तस्य भार्या जनस्थान् आच्छलेनापहृता बलात्।
राक्षसेन्द्रेण बलिना रावणेन दुरात्मना ।।
सुवर्ण रत्न चित्रेण मृगरूपेण रक्षसा।
वञ्चयित्वा नरव्याघ्रं मारीचेन तदा अनघ ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
குற்றமில்லாதவனே! அப்போது, ராக்ஷஸர்களின் அரசனும், பலசாலியும், கெட்டவனுமான ராவணன் பொன் போன்ற உடலும், புள்ளிகளாக ரத்தினங்களாலும், பல நிறமுள்ள மான் வடிவம் கொண்ட மாரீசன் என்ற ஒரு ராக்ஷஸனை கொண்டு, அந்த மனிதருள் புனிதரான ராமரை ஏமாற்றி, அவருடைய மனைவியை திருட்டு தனமாக அபகரித்து விட்டான்.
हृतदारः सह भ्रात्रा पत्नीं मार्गन्स राघवः।
दृष्टवा शैल शिखरे सुग्रीवं वानरर्षभम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
தன் மனைவி தொலைந்து போன திசை நோக்கி நடந்த ராமர், தன் சகோதரனோடு தேடி, சுக்ரீவன் வசிக்கும் இந்த மலை சிகரத்தை அடைந்தார்.
तेन तस्याभवत् सख्यं राघवस्य महात्मनः।
स हत्वा वालिनं राज्ये सुग्रीवं प्रत्यपादयत् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
மஹாத்மாவான அந்த ராகவரை கண்டதும், சுக்ரீவனுக்கு இவருக்கும் நட்பு ஏற்பட்டது. ராமபிரான் வாலியை கொன்று, ராஜ்யத்தை சுக்ரீவனிடமே கொடுத்தார்.
स राज्यं प्राप्य सुग्रीवः सीतायाः परिमार्गणे।
वानरान् प्रेषयामास शतशोऽथ सहस्रशः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
ராஜ்யத்தை அடைந்த சுக்ரீவன், சீதா தேவியை தேடுவதற்காக நூற்றுக்கணக்கான,ஆயிரக்கணக்கான வானரர்களை அனுப்பினார்.
ततो वानर-कोटीभिः सहितो अहं नरर्षभ।
सीतां मार्गन् महाबाहो प्रस्थितो दक्षिणां दिशम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
மனிதர்களில் உத்தமனே! அதில் நானும், பல கோடி வானரர்களோடு சேர்ந்து கொண்டு சீதா தேவியை தேடி, தெற்கு நோக்கி செல்ல ஆரம்பித்தோம்.
ततः प्रवृत्तिः सीताया गृध्रेण सुमहात्मना।
संपातिना समाख्याता रावणस्य निवेशने ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
இப்படி தேடி கொண்டு வந்த போது, மிக்க வலிமையுடைய ஸம்பாதி என்ற கழுகு, சீதை ராவணனுடைய அரண்மனையில் இருப்பதாக சொல்லிற்று.
ततोऽहं कार्य-सिद्ध्यर्थं रामस्याक्लिष्ट कर्मणः।
शत-योजन विस्तारम् अर्णवं सहसा प्लुतः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
எந்த காரியத்தையும் எளிதில் செய்யக்கூடிய, ராமரின் நோக்கம் நிறைவடைய வேண்டும் என்ற சங்கல்பத்தில் 100 யோஜன தூரமுடைய கடலை விரைவாக தாண்டினேன்.
अहं स्व-वीर्याद् उत्तीर्य सागरं मकर आलयम्।
सुतां जनक राजस्य सीतां सुररसुतोपमाम् ।।
दृष्टवान् भरतश्रेष्ठ रावणस्य निवेशने।
समेत्य ताम् अहं देवीं वैदेहीं राघव-प्रियाम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
பரத குலத்தில் பிறந்த உத்தமனே! நான் என்னுடைய வீர்யத்தால், முதலைகள் நிரம்பி கிடக்கும் அந்த கடலை தாண்டினேன். தொடர்ந்து அந்த ராவணனின் ராஜ்யத்தில் ஜனகனின் பெண்ணான சீதா தேவியை கண்டேன்.. ராகவனுக்கு பிரியமானவளும், விதேஹ அரசரின் பெண்ணுமான அந்த தேவியை அணுகி பேசினேன்.
दग्ध्वा लङ्काम् अशेषेण सादृ प्राकार तोरणाम्।
प्रत्यागत: च अश्य पुनर्नाम तत्र प्रकाश्य वै ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
மாளிகைகளும், பிராகாரங்களும், வாசல்களும் கொண்ட இலங்கையை முழுவதுமாக கொளுத்தி, ராமருடைய பெயரை அங்கு ப்ரகாசப்படுத்தி, மீண்டும் திரும்பினேன்.
मद्वाक्यं चावधार्याशु रामो राजीव लोचनः।
अबद्धपूर्वम् अन्यैश्च बद्ध्वा सेतुं महोदधौ।
वृतो वानर कोटीभिः समुत्तीर्णो महार्णवम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
தாமரை போன்ற கண்களை கொண்ட ஸ்ரீ ராமர், நான் சொன்னதை கேட்டு, இனி செய்ய வேண்டிய காரியங்களை உறுதி செய்தார். அவர் நிச்சயித்த படி, பிறரால் இதுவரை இதற்கு முன் ஒருவராலும் கட்டப்படாத அணையை அந்த பெரிய கடலில் விரைவாக கட்டி முடித்து, கோடிக்கணக்கான வானர படை சூழ ஸ்ரீராமர் அந்த பெருங்கடலை தாண்டினார்.
ततो ररामेण वीर्येण हत्वा तान्सर्व राक्षसान्।
रणे तु राक्षस-गणं रावणं लोक-रावणम् ।।
निशाचरेनद्रं हत्वा तु सभ्रातृ सुत बान्धवम्।
राज्ये अभिषिच्य लङ्कायां राक्षसेन्द्रं विभीषणम् ।।
धार्मिकं भक्तिमन्तं च भक्तानुगत वत्सलः।
प्रत्याहृत्य ततः सीतां नष्टां वेदश्रुतिं यथा ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
பிறகு அந்த வீராதி வீரனான ஸ்ரீராமர், அனைத்து ராக்ஷஸர்களையும் கொன்று, கடைசியாக ராக்ஷஸ கூட்டங்களை உடையவனும், உலகத்தை அலற செய்பவனுமான ராக்ஷஸ அரசனான ராவணனை அவன் தம்பி, பிள்ளைகள் உறவினர்களோடு சேர்த்து கொன்று, தர்மத்தை அனுஷ்டிக்கும், பக்தியுள்ளவரும், அன்பு காட்டுபவனிடம் அன்பு காட்டும் விபீஷணரை ராக்ஷஸ கூட்டத்திற்கு அரசராக ஆக்கி, பட்டாபிஷேகம் செய்து, பிறகு தொலைந்து போன வேதத்தை முன் அவதாரத்தில் மீட்டது போல, சீதா தேவியை மீட்டார்.
பிறகு புகழ் மிக்கவரும், ரகு நந்தனருமான, பிரபுவான ஸ்ரீராமர், பதிவிரதையான தன் பத்னியோடு அங்கிருந்து புறப்பட்டு, எதிரிகள் எதிர்த்து போரிட முடியாத அயோத்தி என்னும் தன்னுடைய நகரத்துக்கு சென்று வசிக்கலானார்.
ततः प्रतिष्ठितो राज्ये रामो नृपतिसत्तमः।
वरं मया याचितो असौ रामो राजीव लोचनः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
அரசர்களில் சிறந்தவரான அவரால் ராம ராஜ்ஜியம் நிறுவப்பட்டது.
அந்த தாமரை கண்கள் கொண்ட ஸ்ரீ ராமரிடம், "பகைவரை ஒழிப்பவரே! ராமா! உங்களுடைய சரித்திரம் இந்த உலகத்தில் எவ்வளவு காலம் இருக்குமோ, அவ்வளவு காலம் வரை நான் இங்கு உயிர் வாழ ஆசைப்படுகிறேன்" என்று வரம் வேண்டினேன்.
यावद् राम कथेयं ते भवेल्लोकेषु शत्रुहन्।
तावज्जीवेयम् इत्येवं तथा अस्त्विति च स: अब्रवीत् ।।
सीता प्रसादाच्च सदा माम् इहस्थम् अरिंतम।
उपतिष्ठन्ति दिव्या हि भोगा भीम यथेप्सिताः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
ஸ்ரீராமரும், "அப்படியே ஆகட்டும்" என்று சொன்னார்.
பகைவர்களை அடக்கும் பீமா! சீதாதேவியின் அருளால், அன்றிலிருந்து நான் விருப்பப்படும் திவ்யமான போகங்கள் நான் இருக்குமிடத்தை தேடி தானே வந்து அடைகின்றது..
दशवर्ष-सहस्राणि दशवर्ष-शतानि च।
राज्यं कारितवान् राम: तत: स्वभवनं गतः ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
ஸ்ரீராமர், 11,000 வருடங்கள் அயோத்தி அரசராக இருந்து ராமராஜ்யம் நடத்தினார். பிறகு, தனது இருப்பிடமான வைகுண்டத்தை அடைந்தார்.
तदिह अप्सरसस्तात गन्धर्वाश्च सदा अनघ।
तस्य वीरस्य चरितं गायन्त्यो रमयन्ति माम् ।।
- வியாச மஹாபாரதம் (வன பர்வம்)
சீதா தேவியின் அருளால், அன்றிலிருந்து இந்த இடத்தில எப்பொழுதும் அப்சரஸ்கள், கந்தர்வர்கள் வந்து அந்த வீரருடைய சரித்திரத்தை பாடி என்னை மகிழ்வித்து கொண்டு இருக்கிறார்கள்.
இவ்வாறு ராமரின் சரித்திரத்தை சுருக்கமாக ஹனுமானே பீமனுக்கு சொல்லி, பிறகு,
பீமனை பார்த்து,
"குரு வம்சத்தில் வந்தவனே! நீ செல்ல நினைக்கும் வழி மனிதர்களுக்கு உகந்த வழி அல்ல. பாரதா! நீ இந்த வழியில் சென்றால் யக்ஷர்களாலோ, ராக்ஷஸர்களாலோ அவமதிக்க பட நேரிடும். தேவ லோகம் செல்ல இது ஒரு மார்க்கமாக இருப்பதால், நீ அவர்களால் சபிக்கப்படவும் வாய்ப்பு இருப்பதால், உன்னை நான் போக விடாமல் தடுத்தேன்.
இந்த பாதையில் மனிதர்கள் செல்ல கூடாது. செல்வதில்லை.
நீ தேடி வந்த குளம் இங்கேயே இருக்கிறது" என்று பீமன் தேடி வந்த குளத்தை காட்டினார் ஹனுமான்.
Hanuman ramayana
अहं केसरिणः क्षेत्रे वायुना जगद् आयुषा।
जातः कमल-पत्राक्ष हनूमान् नाम वानरः ।।
सूर्यपुत्रं च सुग्रीवं शक्रपुत्रं च वालिनम्।
सर्व वानर राजानौ सर्व-वानर यूथपाः ।।
उपतस्थु: महावीर्या मम चामित्रकर्शन।
सुग्रीवेणा भवत्प्रीति: अनिलस्य अग्निना यथा ।।
निकृतः स ततो भ्रात्रा कस्मिं चित्कारण अन्तरे।
ऋश्य-मूके मया सार्धं सुग्रीवो न्यवसच्चिरम् ।।
अथ दाशरथि: वीरो रामो नाम महाबलः।
विष्णु: मानुष-रूपेण चचार वसुधातलम् ।।
स पितुः प्रियम् अन्विच्छन् सहभार्यः सहानुजः।
स-धनु: धन्विनां श्रेष्ठो दण्ड-कारण्यम् आश्रितः ।।
तस्य भार्या जनस्थान् आच्छलेन आपहृता बलात्।
राक्षसेन्द्रेण बलिना रावणेन दुरात्मना ।।
सुवर्ण रत्न चित्रेण मृगरूपेण रक्षसा।
वञ्चयित्वा नरव्याघ्रं मारीचेन तदा अनघ ।।
हृतदारः सह भ्रात्रा पत्नीं मार्गन्स राघवः।
दृष्टवा शैल शिखरे सुग्रीवं वानरर्षभम् ।।
तेन तस्याभवत् सख्यं राघवस्य महात्मनः।
स हत्वा वालिनं राज्ये सुग्रीवं प्रत्यपादयत् ।।
स राज्यं प्राप्य सुग्रीवः सीतायाः परिमार्गणे।
वानरान् प्रेषयामास शतशोऽथ सहस्रशः ।।
ततो वानर-कोटीभिः सहितो अहं नरर्षभ।
सीतां मार्गन् महाबाहो प्रस्थितो दक्षिणां दिशम् ।।
ततः प्रवृत्तिः सीताया गृध्रेण सुमहात्मना।
संपातिना समाख्याता रावणस्य निवेशने ।।
ततोऽहं कार्य-सिद्ध्यर्थं रामस्याक्लिष्ट कर्मणः।
शत-योजन विस्तारम् अर्णवं सहसा प्लुतः ।।
अहं स्व-वीर्याद् उत्तीर्य सागरं मकर आलयम्।
सुतां जनक राजस्य सीतां सुररसुतोपमाम् ।।
दृष्टवान् भरतश्रेष्ठ रावणस्य निवेशने।
समेत्य ताम् अहं देवीं वैदेहीं राघव-प्रियाम् ।।
दग्ध्वा लङ्काम् अशेषेण सादृ प्राकार तोरणाम्।
प्रत्यागत: च अश्य पुनर्नाम तत्र प्रकाश्य वै ।।
मद्वाक्यं चावधार्याशु रामो राजीव लोचनः।
अबद्धपूर्वम् अन्यैश्च बद्ध्वा सेतुं महोदधौ।
वृतो वानर कोटीभिः समुत्तीर्णो महार्णवम् ।।
ततो ररामेण वीर्येण हत्वा तान्सर्व राक्षसान्।
रणे तु राक्षस-गणं रावणं लोक-रावणम् ।।
निशाचरेनद्रं हत्वा तु सभ्रातृ सुत बान्धवम्।
राज्ये अभिषिच्य लङ्कायां राक्षसेन्द्रं विभीषणम् ।।
"கணக்கில்லாத ஸர்ப்பங்களை" கத்ருவை கொண்டும் படைத்தார்.
அருணன் சூரியனுக்கு தேர் ஓட்ட சென்றார்.
கருடன் விஷ்ணுவுக்கு வாகனமாக சென்றார்.
கணக்கில்லாத ஸர்ப்பங்கள் பெயர் அனைத்தையும் சொல்ல இயலாது.
மிக முக்கியமான சில ஸர்ப்பங்கள் பெயரை ஸூத பௌராணிகர் சொல்ல ஆரம்பிக்கிறார்.
ஆதி சேஷன் விஷ்ணுவுக்கு படுக்கையாக பாற்கடல் சென்றார்.
வாசுகி பாற்கடல் கடையும் போது உதவி செய்தது. வாசுகியின் தங்கை "ஜரத்காரு"வை அதே பெயர் கொண்ட ஜரத்காருவுக்கு மணம் செய்து கொடுத்தார். அவர் பிள்ளை "ஆஸ்தீகர்" ஜனமேஜயன் செய்த சர்ப்ப யாகத்தை தடுத்தார்.
தக்ஷகன் பரீக்ஷித் மரணத்திற்கு காரணமாக இருந்தது.
காளியன் கிருஷ்ணா அவதார சமயத்தில் ப்ருந்தாவனத்தில் வந்து ஸ்ரீ கிருஷ்ணரால் கண்டிக்கப்பட்டான்.
கர்கோடகன் கத்ருவின் சாபத்திற்கு பயந்து, உச்சைஸ்ரவஸ் என்ற குதிரையின் வாலில் கருமையான மயிர் போல தொங்கினார்.
शेषः प्रथमतो जातो वासुकि: तदनन्तरम्।
ऐरावत: तक्षक: च कर्कोटक धनञ्जयौ।।
- vyasa Mahabharata (Adi parva 35)
ஆதி சேஷன் (1) மூத்தவர். ஆதி சேஷனுக்கு பிறகு பிறந்த ஸர்ப்பங்கள் பெயர்கள் பின்வருமாறு.... வாசுகி (2), ஐராவதன் (3), தக்ஷகன் (4), கார்கோடகன் (5), தனஞ்செயன் (6)
தேவர்களுக்கு (சுரர்கள்) குருவும், உலகங்களுக்கு ஒரே நாதனும், பக்தர்களுக்கு ப்ரியமானவரும், அனைத்து உலகத்து மக்களும் நமஸ்கரிப்படுபவரும், முக்குணங்களுக்கு அப்பாற்பட்டு நிர்குணமாக இருப்பவரும், எப்பொழுதும் இருப்பவரும் ஜனனமில்லாதவரும், எங்கும் வ்யாபித்து இருப்பவரும், முதல்வரும், தலைவனும் (ஈசன்), தேவர்களாலும் அசுரர்களாலும் ஸித்தர்களாலும் வந்தனம் செய்யப்படுகின்ற நாராயணனை நான் வந்தனம் செய்கிறேன். (3)
सौति: उवाच। (உக்கிரஸரவஸ் என்ற ஸூத பௌராணிகர் சொல்கிறார்)
आद्यं पुरुषम् ईशानं
पुरुहूतं पुरुष्टुतम्।
ऋतम् एकाक्षरं ब्रह्म
व्यक्त-अव्यक्तं सनातनम्।।
- மஹாபாரதம் - வியாசர்
ஆதி புருஷரும், தலைவரும் (ஈசனும்), அனைவராலும் யாகத்தில் அழைக்கப்பட்டவரும், அனைவராலும் ஸ்துதிக்கப்பட்டவரும், சத்யமே வடிவானவரும், அழிவில்லாத ஒரே பரப்ரம்மமாக இருப்பவரும், உலகமாக (ஸ்தூலமாக) தெரிபவரும் சூக்ஷ்மமாக (ஆத்மாவாக) இருப்பவரும், எப்பொழுதும் இருப்பவரும் (சனாதனம்),
என்றும் மங்களமானவரும், மங்களத்தை தருபவரும், எங்கும் வ்யாபித்து இருப்பவரும், ப்ரார்த்திக்க தக்கவரும், பாபத்தை போக்குபவரும், பரிசுத்தமானவரும், 5 புலன்களை ஆள்பவரும், அசைகின்ற அசையாத உயிர்கள் அனைத்துக்கும் பிதாவாக இருக்கும் ஹரியை நான் நமஸ்கரிக்கிறேன்.
பகவத்கீதை உபதேசித்து, பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனை சோகத்தில் இருந்து விடுவித்தார்.
யுதிஷ்டிரர் போர்க்களத்தில் கௌரவ சேனைக்கு நடுவே சென்று, பீஷ்மர், துரோணர், கிருபர், மாத்ரியின் சகோதரரும் (மாதுலரும்/மாமா) மத்ர தேச அரசருமான சல்யன் போன்றவர்களிடம் போருக்கான அனுமதியும், அவர்களின் ஆசீர்வாதத்தையும் பெற்றார்.
सञ्जय उवाच। (சஞ்சயன் ஞான திருஷ்டியால் மேலும் சொல்கிறார்)
அப்பொழுது,
वासुदेवस्तु राधेयमाहवे अभिजगाम वै।
तत एनम् उवाचेदं पाण्डवार्थे गदाग्रजः ।।
श्रुतं मे कर्ण भीष्मस्य द्वोषात्किल न योत्स्यसे।
अस्मान्वरय राधेय यावद्भीष्मो न हन्यते ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
வாசுதேவ கிருஷ்ணர், கர்ணனை நோக்கி சென்றார். பாண்டவர்களுக்காக கர்ணனிடம் இவ்வாறு பேசலானார். "ராதையின் புதல்வனே! ராதேயா ! பீஷ்மரிடம் உனக்கு இருக்கும் த்வேஷத்தால், நீ யுத்தம் செய்யப்போவதில்லை என்று கேள்விப்பட்டேன். பீஷமர் இருக்கும் வரை நீ எங்களுடன் சேர்ந்து யுத்தம் செய்யலாமே!"
हते तु भीष्मे राधेय पुनरेष्यसि संयुगम् ।
धार्तराष्ट्रस्य साहाय्यं यदि पश्यसि चेत्समम् ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
"ராதேயா ! பீஷமர் ஒருவேளை கொல்லப்பட்டால், அப்போது நீ தார்த்தராஷ்டிரனான துரியோதனனுக்கு உதவி செய்ய விரும்பினால் மறுபடியும் அவர்கள் பக்கம் இருந்து யுத்தம் செய்யலாமே!" என்று கேட்டார்.
कर्ण उवाच। (கர்ணன் சொன்னான்)
न विप्रियं करिष्यामि धार्तराष्ट्रस्य केशव ।
त्यक्तप्राणं हि मां विद्धि दुर्योधन हितैषिणम् ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
"கேசவா! துரியோதனனுக்கு பிடிக்காத காரியத்தை நான் செய்ய மாட்டேன். நான் துரியோதனுக்கு நன்மை செய்வதிலும், அவனுக்காக என் உயிரை கொடுப்பதிலும் விருப்பம் உள்ளவன் என்று நீங்கள் அறிவீர்கள்" என்று கூறினான்.
सञ्जय उवाच। (சஞ்சயன் ஞான திருஷ்டியால் மேலும் சொல்கிறார்)
तच्छ्रुत्वा वचनं कृष्णः संन्यवर्तत भारत ।
युधिष्ठिरपुरोगैश्च पाण्डवैः सह संगतः ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
கர்ணன் பதிலுரைத்த பிறகு, ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் யுதிஷ்டிரரும் பாண்டவர்களும் இருக்கும் பாண்டவ சேனை பக்கம் சென்றார்.
अथ सैन्यस्य मध्ये तु प्राक्रोशत् पाण्डवाग्रजः ।
योऽस्मान्वृणोति तमहं वरये साह्यकारणात् ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
பாண்டவ சேனையின் மத்தியில் இருந்த யுதிஷ்டிரர், "எங்களை எவர்கள் விரும்புகின்றார்களோ, அவர்களை நான் உதவிக்கு அழைக்கிறேன்" என்று இரைந்து கூறினார்.
अथ तान्समभिप्रेक्ष्य युयुत्सु: इदमब्रवीत् ।
प्रीतात्मा धर्मराजानं कुन्तीपुत्रं युधिष्ठिरम् ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
இப்படி யுதிஷ்டிரர் கூறியதை கேட்ட துரியோதனின் சகோதரனும், த்ருதராஷ்டிரனுக்கும் அவன் தாதிக்கும் பிறந்தவனான நல்ல மனமுடைய யுயுத்ஸு, தர்மராஜனும் குந்தி புத்ரனுமான யுதிஷ்டிரரை பார்த்து இவ்வாறு பேசலானான்.
अहं योत्स्यामि भवतः संयुगे धृतराष्ट्र-जान् ।
युष्मदर्थं महाराज यदि मां वृणुषेऽनघ ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
"மஹாராஜரே! குற்றமற்றவரே! நீர் விரும்பினால் நான் உம்முடைய சேனையோடு இருந்து கொண்டு, த்ருதராஷ்டிர புத்ரர்களோடு போர் புரிவேன்." என்றான்.
युधिष्ठिर उवाच। (இதை கேட்ட யுதிஷ்டிரர் பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தார்)
एह्येहि सर्वे योत्स्यामस्तव भ्रातॄनपण्डितान्।
युयुत्सो वासुदेवश्च वयं च ब्रूम सर्वशः ।।
वृणोमि त्वां महाबाहो युध्यस्व मम कारणात्।
त्वयि पिण्डश्च तन्तुश्च धृतराष्ट्रस्य दृश्यते ।।
भजस्वास्मान्राजपुत्र भजमानान् महाद्युते ।
न भविष्यति दुर्बुद्धि: धार्तराष्ट्रोऽत्यमर्षणः ।।
- மஹாபாரதம் (வியாசர்)
"யுயுத்ஸு.. வா.. வா.. நாம் அனைவரும் உன்னுடைய சகோதர்களுடன் போர் புரிவோம். வாசுதேவ கிருஷ்ணரும் நாங்களும் சேர்ந்து சொல்கிறோம். உறுதியான புஜங்கள் கொண்டவனே! நான் உன்னை ஏற்கிறேன். எனக்காக நீ யுத்தம் செய். உன்னால் திருதராஷ்டிரரின் சந்ததியும், பித்ருகளுக்கு பிண்டமும் கிடைக்க போகிறது என்று பார்க்கிறேன். கெட்ட புத்தியுள்ளவனும், பொறாமை குணமுள்ளவனுமான துரியோதனன் இனி இருக்க போவதில்லை" என்றார்.
सञ्जय उवाच। (சஞ்சயன் ஞான திருஷ்டியால் த்ருதராஷ்ட்ரிடம் மேலும் சொல்கிறார்)
ஏதோஉளுத்துபோனஇருமரங்களுக்குஇடையேஇவன்போனபோது, அதுதானாகமுறிந்துவிட்டது. 'இரண்டுமருதமரத்தைமுறித்தான்.. மரத்தையேமுறித்தான்'என்றுதுதிக்கிறாயே! பிறகு, ஒருபாம்பைகொன்றுஇருக்கிறான். அதையும்பெரிதாககொண்டாடுகிறாய். இதில் என்னஆச்சரியமானகாரியம்இருக்கிறது?
மற்றபறவைகளைபார்த்து, "நம்மக்களுக்குதுன்பம்தராமல்இருப்பதேதர்மம். அவர்களுக்கு கஷ்டங்கள்கொடுப்பதேபாபம். பாவ புண்ணியங்களை சுருக்கமாக இவ்வாறே நீங்கள் அறிந்து கொள்ளலாம்" என்றுசொன்னது.
ஏய்பீஷ்மா! நான்இன்றுவரை, துரோணரையும்அஸ்வத்தாமனையும்எதிர்க்க, இந்த கடல் சூழ்ந்த உலகத்தில் எந்தஒருஅரசனும்துணிந்துபார்த்ததேஇல்லை.அப்படிப்பட்டஇவர்களை,நீதுதிக்கநினைக்கவில்லை.
.jpeg)
